Ενώ η Helen/Elastigirl (Holly Hunter) βρίσκεται “εκεί έξω” με σκοπό να σώσει τον κόσμο, ο Bob/Mr. Incredible (Craig T. Nelson) μαζί με την Violet (Sarah Vowell) και τον Dash (Huck Milner) προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τις συνθήκες της καθημερινής ζωής στο σπίτι. Είναι μια δύσκολη μετάβαση για τον καθένα, την ίδια στιγμή που όλη η οικογένεια αγνοεί τις υπερδυνάμεις του μικρού Jack-Jack. Όταν όμως ένας καινούργιος εχθρός συλλαμβάνει ένα ιδιοφυές, μα επικίνδυνο σχέδιο, οι Απίθανοι θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να συνεργαστούν ξανά με τον Frozone για να νικήσουν – εύκολο στα λόγια, αλλά όχι στην πράξη, ακόμα κι όταν είσαι ένας από τους «Απίθανους».
Για πολλούς (μαζί φυσικά και εμείς) το The Incredibles ήταν η καλύτερη ταινία που έβγαλε ποτέ η Pixar. Είναι το φιλμ του 2004 που έχουν πολλοί μέσα στην καρδιά τους, η αποθέωση του animation και του εκπληκτικού storytelling, μάλιστα σε μια νεογέννητη εποχή του superhero gerne όπως το ξέρουμε σήμερα, με την Marvel μάλιστα και τον πρώτο της Iron Man να ξεκινούν την αυτοκρατορία τους τέσσερα χρόνια αργότερα. Ο συγγραφέας / σκηνοθέτης Brad Bird απότισε φόρο τιμής στις ιστορίες κόμικς της δικής του γενειάς, χρησιμοποιώντας αναμφισβήτητη φιλοδοξία και εκπληκτικό animation για να πραγματοποιήσει πλήρως το όραμά του, εξετάζοντας επίσης τις πιέσεις της οικογενειακής ζωής όταν οι ηρωές του έρχονται αντιμέτωποι με supervillains και την επίμονη επιθυμία τους να κατακτήσουν τον κόσμο.
Ήταν όμως παράλληλα και η χρονική στιγμή όπου η Pixar έμπαινε στήν εποχή των sequel, με τον Bird να αφήνει συνειδητά την οικογένεια των Parr στήν ησυχία τους, έστω και αν αυτό δεν “έκατσε” καλά στούς αμέτρητους φαν της ταινίας. Μάλιστα ο ίδιος είχε δηλώσει, πως μόνο με ενα πολύ καλό σενάριο η οικογένεια των Απίθανων θα έβγαινε απο την “σύνταξη”.
Να όμως που ο χρόνος ήταν με το μέρος μας και έτσι 14 χρόνια αργότερα, ήρθε το “Incredibles 2“, με την ελπίδα οτι με τα χρόνια που πέρασαν, δεν χάθηκε η ιδιαίτερη πινελιά του Bird στο animation θέαμα που μας πρωτοσύστησε.
Το “Incredibles 2” δεν εμπλέκεται σε γνωστά κινηματογραφικά χρονικά άλματα για να ξεκινήσει, με το Bird να προτιμάει να αρχίσει ακριβώς εκεί που τελείωσε, διατηρώντας την οικογενειακή δυναμική που έκανε την πρώτη ταινία τόσο διασκεδαστική. Έτσι αφού καταφέρνουν με πολύ θορυβώδη τρόπο να χαλάσουν τα σχέδια του Underminer (John Ratzenberger), με τα πάντα να καταλήγουν σε χάος, προσπαθώντας να προστατεύσουν τους πολίτες, ο Mr. Incredible, η Elastigirl, ο Dash, η Violet και το μωρό Jack-Jack χάνουν την κυβερνητική τους προστασία. Η ελπίδα για την ανανέωση της δόξας τους προσφέρεται από τον Winston (Bob Odenkirk), έναν πλούσιο και μεγάλο φαν των υπερήρωων που θέλει να υποστηρίξει την επιστροφή τους και την θέση τους στην συνείδηση της κοινής γνώμης, μαζί με την αδελφή του, Evelyn (Catherine Keener), μια τεχνολογία ιδιοφυΐα. Ο Winston θέλει να πάρει τα πράγματα με την σειρά, προσφέροντας τα “φώτα της διασημότητας” μόνο στήν Elastigirl, αφήνοντας τον Bob… στο σπίτι, με την ίδια να έρχεται αντιμέτωπη σύντομα με τον villain της ταινίας, που ακούει στο όνομα Screenslaver, μια μυστηριώδη μορφή που υπνωτίζει τους αθώους μέσω strobing screens ελέγχοντας το μυαλό τους.
Με την Elastigirl να είναι το επίκεντρο σε αυτόν τον αγώνα κατά της εγκληματικότητας, μπορεί να πρόσφερει μια ευκαιρία στον Winston ώστε να δείξει στούς πολίτες οτι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν απο τούς ήρωες, προκαλεί όμως και μια μικρή ζημιά στήν ηδη ραγισμένη οικογενειακή της σχέση. Ο Bird “χωρίζει” την οικογένεια για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας μόνο και μόνο για να δείξει με τον τρόπο του την ατομικότητα του κάθε ήρωα, αλλά και το δέσιμο της οικογένειας (όταν χρειάζεται), και το πως μπορεί να βγεί κάποιος αλώβητος απο τέτοιες καταστάσεις, ενω παράλληλα με αυτή την κίνηση ο Bird δεν πέφτει στήν παγίδα της μονόπλευρης αφήγησης, δίνοντας σε όλους τούς χαρακτήρες (ακόμα και τον Frozone του Samuel L. Jackson) ίδιο screen time.
Η “οδύσσεια” της Helen είναι ενδιαφέρουσα και εξυπηρετεί το πιο εντυπωσιακό κομμάτι δράσης της ταινίας. Η Helen βρίσκει στήν υποστήριξη της Evelyn την ευκαιρία για ενα νεο γυναικείο superhero σημάδι, δείχνοντάς την να αγωνίζεται ενάντια στήν εγκληματικότητα με μια νέα κομψότητα που ο Mr. Incredible δεν μπόρεσε ποτέ να προσφέρει, με την ταινία όμως σε εκείνο το σημείο να ρίχνει ταχύτητα και να βαραίνει.
Οι περιπέτειες του Bob στόν διπλό ρόλο (πλέον) του πατέρα και μητέρας, μπορεί να περιλαμβάνουν στιγμές ακραίας κόπωσης και ασφυξίας, ο Bird όμως αντιμετωπίζει τον χαρακτήρα του με σεβασμό, δείχνοντάς τον ως κάποιον που παίρνει σοβαρά τις προκλήσεις της ανατροφής των παιδιών, βελτιώνοντας τον εαυτό του ενω παράλληλα υποστηρίζει, με οτι “δυνάμεις” του έχουν απομείνει, τα παιδιά του. Και μέσα σε ολα αυτά έχουμε και τον υπέροχο Jack-Jack, του οποίου οι δυνάμεις αρχίζουν να παίρνουν σχήμα, κάνοντάς τον μια απίστευτη comic relief φιγούρα. Η εξέλιξη του Jack-Jack φέρνει στο πανί την εκπληκτική για άλλη μια φορά, σχεδιάστρια μόδας Edna Mode, η οποία γίνεται babysitter για χάρη του, διδάσκοντας επίσης τον Bob για τις ικανότητες του Jack-Jack, οι οποίες προσφέρουν απίστευτες εκπλήξεις κατά τη διάρκεια της ταινίας.
Αντίθετα με τα περισσότερα animation που απαιτούν φιλμικές γνώσεις και ανοιχτό μάτι για να πιάσεις όλες τις αναφορές, το Incredibles 2 βασίζεται περισσότερο στον κυνισμό της καθημερινής ζωής. Δεν θα έλεγα ότι τα μικρά θα πιάσουν αυτό το πικρό χιούμορ του Bird αλλά υπάρχει και γι αυτά άπειρο υλικό. Φυσικά δεν λείπει η δράση και μιλάμε για δράση καθαρού action movie, με αναφορές απο James Bond μέχρι τον κυνικό πράκτορα Flint του James Coburn, ξύλο, μια διαβολική μεγαλοφυΐα (αλλά όχι ο αξέχαστος κακός) και φρενήρεις σκηνές κυνηγητού, δημιουργώντας έτσι μια εντυπωσιακή ταινία κινουμένων σχεδίων, με χιούμορ και πολύ “ανθρώπινους” χαρακτήρες όχι μόνο ως προς τη συμπεριφορά αλλά και ως προς την εξωτερική τους εμφάνιση.
Το “Incredibles 2” της Pixar προσφέρει την “απαραίτητη” αναβάθμιση στο animation, με ρεαλιστική προσομοίωση όλων εκείνων των στοιχείων και χαρακτηριστικών που κάνουν τους ήρωες της ταινίας να μοιάζουν τόσο αληθινοί, με το αποτέλεσμα να είναι αν μη τι άλλο… εντυπωσιακό. Το “Incredibles 2” δεν ξεπερνά τον πρόκατοχό του, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνει, καθώς ο Bird επιστρέφει σε αυτόν τον κόσμο με την δέουσα κινηματογραφική προσοχή, αρνείται την επιθετική κλιμάκωση, οι ηρωές του είναι συναισθηματικοί, αστείοι, προσιτοί παρά τις εξαιρετικές τους ικανότητες, ενω επιτρέπουν στις αδυναμίες τους να βγουν στην επιφάνεια αποκαλύπτοντας τις άγνωστες πτυχές της ζωής τους αλλά και την ανθρώπινή τους υπόσταση κάνοντάς τους ακόμα πιο συμπαθητικούς.
4/5
