Οι ιδιότητες προέδρου Διοικητικού Συμβουλίου Ανώνυμης Εταιρείας και νομίμου εκπροσώπου αλλοδαπής εταιρείας δεν συνιστούν επαρκή τεκμήρια ύπαρξης φορολογικής κατοικίας.
Πιο συγκεκριμένα, με πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ αποσαφηνίστηκε πως για τη θεμελίωση της φορολογικής εξουσίας ενός κράτους απαιτείται η ύπαρξη επαρκούς συνδετικού στοιχείου του φορολογουμένου με αυτό.
Στην περίπτωση, μάλιστα, όπου ανακύπτει ανάγκη διευθέτησης περίπτωσης διπλής κατοικίας, ο φορολογούμενος θεωρείται κάτοικος του κράτους με το οποίο διατηρεί στενότερους προσωπικούς και οικονομικούς δεσμούς.
Εν προκειμένω, η αρμόδια ΔΟΥ απέρριψε το αίτημα για τη μεταφορά της φορολογικής κατοικίας της αιτούσας από την Ελλάδα στην Ελβετία, με την αιτιολογία ότι η αιτούσα είχε την ιδιότητα της προέδρου Διοικητικού Συμβουλίου δύο ανωνύμων ημεδαπών εταιρειών και της νομίμου εκπροσώπου τεσσάρων υποκαταστημάτων αλλοδαπών εταιρειών στην Ελλάδα.
Εντούτοις, η αιτούσα ισχυρίστηκε πως τα υποκαταστήματα αυτά δεν εμπίπτουν στην έννοια των ημεδαπών εταιρειών εφόσον διατηρούν την ίδια νομική προσωπικότητα με την αλλοδαπή μητρική τους, ότι προ πολλού έχει απολέσει την ιδιότητα της προέδρου και δεν είναι μέλος στο Δ.Σ. της εταιρείας, ότι δεν έχει λάβει εντός του κρίσιμου έτους κανενός είδους αμοιβή ή εισόδημα, ούτε άσκησε κάποια δραστηριότητα στις εταιρείες με τις οποίες είναι συνδεδεμένος ο ΑΦΜ της και ότι, μάλιστα, εδώ και δύο έτη κατοικεί με τα ανήλικα τέκνα της στην Ελβετία, όπου εργάζεται ως τραπεζική υπάλληλος.
Με βάση τα παραπάνω, το ΣτΕ απεφάνθη πως η κρίση της διοίκησης δεν ήταν επαρκής και νομίμως αιτιολογημένη, και έκρινε πως τα προσκομισθέντα στοιχεία επαρκούν για την έγκριση του αιτήματος μεταβολής της φορολογικής της κατοικίας (ΣτΕ 1243/2021).
