Δεν είναι ανθελληνισμός όταν Αμερικανοί επιστήμονες τεκμηριώνουν ότι Έλληνες πήγαν στην Ιαπωνία, Κίνα και Χιλή και δεν το αναφέρουν σε κανένα βιβλίο του Υπουργείου Παιδείας;
Γιατί οι απόψεις Αμερικανών καθηγητών ανθρωπολογίας παλαιοντολογίας και ιστορίας που τεκμηριώνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες πήγαν παντού, όπως στην Ιαπωνία, Κίνα και στην Χιλή αλλά δεν υπάρχουν ούτε ως πληροφόρηση σε καμμία βαθμίδα εκπαιδεύσεως, ούτε εις έντυπα ιστορικού ή μη περιεχομένου [2013]. Αδιαφορία ή ανθελληνισμός του υπουργείου Παιδείας και Εξωτερικών;
Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες, ανάμεσα τους και ο καθηγητής ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου του Phoenix ο Dr. Thomas S. Anderson υποστηρίζουνε ότι οι Ίωνες κατέφτασαν στην Ιαπωνία το 7000 π.Χ. και χρησιμοποίησαν το νησί Χοκάιντο για ορμητήριο του αποικισμού της Αμερικής, ο οποίος πρέπει να έγινε γύρω στο 6.500 π.Χ. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους, πρέπει να έφθασαν στο νησιωτικό σύμπλεγμα των νήσων Χαβάη. Για αυτό έχουνε μείνει εκεί και διάφορες ελληνικές λέξεις όπως Αέτο, όπου στα χαβανέζικα σημαίνει Αετός.
Οι τότε Ίωνες πρέπει να χωριστήκανε σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα κατευθύνθηκε προς βορρά. Αυτοί ήτανε οι Ίωνες – Βάκχιοι, ενώ η δεύτερη ομάδα κατευθύνθηκε προς νότο, αυτοί ονομαζότανε Ίωνες – Εκάτιοι.
Οι Ίωνες Βάκχιοι μετονομάστηκαν σε Ιοναβάκχιο, που αργότερα με γλωσσολογικές παραφράσεις έγιναν οι σημερινοί Ναβάχο, ο πιο πολιτισμένος λαός Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής. Αυτοί δώσανε στις σημερινές Η.Π.Α. διάφορα τοπωνύμια όπως το ποτάμι : ποταμόκ, που προέρχεται από την ελληνική λέξη ποταμός. Αντίθετα οι Ίωνες Εκάτιοι, μετονομαστήκανε με το πέρασμα των αιώνων σε Ίν[ωνες] +[Ε]κατεις, που με τη γλωσσολογική εξέλιξη έγιναν αργότερα οι Ίνκας, ο πιο πολιτισμένος λαός της Νοτίου Αμερικής. Οι πρόγονοι των Ίνκας είχανε ιδρύσει πολλές πόλεις όπως και την πόλη Τιτουάνκο, που κανείς επιστήμονας μέχρι σήμερα δεν μπορεί να εξηγήσει το πως εξαφανίστηκαν οι κάτοικοί της.
Ο διακεκριμένος παλαιοντολόγος και αεροναυπηγός καθηγητής του πανεπιστημίου του Michigan o Dr. Hugo Weaving, μπόρεσε τελευταία να αποκωδικοποιήσει την γραφή των κατοίκων εκείνης της μυστηριώδους πόλεως και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μία ελληνική διάλεκτο, όπως οι Αιολικές διάλεκτοι των κατοίκων της Θεσσαλίας και της Μυτιλήνης. Τι γίνεται τώρα; Ο καθηγητής ιστορίας του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης Dr. Don Davis εξηγεί ότι οι κάτοικοι της πόλεως Τιτουάνκο εξαφανίστηκαν χωρίς να υπάρχουνε στην πόλη τα ίχνη κάποιας φυσικής καταστροφής, επιδημίας ή πολέμου, γιατί οι κάτοικοι είχανε τόσο ανεπτυγμένο πολιτισμός, που μπορέσανε να αποικίσουνε το διάστημα. Κι έτσι εξαφανίστηκε εκείνος ο μυστηριώδης πολιτισμός των Άνδεων σε μία νύχτα.
[απόσπασμα εκ του άρθρου της Καθ. Αθηνάς Κεχαγιά, Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012
Η περίπτωση των Αϊνώ ή Αϊνού εις την Ιαπωνία
Πολλοί ξένοι επιστήμονες μεταξύ των οποίων και ο Καθηγητής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Phoenix, Thomas S. Anderson, υποστηρίζουν ότι οι Ίωνες έφτασαν στην Ιαπωνία το 7.000 π.Χ., στοχεύοντας στο να την χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο για τον αποικισμό τους στην Αμερική.
Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι είχαν κάποια συγκεκριμένη αποστολή στην «χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου» όπως αναφέρουν τα «Διονυσιακά», κατά την πανάρχαια εκστρατεία των Ελλήνων στην Ασία περί το 3.000 π.Χ.
Η επίσημη ιστορία της Ιαπωνίας αναφέρει μάλιστα πως όταν οι πρώτοι Ιάπωνες διέσχισαν την Κίνα κι έφτασαν στην Ιαπωνία, συνάντησαν μία λευκή γενειοφόρα φυλή (φαινόμενο εξαιρετικά σπάνιο στην γη της Ανατολίας), τους Αϊνώ, που ήταν δεινοί πολεμιστές και κυνηγοί. Οι Ιάπωνες και γενικά οι Ασιάτες δεν διαθέτουν πυκνές γενειάδες, αφού τα γένια τους είναι αραιά.
Οι Αϊνού (< Ίωνες) ή πιο σωστά Αϊνώ, «η λευκή φυλή» της Ιαπωνίας, όπως τους αποκαλούν. Στις αρχές του 20ου αιώνος οι Αϊνώ αριθμούσαν περί τα 3.000.000! σήμερα είναι πολλοί λιγότεροι λόγω και της μη προσμίξεως τους με τους Ιάπωνες.
Ζουν στο Χοκκαΐντο, στην νότια Σαχαλίνι και στην Φορμόζα, την γνωστή σε όλους μας με την ονομασία Ταϊβάν.
Οι Αϊνώ είναι λευκοί στην όψη, κάποιοι έχουν γαλάζια μάτια και είναι ψηλοί στο ανάστημα.
Ο Ιωάννης Πασάς εις το βιβλίο του: «Η Αληθινή Προϊστορία, οι πληροφορίες περί των Αϊνώ είναι ανεπαρκείς και, συνεπώς, δεν υπάρχουν στοιχεία για την ζωή και την δράση των λευκών αυτών ανθρώπων, που είχαν φθάσει και εγκατασταθεί στην Άπω Ανατολή.
Από τα λιγοστά που γνωρίζουμε για εκείνους, μπορούμε να διακρίνουμε τις ομοιότητές τους με τους αρχαίους Έλληνες βασικά εις τον τρόπο διοικήσεως, εις την ενδυμασία, την γλώσσα, και πολλά άλλα.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι προστάτιδα της φυλής τους θεωρούν την «Ματεράσου», εκ του μη – α – τέρα σου (σχόλιο diadrastika: Μητέρα;), όπως και τα ονόματα που έχουν δώσει σε κάποια από τα χωριά τους. Όπως το όνομα Ιτάμι, το όρος Ίταμος εις την περιοχή της αρχαίας Θεσσαλίας, η Αρία, από την ελληνική λέξη Αρεία – Άρης, ο θεό του πολέμου, το Ογκάκι εκ του Όγκα το οποίο ήτο επίθετο της θεάς Αθηνάς εις τους Θηβαίους. Επίσης το ιερό πτηνό της Αθηνάς την κουκουβάγια, την οποία την έχουν ως το πτηνό της σοφίας.
Οι στολές τους είναι κεντημένες με αρχαιοελληνικούς μαιάνδρους ενώ συνηθίζουν να φορούν εις το κεφάλι τους ένα είδος στεφανιού ανάλογο με αυτό το οποίο φορούσαν οι πιστοί του Διονύσου κατά την διάρκεια των Διονυσιακών εορτών, δηλαδή στεφάνια από κισσό και άμπελο.
Οι δε γυναίκες τους φορούν εις το κεφάλι τους, σκυθικό σκούφο, δερμάτινο με σχήμα περικεφαλαίας.
Επάνω, η εικονιζόμενη γυναίκα είναι από την φυλή των Αϊνώ, όπου φαίνονται και εις αυτήν τα μη ασιατικά χαρακτηριστικά, το ντύσιμο, και ότι να φορούν εις το κεφάλι τους ένα είδος στεφανιού ανάλογο με αυτό το οποίο φορούσαν οι πιστοί του Διονύσου κατά την διάρκεια των Διονυσιακών εορτών, δηλαδή στεφάνια από κισσό και άμπελο.
[τα ανωτέρω πληροφορίες όπως και οι φωτογραφίες είναι απόσπασμα από το άρθρο με την ονομασία – Άγνωστοι Έλληνες: Αϊνώ, όταν ο Ελληνισμός «άγγιξε» την Ιαπωνία – από τον Greek Odyssey]
[η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου του συγγραφέως, διότι αντιγράφονται τα άρθρα του άνευ αναφοράς εις το όνομά του]
Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον» υπό έκδοσιν τέλος 2016.
