Το σενάριο της επέκτασης των χωρικών υδάτων της Ελλάδας από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια νοτίως της Κρήτης είναι υπαρκτό αν και δεν πρόκειται για ειλημμένη απόφαση – Τα συν και τα πλην μιας αύξησης των ελληνικών χωρικών υδάτων
Το θέμα έχει αρχίσει να συζητείται εντόνως αφού η επιθετικότητα των Τούρκων έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Δεν είναι λίγοι οι διπλωματικοί αναλυτές που εκτιμούν ότι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων νοτίως της Κρήτης είναι ένα ισχυρό όπλο της Ελλάδας και θα αλλάξει άρδην τις ισορροπίες στη Μεσόγειο. Σαφώς δεν πρόκειται για μια εύκολη απόφαση διπλωματικά, είναι όμως κάτι που το σκέπτεται η Αθήνα ήδη από το 2020 και τούτο διότι μετά την υπογραφή του κατάπτυστου τουρκολιβυκού μνημονίου το 2019 η Άγκυρα πίεσε τις καταστάσεις εκτός ορίων κάθε νομιμότητας. Ποιες θα μπορούσαν να είναι οι επιλογές της Αθήνας και πώς θα μπορούσε να αντιδράσει στις εξελίξεις; Μπορεί, για παράδειγμα, το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων να γίνει ένα ισχυρό «διαπραγματευτικό χαρτί» αυτή τη χρονική στιγμή για την Αθήνα; Ή μήπως θα γυρίσει μπούμερανγκ σε δεύτερο χρόνο;
Εδώ υπάρχουν δύο αναλύσεις εκ διαμέτρου αντίθετες. Αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα να προχωρήσει στην επέκταση των 12 ν.μ. για να μπορεί στη συνέχεια να έχει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στο ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη. Βεβαίως μια τέτοια κίνηση προϋποθέτει ότι θα έχει και το πράσινο φως των συμμάχων μας, αφού ως γνωστόν από την πλευρά της Τουρκίας υπάρχει εν ισχύ το casus belli.
Οι υποστηρικτές αυτής της θέσης σημειώνουν ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να διαπραγματευτεί με την ΕΕ και να ζητήσει από τις Βρυξέλλες να επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία, προκειμένου να μην κάνει η Αθήνα το βήμα της επέκτασης που θα μπορούσε να δώσει στην Άγκυρα το άλλοθι που χρειάζεται για πιο επιθετικές κινήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Προσθέτουν δε, ότι η επέκταση νοτίως της Κρήτης είναι ο μόνος τρόπος σε αυτό το timing για να μπει ένα φρένο στο πρόσφατο σύμφωνο Αγκύρας – Τρίπολης που υπεγράφη και αφορά έρευνες για υδρογονάνθρακες από την Τουρκία σε περιοχές κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης, αμφισβητούμενες και μη και φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην εν λόγω περιοχή τα τουρκικά ερευνητικά, σεισμογραφικά και γεωτρύπανα.
Σε κάθε περίπτωση, όπως υπογραμμίζουν αναλυτές, η Αθήνα δεν πρέπει να παραμείνει ακίνητη διπλωματικά και να αρκεστεί σε δηλώσεις συμπαράστασης από τις μεγάλες δυνάμεις. Οι δηλώσεις συμπαράστασης δεν έχουν κάποιο νομικό αντίκρισμα. Από την άλλη πλευρά υπά …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
