Η ελληνική οικογένεια είναι μια ιδιαίτερη μορφή οικογένειας μιας και τα παιδιά παραμένουν «παιδιά» μέχρι να παντρευτούν και να «ανοίξουν» σπίτι. Νωρίτερα δεν υπάρχει λόγος- θεωρεί η ελληνική οικογένεια- να φύγεις από το σπίτι που στα παρέχει όλα η μαμάκα
σου και να παιδεύεσαι στα «ενοίκια». Για κάποιο μυστήριο, για μένα, λόγο το να μένεις σε ενοίκιο θεωρείται ντροπή και το να μένεις μόνος σου όντας ελεύθερος θεωρείται μεγαλύτερη ντροπή σαν να έχεις φύγει από το σπίτι επειδή κάτι κακό πρέπει να έγινε…αποκλείεται να έφυγες από επιλογή.
Μια μαμά που μαθαίνει στο παιδί της να βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού και που μπορεί καμιά φορά να μην έχει μαγειρέψει ή μια μαμά που αστειευόμενη εκφράζει την επιθυμία της να φύγει το παιδί από το σπίτι (σε μεγάλη ηλικία) θεωρείται «Κακιά Μάνα» και προκαλεί αμέτρητα σχόλια και ψιθύρους.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελληνίδα μάνα είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση. Είναι ένα σωσίβιο, ένα δίχτυ προστασίας και μια αιώνια και χωρίς κούραση ασφάλεια από την σκληρή πραγματικότητα. Είναι όμως και ένα μικρό τείχος ανάμεσα σε εσένα και την ενηλικίωσή σου. Θα εκφράσει την γνώμη της για το κάθε τι χωρίς να ρωτήσεις, θα σου αγοράσει κάτι με βάση το δικό της γούστο, θα θεωρεί ότι ξέρει πολύ καλύτερα πολλά περισσότερα από οποιονδήποτε, ακόμη και πράγματα που δεν μπορεί να ξέρει γιατί δεν τα συνάντησε στη ζωή της. Εάν είσαι γυναίκα θα σου διακοσμήσει το σπίτι με βάση το γούστο της ή θα είναι πολύ εκφραστική εάν δεν της αρέσει το δικό σου γούστο, θα σου δείχνει πώς να φροντίζεις το παιδί σου και θα κατακρίνει την εξέλιξη της επιστήμης και τις οδηγίες του παιδιάτρου σου, εάν πάλι έχεις την «ατυχία» να είσαι γιος και μπαμπάς μονογενεϊκής οικογένειας, θα γίνει η μάνα του εγγονιού της, εσύ δεν θα έχεις και μεγάλο ρόλο στην ανατροφή του.
Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι οι παρεμβατικοί γονείς βγάζουν συναισθηματικά και κοινωνικά αδύναμα παιδιά. Αυτού του είδους οι γονείς δεν έχουν εμπιστοσύνη στο παιδί τους και βλέποντάς το ως προέκταση του Εγώ τους αγχώνονται ότι εάν δεν τα καταφέρουν θα «τους εκθέσουν». Έτσι, παίρνουν εκείνοι τον έλεγχο και αναλαμβάνουν δράση. Επίσης, πρόκειται για άτομα που έχουν θέμα ελέγχου και δεν μπορούν να δεχτούν την φυσιολογική εξέλιξη του παιδιού τους και ότι η μετάβαση στην ενηλικίωση σημαίνει και απόλυτη ελευθερία. Πολλοί τέτοιοι γονείς νιώθουν κενοί χωρίς το παιδί τους, χωρίς κάτι να φροντίζουν και να ελέγχουν και φοβούνται πως εάν ποτέ χάσουν αυτό το ρόλο, θα ξεσκεπαστούν πολλά άλλα δικά τους θέματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν.
Η μοναδική λύση σε ένα ελεγκτικό και παρεμβατικό γονέα είναι να μάθουμε να βάζουμε όρια και να «εκπαιδεύσουμε» τον εαυτό μας να μην επηρεάζεται από εκείνους. Διότι τόσα χρόνια παρέμβασης αφήνουν ένα ελλειπές εγώ και μια αρκετά χαμηλή αυτοπεποίθηση, οπότε και το παιδί ως ενήλικας εξαρτάται από τους γονείς του συναισθηματικά. Με όμορφο και ευγενικό τρόπο κάντε αυτό που θέλετε βαθιά μέσα στην καρδιά σας και αφήστε τον τίτλο του «καλού παιδιού» στο πατρικό σας. Μην θυμώνετε, μην είστε αγενείς. Σας αγαπούν απλά έχουν μάθει να δείχνουν την αγάπη τους διαφορετικά. Εσείς ακούστε τους με υπομονή και τελικά κάντε αυτό που θέλετε. Όπως λέει και ο δικός μου πατέρας: «Άκου τους πάντες και εσύ κάνε του κεφαλιού σου».
