Κανένα παιδί δεν είναι απόλυτα ήσυχο, όλα αντιδρούν στα όχι και στα μη, αλλά και στους κανόνες. Οι γονείς θα πρέπει λοιπόν να βρουν έναν τρόπο ώστε το παιδί τους να μην τους παρακούει, χωρίς όμως να πέσουν πολλές φωνές.
Του δίνουμε επιλογές
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κακή συμπεριφορά ενός παιδιού είναι η σπασμωδική του προσπάθεια να πάρει τα ηνία. Η καλύτερη πρόληψη, λοιπόν, για τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι να του τα δώσουμε εμείς. Να του δώσουμε επιλογές έτσι ώστε να μη νιώθει πως είναι έρμαιο των δικών μας εντολών. Ούτως ή άλλως, δεν μπορούμε να αναγκάσουμε ένα παιδί να κάνει κάτι αν δεν το θέλει, παρά μόνο προσωρινά.
Δεν «μονομαχούμε» μαζί του για την εξουσία
Όταν το παιδί βγάζει γλώσσα ή αντιμιλά είναι γιατί επιχειρεί να αμφισβητήσει την υποτιθέμενη εξουσία μας, ως γονείς. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ενός είδους εξουσία, αλλά όχι αυτήν από την οποία το παιδί φαντάζεται ότι θα αποδεσμευτεί αντιδρώντας. Γι’ αυτό, καλό είναι να μην παρασυρόμαστε σε αχρείαστες μονομαχίες με ένα μικρό παιδί για μια θέση εξουσίας που υπάρχει μόνο στη φαντασία του.
Δίνουμε την αμέριστη προσοχή μας στο παιδί
Πολλές φορές το μόνο που χρειάζεται ένα παιδί είναι περισσότερη προσοχή, την οποία διεκδικεί αντιδρώντας άσχημα και αντιμιλώντας σε κάθε ευκαιρία. Για να γλυτώσουμε απ’ όλ’ αυτά, λοιπόν, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να του χαρίζουμε την αμέριστη προσοχή μας ακόμη και αν είναι για λίγα λεπτά. Είναι ουσιώδες το παιδί να νιώσει πως είναι αληθινά σημαντικό για εμάς και οι σκέψεις του μετράνε πραγματικά.
Ορίζουμε ξεκάθαρους κανόνες
Μια καλή εναλλακτική στο να δίνουμε εντολές κατά βούληση στο παιδί, προκαλώντας την αντίδρασή του, είναι να θέσουμε ξεκάθαρους κανόνες τους οποίους δεν θα παραβαίνουμε ούτε εμείς. Τα παιδιά χρειάζονται ρουτίνες για να διατηρούν την τάξη στη ζωή και τη σκέψη τους και οι κανόνες είναι ένα είδος πεπατημένης που εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς το σκοπό. Να πετυχαίνουμε την τάξη και την ηρεμία στη καθημερινότητά μας.
Δεν χάνουμε ποτέ την ψυχραιμία μας
Στο τέλος, πρέπει να θυμόμαστε ποιος είναι ο ενήλικος στο δωμάτιο και να διατηρούμε την ψυχραιμία και την καθαρή σκέψη μας ό,τι παλαβομάρα και αν κάνει το παιδί. Δουλειά μας είναι να του δείξουμε τον σωστό τρόπο να επιλύει τις διαφορές του και να αξιολογεί το αν μια κατάσταση είναι όσο δραματική όσο τη βλέπει. Ακόμη και το να φύγουμε απ’ τον χώρο είναι καλύτερο απ’ το να νευριάσουμε και να εμπλακούμε σε καυγά με ένα παιδί.
