Αρχικά μοιάζει ακατόρθωτο ως εγχείρημα. Μπορεί όμως ο Soderbergh να παρουσιάσει κάτι φρέσκο πάνω στο είδος του heist, ειδικότερα μετά την επιτυχία που γνώρισε ο ίδιος ανανεώνοντας εμφατικά την παλιοπαρέα των Oceans, αλλά και μια ολόκληρη cine-φιλοσοφία; Και όμως, για τον 54χρονο σκηνοθέτη, παραγωγό, σεναριογράφο, κινηματογραφιστή και πωλητή πανάκριβου brandy (το εξαιρετικό singani63), η απάντηση ακόμα και σήμερα, είναι η ίδια: μπορεί!
Αν και το νέο του πόνημα με τίτλο «Logan Lucky», ξεκινά περιέργως τα πρώτα του κινηματογραφικά λεπτά χτίζοντας διακριτικά την περσόνα του κεντρικού ήρωα (εγγύηση ο Channing Tatum στη τέταρτη συνεργασία τους), αλλά και της υπόθεσης, σύντομα ανακαλύπτεις την πρόθεση του δημιουργού να πατήσει πάνω στο βηματισμό που τον χαρακτηρίζει, με έναν έξυπνο, προοδευτικό διασκελισμό, ολοκληρωμένο κατά την τρίτη πράξη όταν και η κορύφωση θα φέρει την ολοκληρωτική σφραγίδα του.
Σχεδόν ταχυδακτυλουργικά, «κρύβει» τις προθέσεις του, δανειζόμενος την “επαρχιακή” αισθητική των αδελφών Coen, την εξωπραγματική εκκεντρικότητα των χαρακτήρων του Guy Ritchie, φτάνοντας στο «Prestige» του, αφού έχει ξεδιπλώσει πρώτα το σχέδιο του με όπλο το γνώριμο εκείνο καταιγιστικό μοντάζ. Χαίρει αναμφισβήτητα σεναριακής επάρκειας, με τα γραπτά της αινιγματικής Rebecca Blunt (πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι πρόκειται για ένα γέννημα της φαντασίας του σκηνοθέτη αποδίδοντας σε εκείνον τη γέννηση του παρόντος), με προσωπικότητες καρικατούρες, πλησίουσας ιδιοσυγκρασίας και δυναμικής. Όσο για τον πυρήνα, εκείνος παραμένει η υλοποίηση του μεγάλου κόλπου, της αρπαχτής εκείνης που θα σώσει κάθε εμπλεκόμενο από τη μιζέρια του, ενορχηστρωμένη από αγνά μυαλά με αγνές προθέσεις.
Το τελευταίο, ακόμα και αν παραμένει η ένοχη απόλαυση μας σε κάθε ταινία του Soderbergh, στερεί επιπλέον δάφνες στην ολότητα, προσδίδοντας αναληθοφάνεια και ιλουστρασιόν χρυσόσκονη στα συμπεράσματα της θεματικής. Οι υπεραπλουστεύσεις, δίνουν στο ευτυχές φινάλε, όσα ακριβώς περιμένεις από το δημιουργό στα τελευταία χιλιόμετρα του ταξιδιού του, χωρίς παρεκκλίσεις.
Ακόμα και έτσι, δεδομένης της συμμετοχής και της ενέργειας που αποπνέει σύσσωμο το cast, το φιλμ ψυχαγωγεί υπέρμετρα. Για το δίδυμο Tatum-Driver, οι μεταξύ τους (και μη) στιγμές στο πανί, κλέβουν την παράσταση, με τον ίδιο τρόπο που αυτό συμβαίνει όταν το πλάνο γεμίζει από την εμβληματική φιγούρα του (έτοιμου για ένα ακόμα martini το 2019), Daniel Graig, σε μια ακόμα προσπάθεια του, να ξεφορτωθεί με χάρη το κουστούμι του κατασκόπου, φέρνοντας τούμπα προφορά και γλώσσα σώματος.
Μας είχε ανακοινώσει την αποχώρηση του πίσω στο 2013, μπουχτισμένος από το σύστημα εκεί στο Tinseltown, σε μια στιγμή μάλιστα κορύφωσης της καριέρας του. Η επιστροφή του μέσα από τα πεπραγμένα του «Logan Lucky», ακόμα και αν αυτή δεν αποτελεί κάποιο μεγάλο γεγονός όπως κάποτε, αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πως για τον Soderbergh, υπάρχει ακόμα χώρος και χρόνια μπροστά ώστε να πειραματιστεί, οδηγώντας στα όρια το ταλέντο του. Για εμάς άλλωστε το κοινό, το ψυχαγωγικό cinema αποτελεί την αιχμή του δόρατος της διασκέδασης πίσω από τις κλειστές πόρτες της σκοτεινής αιθούσης. Εκεί, περιμένουμε μετά βεβαιότητας το επόμενο αντάμωμα μαζί του…
3,5/5
