Ένας ακόμη τίτλος του Wii U καταφθάνει στην υβριδική κονσόλα
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τον τελευταίο καιρό, η Nintendo φλερτάρει με τακτικές που αν επιχειρούσαν άλλες εταιρίες, θα είχαν οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στη δημόσια κατακραυγή από τη gaming κοινότητα. Για παράδειγμα, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στα σχόλια που απέσπασε η πρόσφατη αποκάλυψη του Prince of Persia Remake.
Θεωρούσα, λοιπόν, ότι μετά το Super Mario 3D All-Stars, οι επόμενες μεταφορές τίτλων από παλαιότερες κονσόλες, στο Nintendo Switch, θα είχαν δεχθεί και την ανάλογη φροντίδα, ώστε να θεωρηθούν ‘Remakes’ ή έστω ‘Remasters’. Αντ’ αυτού, για άλλη μια φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν τίτλο που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί με κανέναν από τους δύο προαναφερθέντες όρους. Πρακτικά αυτό υποδηλώνει πως δεν υπήρξε η παραμικρή αναβάθμιση στον οπτικό τομέα και γι’ αυτό έχουμε να κάνουμε με ένα πακέτο που απλά ονομάζεται «Deluxe Edition». Επομένως, φτάνουμε στα εξής ερωτήματα;
Είναι εύλογο να εκνευριστεί κάποιος με τη Nintendo, όταν η ίδια η ονομασία του παιχνιδιού πρακτικά υποδηλώνει ότι δεν έχουμε κάποια σημαντική αναβάθμιση σε σχέση με το πρωτότυπο; Πόσο μας επηρεάζει αυτό εν τέλει, όταν το παιχνίδι μας χαρίζει την ίδια ευχάριστη εμπειρία που δεχτήκαμε εφτά χρόνια πριν ή που θα βιώσουμε για πρώτη φόρα τώρα;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Αν κάποιος θέλει να προσδιορίσει την κατηγορία παιχνιδιών στην οποία ανήκει η σειρά, τότε θα έπρεπε να το τοποθετήσει κάπου ανάμεσα στα genres στρατηγικής και επιβίωσης. Πρόκειται για έναν συνδυασμό στον οποίο η Nintendo δε μας είχε συνηθίσει πριν την αρχική εμφάνιση του franchise, πίσω στο 2001. Πιο συγκεκριμένα, θα έλεγα ότι είναι μία εξομοίωση του μικρόκοσμου, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που θα αισθανθούμε ότι τα πλάσματα που μας συστήνονται ως Pikmin είναι στην ουσία μία αναπαράσταση μικροσκοπικών εντόμων.
Όλα, λοιπόν, ξεκινούν όταν η τροφή από τον τόπο των τριών χαρακτήρων μας, αρχίζει να μειώνεται δραματικά, με αποτέλεσμα η αναζήτηση αυτής σε άλλους πλανήτες να αποτελεί πλέον μονόδρομο. Ο ‘PNF 404’ φαντάζει ιδανική επιλογή για την εύρεσή της, μα το ταξίδι μας προς τον γαλάζιο γίγαντα δε βαίνει καλώς. Λίγο πριν την προσεδάφιση του σκάφους μας στην επιφάνειά του, κάτι πάει στραβά. Το αποτέλεσμα είναι το πλήρωμά μας να χωριστεί, οδηγώντας μας στα όρια της αποξένωσης, με κατεστραμμένο εξοπλισμό, μηδενική τροφή και κανένα συνοδοιπόρο δίπλα μας. Εκεί είναι που έχουμε την πρώτη μας επαφή με τα Pikmin, τα οποία αποτελούν έναν από τύπο πανίδας του πλανήτη, ικανά να μας βγάλουν από τη δύσκολη αυτή θέση, πάντα όμως υπό την καθοδήγησή μας. Εν συντομία, αυτό είναι το σενάριο του τίτλου, το οποίο κρύβει όλη του την απόλαυση σε αυτήν την τόσο, μα τόσο απλοϊκή ιδέα.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στις πέντε περιοχές του πλανήτη, θα συναντήσουμε αντίστοιχα και πέντε τύπους πλασμάτων, το καθένα με τις ιδιαιτερότητες του, τις αδυναμίες του και τα προτερήματά του. Για παράδειγμα, τα κόκκινα Pikmin είναι κατάλληλα για μάχη και έχουν μεγάλη αντίσταση στη φωτιά. Παράλληλα, τα μαύρα έχουν το σχήμα ορυκτού και έτσι είναι αρκετά πιο σκληρά και βαριά, κατάλληλα για τον θρυμματισμό αντικειμένων. Από την άλλη, τα μπλε έχουν την ικανότητα να κινούνται μέσα στο νερό, και ούτω καθεξής. Αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε, χαρίζει μεγάλη ποικιλομορφία στο πώς θα προσεγγίσουμε το κάθε επίπεδο, μα και τους εχθρούς αυτού. Οι θαλάσσιοι αντίπαλοί είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν μόνο με τα μπλε Pikmin, ενώ οι ιπτάμενοι με τα κίτρινα, τα οποία είναι αρκετά πιο ελαφρά από τα υπόλοιπα του είδους. Ενναλακτικά, τα ροζ Pikmin ίσως να αποτελούν την καταλληλότερη επιλογή για όσα πλάσματα έχουν άκρα που είναι πιο εκτεθειμένα και μακριά από το έδαφος.
Πέραν, όμως, των πλασμάτων που θα βρεθούν στο διάβα μας, πρόκληση αποτελούν και τα ίδια τα επίπεδα, μιας και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι απώτερος σκοπός μας είναι η ανάκτηση του πληρώματος, καθώς και η συλλογή τροφής από τη χλωρίδα του PNF 404.
Κατά την επίσκεψή μας στις διάφορες περιοχές του πλανήτη, θα έχουμε ένα μέρος τους προς πλήρη εξερεύνηση, γεμάτο με εχθρούς, μυστικά περάσματα, φρούτα που πρέπει να συλλέξουμε και αντικείμενα που είναι απαραίτητα για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Το κάθε τμήμα του παιχνιδιού διαρκεί 15 λεπτά και χωρίζεται σε μέρες. Κατά τη διάρκεια αυτών, θα πρέπει να εξερευνήσουμε το χώρο και να ανακτήσουμε ό,τι είναι πολύτιμο για τους χαρακτήρες μας. Λόγω της ιδιομορφίας των «συμμάχων» μας, η λογική λέει, ότι τα μοντέλα των εχθρών που θα συναντήσουμε, δε θα μπορούσαν να μην διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους. Και όντως έτσι είναι.
Για κάθε τύπο Pikmin, υπάρχει και ο αντίστοιχος εχθρός, θαλάσσιος, ιπτάμενος ή μη. Καθένας απ’ αυτούς προσφέρει μία διαφορετική τακτική προσέγγισης στη μάχη και στις ελάχιστες περιπτώσεις που κάποιοι μοιάζουν μεταξύ τους, τότε θα εκπλαγείτε ευχάριστα όταν αντιληφθείτε ότι και πάλι ο τρόπος αντιμετώπισης τους είναι εντελώς διαφορετικός. Το κερασάκι στην τούρτα αποτελούν τα λιγοστά μεν, ξεχωριστά και ευφάνταστα δε, bosses, τα οποία από μόνα τους αποτελούν μοναδικές προκλήσεις.
Στα πλέον θετικά προστίθεται και ο ηχητικός τομέας του τίτλου. Αν και δεν έχει κάποια μελωδία που είναι ικανή να μας «κολλήσει», αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις με τα εφέ των καιρικών φαινομένων, τις φωνές και τα ουρλιαχτά των χαρακτήρων και των Pikmin, καθώς και της ίδιας την πανίδας και της υπόλοιπης χλωρίδας του πλανήτη.
Περνώντας τώρα στην απεικόνιση, να ξεκαθαρίσω αρχικά ότι ο τίτλος -στα μάτια μου- δεν έχει δεχτεί την παραμικρή οπτική αναβάθμιση, σε σχέση με την εμφάνιση του στο Nintendo Wii U, από το καλοκαίρι του 2013. Αρχικά, θα ήθελα να αναφέρω ότι όπως πριν εφτά χρόνια, έτσι και τώρα, το Pikmin 3 εξακολουθεί να είναι πανέμορφο. Η φωτορεαλιστική απεικόνιση του περιβάλλοντος, είτε πρόκειται για τις περιοχές του πλανήτη PNF 404, είτε για τα καιρικά φαινόμενα, έρχεται σε αντίθεση με το υπόλοιπο σύνολο, αφού χαρακτήρες και Pikmins έχουν τη γνωστή πλαστική υφή σε συνδυασμό με την έντονη χρωματική τους παλέτα. Το αποτέλεσμα που λαμβάνουμε, μόνο ως όμορφο και ιδιαίτερο μπορεί να χαρακτηριστεί. Ωστόσο, υπάρχουν πτυχές του οπτικού συνόλου που σίγουρα θα μπορούσαν να δεχτούν την ανάλογη φροντίδα, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι σαφώς καλύτερο ως αποτέλεσμα.
Από τη μία πλευρά έχουμε μια εξαιρετική αναπαράσταση καταιγίδας και αμέσως μετά αντικρίζουμε ένα απόλυτα γυμνό από φύλλωμα δάπεδο, χωρίς ίχνος από textures χορταριού, χώματος και λοιπών φυσικών «αντικειμένων». Σε άλλες περιπτώσεις βλέπουμε πόσο βαρύτητα έχει δοθεί στη ροή και την απεικόνιση του νερού, ενώ ένα λεπτό αργότερα, θα δούμε την AΙ να κρατά κολλημένους τους χαρακτήρες μας πίσω από βράχια, όπως και στην αρχική έκδοση του παιχνιδιού. Παραδείγματα όπως και αυτά δίνουν και παίρνουν κατά τη διάρκεια των περίπου δώδεκα ωρών που θα χρειαστούμε για να ολοκληρώσουμε τον τίτλο.
Η ανάλυση ανέρχεται στα 720p όταν είναι η συσκευή βρίσκεται στη βάση της και στα 570p όταν χρησιμοποιούμε το Handheld Mode. Τα καρέ ανά δευτερόλεπτο δε θα πέσουν στιγμή κάτω από το όριο των 30 και στις δύο περιπτώσεις, κάνοντας τον τίτλο να τρέχει απροβλημάτιστα, με μοναδικό μειονέκτημα -όπως είναι λογικό- να είναι η ανάλυση της απεικόνισης στην οθόνη του Switch. Όλα τα παραπάνω στο τέλος της ημέρας αποτελούν απλά νούμερα μέσα στο μυαλό μας, μα το ερώτημα παραμένει. Πόσο πιο όμορφος θα ήταν τεχνικά ένας τίτλος σαν το Pikmin 3 με λίγη περισσότερη φροντίδα;
Κλείνοντας, στα του Deluxe περιεχομένου, o τίτλος έρχεται «φορτωμένος» με το αρχικό Story Mode του παιχνιδιού, δύο επιπλέον αποστολές που αφορούν παράπλευρες ιστορίες της κεντρικής, καθώς και το Mission Mode από τα DLCs που κυκλοφόρησαν αργότερα. Ωστόσο, αν και καθαρά single player εμπειρία, τώρα θα έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε το Main Story με κάποιο φίλο μας σε μορφή co-op, είτε στην αρχική του δυσκολία, είτε στις νέες διαβαθμίσεις αυτής που είναι διαθέσιμες στο εμπλουτισμένο πακέτο.
