Ο Barry Seal είναι πιλότος της TWA και η CIA επιλέγει να τον στρατολογήσει, ώστε να βοηθήσει στην αντεπίθεση επί της κομουνιστικής απειλής στην Κεντρική Αμερική. Ο Seal σιγά-σιγά αποκτά σημαντική οντότητα στην υπηρεσία και οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στήν έμπλοκή του με το καρτέλ του Μεδεγίν, το οποίο έφερε σε αμηχανία τον Λευκό Οίκο μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου Ιράν-Κόντρας.
Στις 3 Νοεμβρίου του 1986, το λιβανέζικο περιοδικό Ash-Shiraa αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ πουλούσαν όπλα στο Ιράν, με αντάλλαγμα υπέρογκα χρηματικά ποσά και την απελευθέρωση Αμερικάνων ομήρων που είχε απαγάγει η Χεζμπολάχ. Με τα χρήματα από τις πωλήσεις, χρηματοδοτούσαν τους Κόντρας, δηλαδή αντιστασιακές ομάδες στη Νικαράγουα, που μάχονταν εναντίον του προέδρου Ντάνιελ Ορτέγκα. Παράλληλα, η CIA κατηγορήθηκε ότι τα χρήματα που έδινε στους Κόντρας προέρχονταν από εμπόριο ναρκωτικών, το οποίο ήλεγχε η ίδια! Η ζωή, πλέον, είχε ξεπεράσει και το πιο αρρωστημένο σενάριο του Hollywood.
Τέλη δεκαετίας ’70, αρχές δεκαετίας του 1980… Με τον ψυχρό πόλεμο να είναι στο peak του, ένας άλλος μεγάλος πόλεμος ξεκινούσε… ο πόλεμος ενάντια στα ναρκωτικά. Μια προσπάθεια που στηρίχτηκε στο ψέμα και την υποκρισία, με τις μυστηριώδεις “επιχειρήσεις” της CIA, οι οποίες συνέβαιναν κάτω από το “ηθικολογικό” βλέμμα του τότε προέδρου Ronald Reagan και της γυναίκας του Nancy, όταν κοιτούσαν, με κροκοδείλια δάκρυα στα μάτια τον αμερικανικό λαο και έλεγαν “Απλά πείτε όχι … στα ναρκωτικά“.
Φυσικά ολα είχαν ξεκινήσει στίς αρχές του 1978, στήν θρασύτατη δήλωση του Jimmy Carter και εναρκτήρια σκηνή της ταινίας… οτι “Tα πέντε επόμενα χρόνια, θα είναι χειρότερα απο τα προηγούμενα πέντε!“
O Doug Liman όμως δεν μένει εκεί. Μέσα απο την τυχαία ανακάλυψη του σεναριογράφου της ταινίας Gary Spinelli, όταν μετά την ταινία Argo, παθιάστηκε και ξεκίνησε έρευνα αναφορικά με τα ανείπωτα σκάνδαλα στα οποία είχε αναμειχθεί, εκείνη την εποχή η CIA, βρίσκει το όνομα του Barry Seal (Tom Cruise) και παθιάζεται με την ιστορία του, καθώς δεν επρόκειτο για έναν κλασικό λαθρέμπορο, αλλά για έναν οικογενειάρχη, σφόδρα ερωτευμένο με τη γυναίκα του, που ζούσε διπλή ζωή, θέλοντας να εξασφαλίσει ό,τι καλύτερο για την οικογένειά του. Το πραγματικό American-Made-όνειρο (!)
Από τη μία δούλευε ως πληροφοριοδότης της CΙA, μεταφέροντας, ταυτόχρονα, για λογαριασμό της κυβέρνησης, παράνομα, όπλα στην Κεντρική Αμερική, όπου διεξαγόταν εμφύλιος πόλεμος, κι από την άλλη, μετέφερε και ναρκωτικά πίσω στην πατρίδα του για λογαριασμό ενός καρτέλ όπου εμπλεκόταν και ο Pablo Escobar. Κάποια στιγμή, όμως, το πράγμα ξέφυγε και ο Seal έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο σκάνδαλο που αμαύρωσε την οκταετή θητεία του τότε Προέδρου Ronald Reagan.
Με αφορμή την πραγματικά απίστευτη ζωή του Seal, o Liman, στην δεύτερη συνέργασία του με τον Cruιse μετά το Edge of Tomorrow, φτιάχνει μια εξωφρενική περιπέτεια παρανομίας και διαπλοκής, δίνοντας όμως έναν πιο κωμικό τόνο στην ιστορία, βασιζόμενος στον παραλογισμό της όλης υπόθεσης.
Εκμεταλλεύεται το υλικό που έχει στα χέρια του, απο το καλογραμμένο σενάριο του Gary Spinelli και με μια τάση ειρωνείας, σε αντίθεση με πολλές άλλες ταινίες που αφηγούνται το πώς οι κυβερνήσεις εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους, φτιάχνει έναν αντί-ήρωα… έναν “αμερικάνο, που πάντοτε παραδίδει“!, στέλνοντάς τον παράλληλα… “to the Dark Side“, του αμερικανικού ονείρου. Ο Liman δεν κατακρίνει τον “ήρωα” του, άλλωστε αν το κάνεις για τούς “καλούς” δεν είναι παράνομο (ενα απο τα πολλά μοτό της CIA), απολαμβάνει την δίψα του για το χρήμα και τις ανέσεις, ξέροντας όμως οτι κάποια στιγμή αυτό θα τελειώσει.
Με μια πανέξυπνη εναρκτήρια σεκάνς, η οποία “ταραντινίζει”, με ντοκιματερίστικη εικόνα που σου δίνει την αίσθηση οτι βρίσκεσαι μέσα στα γεγονότα και με μια vintage, φοβερής αισθητικής εικόνα, με χρώματα που γεμίζουν την οθόνη, η ταινία σε παίρνει απο το χέρι και με φρενήρη ρυθμό σε παρασύρει μαζί της.
Φυσικά, ολα τα παραπάνω δεν θα ήταν εφικτά χωρίς την συνδρομή του 55χρονου αεικίνητου super-star που ακούει στο όνομα Tom Cruise. Όπως ο Seal – ο οποίος στην πραγματικότητα, εμφανισιακά, δεν έχει ουδεμία σχέση, μάλιστα ο Escobar τον φώναζε “El Gordo” (Ο Χοντρός) – ο οποίος δεν πολυνοιαζόταν για τα λεφτά, αλλά για το thrill της όλης υπόθεσης, έτσι και ο Cruise, fiction alter ego του και junkie αδρεναλίνης (ο ίδιος), πιλοτάρει (στήν πραγματικότητα) το αεροπλάνο του, διαθέτει αφοπλιστικό χιούμορ και δίνει μια ερμηνεία απολαυστική, σε ενα ρόλο κομμένο και ραμένο στα μέτρα του.
Το American Made είναι ο ορισμός της καθαρής/διασκεδαστικής ταινίας… και αυτό για δυο βασικούς λόγους.
Η σπιντάντη κάμερα του Doug Liman, αντάξια της φήμής του απο τα μακρινά The Bourne Indetity και Mr. and Mrs. Smith και ένας Tom Cruise, που πραγματικά θα γουστάρεις και θα σε ξανακάνει δικό του, μετά τα τελευταία ατοπήματα (βλέπε… Μούμια), με μια ερμηνεία “απο το πάνω ράφι“. Σκηνοθέτης και ηθοποίος, διατηρούν με δεξιοτεχνία το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, αποφεύγοντας τις υστερίες και τις υπερβολές, αποτελώντας έτσι έναν έξοχο οδηγό για την δημιουργία μιας αξιόλογης ταινίας.
3,5/5
