Συνέντευξη στο περιοδικό Down Town παραχώρησε ο Λημνιός πρώην παίκτης του Survivor και νυν ηθοποιός, Ηλίας Βαλάσης, ο οποίος μεταξύ άλλων αποκάλυψε ότι 14 χρόνια πριν, τάισε ποντίκια τους συμπαίκτες του.
Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω τι θα έκανες διαφορετικά στο Survivor;
Όταν είχα πάει εκεί, ο τότε πνευματικός μου, μου είχε δώσει μία συμβουλή. Να μην πατήσω επί πτωμάτων για να πετύχω τον σκοπό μου. Οπότε ακολούθησα τη συμβουλή του. Αν πήγαινα σήμερα θα του ζητούσα να μου επιτρέψει να κάνω αυτό που νομίζω. Πολύ έξυπνα θα τους διέλυα και δεν θα τους άφηνα να κερδίσουν. Δεν θα εμπιστευόμουν κανέναν και θα έφτανα στο τέλος. Αν, βέβαια, λειτουργούσε όπως το σημερινό Survivor που ψηφίζει ο κόσμος δεν θα χρειαζόταν να κάνω τίποτα και θα έβγαινα νικητής. Δεν ήμουν όμως αφελής. Ήμουν κάτω από συγκεκριμένη πνευματική οδήγηση. Η επιτυχία, βέβαια, ήταν ότι τελικά δεν κέρδισα γιατί εκεί έγινε ο χαμός.
Θύμισέ μου, οι συμπαίκτες σου σε ψήφισαν αρνητικά γιατί ήσουν ο πιο δυνατός παίκτης, ενώ σου έδειχναν ότι είστε φίλοι;
Τα πράγματα είναι απλά. Ήταν ένα παιχνίδι με σκοπό τα λεφτά. Αυτοί πήγαν για τα λεφτά. Όπως και εγώ πήγαινα για τα λεφτά. Απλά πήγαινα λίγο πιο τίμια και ομαδικά γιατί αυτή την καθοδήγηση είχα. Και εγώ μπορούσα να παίξω πούστικα. Ο Νίκος Λαμπρινάκης άσχετα με τον χαρακτήρα του ήταν ο μόνος που με βοηθούσε να βρούμε τροφή και να προχωρήσουμε τη ζωή μας η οποία ήταν στα όρια του υποσιτισμού. Όταν τελικά με ψήφισε αρνητικά ενώ έλεγε το αντίθετο ξέρεις ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα ήταν ότι στα Χανιά επί δύο χρόνια αυτός και η οικογένειά του πέρασαν ένα μαρτύριο. Ο κόσμος τον γιούχαρε, τον γιαούρτωνε, τον έφτυνε γιατί; Για ένα παιχνίδι. Μετά το παιχνίδι επιτέθηκαν στην Ορθούλα, της τσάκισαν τη μούρη. Νόμιζα ότι ήταν επικοινωνιακό κόλπο αλλά πήγα σπίτι της και την είχα δει όντως γεμάτη μώλωπες. Ήταν η μεγαλύτερη αγριότητα που έζησα. Και δεν την έζησα εγώ, αλλά οι συνάνθρωποί μου. Κανένας δεν αξίζει τέτοια αγριότητα.
Ισχύει ότι πριν πάτε στο Survivor είχατε υπογράψει τη διαθήκη σας όπως είχε δηλώσει αργότερα η Ευαγγελία;
Όχι ρε δεν υπάρχουν αυτά. Πίστεψέ με ότι κανένας δεν διάβασε ποτέ τίποτε. Απλά έπρεπε να υπογράψουν ένα χαρτί, ότι θα πάνε εκεί. Τι διαθήκη; Γιατί; Στον άλλο κόσμο θα πηγαίναμε; Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα.
Τι μπορεί να μη φαντάζεται ο κόσμος ότι συνέβη εκείνες τις 55 μέρες;
Καταρχάς, αυτό που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι οι παίκτες δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους διότι βρίσκονται σε κατάσταση υποσιτισμού. Άρα αυτό το κομμάτι δεν λειτουργεί παρά μόνο στα λόγια. Και δεύτερον, ποτέ δεν έδειξαν τον βαθμό του υποσιτισμού, της υγείας των παικτών για να μη φοβηθεί ο κόσμος.
Εμείς νομίζαμε πως όταν έκλειναν οι κάμερες σας τάιζαν σουβλάκια.
Πίστεψέ με, κάποια στιγμή κάποιος από το συνεργείο μας πέταξε ένα τσιγάρο και οι Σουηδοί τον έστειλαν πίσω στην Αθήνα.
Τι σε δυσκόλεψε πιο πολύ;
Η πείνα. Ένιωσα τότε αυτό που έλεγε ο παππούς μου. Στην κατοχή, μου έλεγε ότι έτρωγαν γάτες και σκύλους και εγώ τον κορόιδευα. Φαντάσου ότι κάποια στιγμή άκουσα ότι μπορεί να άφηναν κάποιον σκύλο για παρέα. Και πήγα πολύ σοβαρά σε μία συνέντευξη και τους είπα να μην κάνουν το λάθος να τον αφήσουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα έκανα κάτι εγώ, αλλά μπορεί να το έκανε κάποιος άλλος. Φοβόμουν ότι μπορεί να περνούσε από τη σκέψη του. Ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να φτάσει κάποιος. Και να σου πω κάτι; Επειδή εγώ ήμουν αυτός που έφερνε την τροφή, κανείς δεν ρωτούσε τι έτρωγε. Μία φορά τους τάισα ποντικάκια με ρύζι και τους είπα ότι ήταν στρείδια.
Απόσπασμα από το Down Town
Φωτογραφία: Κοσμάς Κουμιανός
Συντάκτρια: Βιργινία Καρβέλλη
