Μια τριάδα αγαπημένων πρωταγωνιστών, οι βραβευμένοι με Όσκαρ, Morgan Freeman («Million Dollar Baby»), Michael Caine («The Cider House Rules», «Hannah and Her Sisters») και Alan Arkin («Little Miss Sunshine») σμίγουν στην μεγάλη οθόνη ως οι επιστήθιοι φίλοι Γουίλι, Τζο και Άλμπερτ,
που αποφασίζουν να πάνε κόντρα στα στερεότυπα της συνταξιοδότησης και να ξεστρατίσουν για πρώτη φορά στη ζωή τους, όταν τα χρήματα των συντάξεων τους θα χαθούν, απόρροια εταιρικής κακοδιαχείρισης.
Βασισμένη στήν ομότιτλη ταινία του 1979, δημιούργημα του Martin Brest και με πρωταγωνιστές τούς Τζορτζ Μπερνς, Αρτ Κάρνεϊ και Λι Στρασμπεργκ, ο Zach Braff (Garden State), παίρνει την σκυτάλη 38 χρόνια μετά, έχοντας στο πλευρό του τρεις θρυλικούς ηθοποιούς του κινηματογράφου (μάλιστα ο Caine κατέχει ένα προσωπικό ρεκόρ με 163 ταινίες) και σατυρίζει (με μια υποψία καταγγελίας), το ασφαλιστικό και τραπεζικό σύστημα.
Από τις πρώτες σκηνές, η ταινία έχει έναν καλό ρυθμό που δεν σε κάνει σε καμιά περίπτωση να βαρεθείς, ενώ παράλληλα οι τρείς σταρ φαίνεται να το καταδιασκεδάζουν, να αυτοσαρκάζονται και να τσαλακώνονται, αλλά πάντα… με στύλ!
Αποφασίζουν να πάνε κόντρα στα στερεότυπα της συνταξιοδότησης και να ξεστρατίσουν για πρώτη φορά στη ζωή τους, όταν τα χρήματα των συντάξεων τους θα χαθούν, απόρροια εταιρικής κακοδιαχείρισης. Απελπισμένοι να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές και οικογενειακές τους υποχρεώσεις, οι τρεις φίλοι θα ριψοκινδυνέψουν τα πάντα σε ένα τολμηρό εγχείρημα να απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα στην τράπεζα που έφαγε τα χρήματα τους και μέσα από τα γεγονότα της ταινίας θα μας αποδείξουν ότι ποτέ δεν είναι αργά για να πάρεις το αίμα σου πίσω!
Μπορεί βέβαια να μην λείπουν τα κλισέ τους είδους, ωστόσο κάποιες φορές δείχνουν να παραμερίζονται. To κλειδί της “Εκδίκησης” και αυτό που κάνει και την διαφορά, είναι το κέφι των ηθοποιών, οι οποίοι λειτουργούν σαν ομάδα και “ανεβάζουν” το (απο ένα σημείο και μετά) μονοδιάστατο σενάριο, δίνοντας αρκετές κωμικές ανάσες.
Απο πλευράς ερμηνειών, όταν έχεις τέτοιους ηθοποιούς πραγματικά τα λόγια είναι απλά, φτωχά. O Caine, μετά απο πολλά χρόνια μας δείχνει και πάλι την κωμική του μεριά, σε μια “ώριμη” ερμηνεία, ο Freeman έξοχος και συγκινητικός παράλληλα, το διασκεδάζει αφάνταστα, ενω ο Arkin (o κάπως μουρτζούφλης, αλλά υπερκινητικός της παρέας), είναι απολαυστικός. Ειδική μνεία πρέπει να κάνουμε και στόν αγαπημένο Christopher “Doc” Lloyd, που όποτε εμφανίζεται, δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις (που γελάς βέβαια), η να μην αφήσεις το μυαλό σου να πάει, στο Back to the Future!
H Εκδίκηση με Στύλ είναι μια ταινία, ευχάριστη, προσφέρει αρκετό γέλιο (με μικρές δόσεις σοβαροφάνειας), σέβεται τον θεατή και παρά το όποια κλισέ που μπορεί να βρει καποιός (πλέον δεν υπάρχει η τέλεια ταινία), πετυχαίνει τον στόχο της που είναι να κάνει τον θεατή να περάσει, 96 ξένοιαστα λεπτά χωρίς σκοτούρες. Και πολλές φορές αυτό είναι αρκετό για μια κωμωδία, ειδικά σε μια εποχή που τις ψάχνουμε με το κιάλι.
Απολαύστε άφοβα και γελάστε… με στύλ!
