Ο Gary Ross, των Pleasantville, Seabiscuit και The Hunger Games, διανθίζει την επική σειρά Ocean του Steven Soderbergh, παίρνοντας τα ηνία της πηγαίνοντας το γκλάμουρ και το “σταριλίκι” σε άλλο επίπεδο με δύο δυνατά χαρτιά. Πρώτος άσος ένα ασύλληπτα γοητευτικό all-star γυναικείο καστ που συγκεντρώνει σε μία ταινία οχτώ αφοπλιστικές προσωπικότητες. Δεύτερος άσος είναι ότι η ιστορία ξετυλίγεται στη Νέα Υόρκη και μάλιστα στο πιο προβεβλημένο και φαντασμαγορικό κοσμικό γεγονός της υψηλής ραπτικής, στο θρυλικό Met Gala.
Καθώς ο χορός των sequel καλά κρατεί, θα μπορούσε άραγε τούτο το spin-off να είναι εξαίρεση του κανόνα; η ταινία που επαναπροσδιόρισε την αντρική matcho κατάσταση, μέσα από τα λινά σακάκια, τις έξυπνες ατάκες, την άνετη στάση και την ομορφιά πολλών καρατίων; Η αλήθεια είναι πως ναι… αλλά οι ηρωίδες του Ross δεν φεύγουν εντελώς αλώβητες μετά το πέρας των 110 λεπτών, ενω το άνοιγμα των φώτων της κινηματογραφικής αίθουσας σε αφήνει ολίγον με το Cartier… στο χέρι.
Δεν κρύβω ότι κάθε ταινία Ocean`s με διασκεδάζει, (ακόμα και τώρα) κι ας τις ξεχνάω σε 10 λεπτά, κι ας είναι ο ορισμός του Χολιγουντιανού περιτυλίγματος, με τα απίστευτα τρίκ και τις τρύπες του σεναρίου. Το ίδιο συνέβη και εδω και ας έχουν περάσει 11 χρόνια απο την τελευταία περιπέτεια της “οικογένειας”, ενω το λεγόμενο woman’s touch φέρνει την απαραίτητη φρεσκάδα, με επίκεντρο ένα εξωφρενικά πολύτιμο κολιέ από διαμάντια, μία δαιμονικά στημένη ληστεία, ενώ η λίστα των cameo είναι, όπως ταιριάζει στο Met Gala, είναι εξαιρετικά πλούσια.
Η ταινία ανοίγει με την Debbie Ocean (Bullock) – η μέχρι τώρα άγνωστη αδερφή του αρχηγού των 11, Danny Ocean – η οποία κάθεται (και αυτή) στήν καρέκλα της επιτροπής αναστολής με σκοπό την αποφυλακισή της μετά από πέντε χρόνια, λέγοντας πως το μόνο που θέλει πλέον είναι μια «απλή ζωή» όπου θα γνωρίσει νέους φίλους και θα βρει μια δουλειά να πληρώνει τους λογαριασμούς της. Και, μόλις παίρνει την πρόωρη αναστολή της, κάνει ακριβώς αυτό. Απλά, με τον δικό της τρόπο… υπόσχεται να πάρει τον ίσιο δρόμο – όπως και ο Danny – ο οποίος όμως περνάει πρώτα απο τη Νέα Υόρκη και έναν πρώην εραστή (Richard Armitage) ο οποίος την έριξε στήν “στενή”.
5 χρόνια, λοιπόν, 8 μήνες και 12 ημέρες … Τόσο πήρε στη μόλις αποφυλακισμένη Debbie Ocean (Sandra Bullock) να σχεδιάσει τη μεγαλύτερη ληστεία της ζωής της. Ξέρει ακριβώς τι χρειάζεται: μια ομάδα από τις καλύτερες στον τομέα τους, ξεκινώντας από την πρώην παρτενέρ της στο έγκλημα, Lou (Cate Blanchett). Οι δυο τους επιστρατεύουν τις υπόλοιπες «ειδικούς»: την κοσμηματοπώλη Αμίτα (Mindy Kaling), την πορτοφολού Κοστάνς (Awkwafina), την εξπέρ κλεπταποδόχο Τάμι (Sarah Paulson), τη χάκερ Nine Ball (Rihanna) και τη σχεδιάστρια μόδας Ρόουζ (Helena Bonham Carter). Ο στόχος είναι 150 εκατομμύρια δολάρια σε μορφή διαμαντιών, τα οποία θα κοσμούν τον λαιμό της παγκοσμίου φήμης ηθοποιού Ντάφνε Κλούγκερ (Anne Hathaway), όσο θα βρίσκεται το επίκεντρο της εκδήλωσης της χρονιάς, του Met Gala. Θεωρητικά, το σχέδιο δεν μπάζει από πουθενά. Στην πράξη, όμως, πρέπει να αποδειχτεί εξίσου αψεγάδιαστο με τα πολυπόθητα διαμάντια, αν η συμμορία θέλει να πετύχει το στόχο της και να τη βγάλει καθαρή.
Όλο το cast είναι απίθανο, με τις Blanchett και Bullock να έχουν μια πολύ καλή χημεία μεταξύ τους (αν και σε ολη την διάρκεια της ταινίας, μένει ξεκρέμαστη η φύση της σχέσης τους), η Hathaway να το διασκεδάσει απίστευτα, ενω η ιρλανδο-μουρμούρα της Carter και η τρέλα της Awkwafina κλέβουν την παράσταση. Όσο για τη Rihanna, ο κινηματογραφικός της χρόνος είναι αναπόφευκτα περιορισμένος και ο ρόλος της υποτιμημένος, αλλά ακόμα και έτσι η δυναμική της παρουσία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Το Ocean’s 8 είναι διασκεδαστικό, περνάς καλά… αν περάσεις ορισμένα εμπόδια. Ένα απο αυτά; Ο ρυθμός (ειδικά στο πρώτο μέρος) με τον οποίο παίζει επικύνδυνα ο Ross, ο οποίος μέχρι να μαζέψει την “παρέα” ξοδεύει λίγα παραπάνω μέτρα ψηφιακού “φίλμ” απο οτι θα έπρεπε. Αυτό όμως που λείπει απο την “Συμμορία” είναι η αίσθηση του κινδύνου, κοινός παρανομαστής τέτοιου είδους ταινιών. Όλα στο πανί λειτουργούν τέλεια, υπερβολικά τέλεια θα έλεγα, καθώς η ταινία δεν διαθέτει αυτή την επικίνδυνη ενέργεια που είναι το βασικό μέρος μιας μεγάλης ληστείας και που δίνει στόν θεατή το αίσθημα της αγωνίας. Και είναι αυτή η συγκεκριμένη ενέργεια που δεν επιτρέπει στίς ηρωίδες να αναπτύξουν καλύτερα τους χαρακτήρες και τις σχέσεις τους μέσα απο τούς κινδύνους και τις ανατρεπτικότητες. Αντίθετα, η ταινία πέφτει μερικές φορές σε μια “επιχειρηματική” εξήγηση για κάθε βήμα του σχέδιο των “Οκτώ“, περιστασιακά επηρεασμένο απο τις “τρύπες” του σεναρίου.
Το Ocean’s 8 αποδεικνύεται ήδη ως μια παγκόσμια επιτυχία στο box-office, ως οφείλει σαν καλοκαιρινό blockbuster, το οποίο προσφέρει άπλετα γοητεία και γκλάμουρ, ενω σίγουρα υπάρχει μια αίσθηση ότι με ένα τόσο δυνατό και λαμπερό cast θα μπορούσε να σε “θαμπώσει” λίγο παραπάνω. Είναι δροσερή και συγκεντρωμένη στόν στόχο της, αλλά ως επί το πλείστον παραμένει ασφαλής μέσα στο είδος που πρεσβεύει και δεν αποκλίνει από την καθιερωμένη φόρμουλα.
2.5/5
