Risen 3: Titan Lords Review

Για τρίτη φορά και δύο χρόνια μετά το Risen 2: Dark Waters, η γερμανική Piranha Bytes, δοκιμάζει τη τύχη της ξανά στο τρίτο κεφάλαιο της σειράς Risen για να διορθώσει έναν ολόκληρο σωρό από λάθη τα οποία κουβαλάνε τα παιχνίδια της από το πρώτο κιόλας Risen. Στο δεύτερο διέγραψε κάποια λάθη από τη λίστα και τώρα, στο Titan Lords, διαγράφει πολλά περισσότερα, όχι όμως αρκετά για να το καταστήσουν μια στιβαρή RPG εμπειρία. Οι hardcore φίλοι του RPG genre το έχουν στην καρδιά τους ως ένα πολύ cult franchise και ένα αρκετά πικάντικο δείγμα του είδους, το οποίο απολαμβάνουν για το πλούσιο σε quests και διάρκεια περιεχόμενο του, παρά τα σοβαρά προβλήματα που έχει στις ρίζες του ως παιχνίδι.

Επειδή, όμως, αυτή η μερίδα είναι μια μειονότητα στις μέρες μας θα ήταν άδικο για εσάς να το εκθειάσω για  αυτόν το λόγο. Πράγματι, το Risen 3 διαθέτει περισσότερες και μεγαλύτερες περιοχές προς εξερεύνηση από τους προκατόχους του –αν μη τι άλλο- όπου η ποικιλία των περιβαλλόντων διαφοροποιείται από νησί σε νησί, αφήνοντας μια όμορφη αίσθηση εξερευνώντας τα. Μόνο που δεν είναι αρκετά ενθαρρυντικό για όλους τους υπόλοιπους που θέλουν να απολαύσουν ένα καλό RPG. Με τη σειρά τους οι άνθρωποι της Piranha αρμάτωσαν το Risen 3 με μπόλικο ακόμη περιεχόμενο, νέα spells, περιοχές, περισσότερες φατρίες, ενώ επιστράτευσαν ακόμη και τη μέθοδο των QTEs, η οποία λειτουργεί απλά για να…λειτουργεί και αποκόβει τον παίκτη από την σκληρή RPG ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Ούτε η υπόσχεση της Piranha περί επιστροφή του Risen στις μεσαιωνικές ρίζες του είναι ικανές για να σώσουν αυτόν το βυθιζόμενο θωρηκτό που ακούει στο όνομα «Titan Lords». Σε αυτό το σημείο είναι που μπαίνουν σφήνα τα τεχνικά προβλήματα που ταλανίζουν ως ομάδα τους Γερμανούς. Πιστή στις δεισιδαιμονικές «παραδόσεις» του franchise, η Piranha Bytes, δεν άφησε απ’ έξω, ούτε στο Titan Lords φαινόμενα όπως game breaking bugs, τα οποία με προβλημάτισαν για να ολοκληρώσω το review αφού χρειάστηκε να περάσω ουκ ολίγες φορές το εισαγωγικό για αυτόν τον λόγο, ενώ δεν υπήρχε τρόπος να κάνω save έπρεπε να αφήνω το παιχνίδι ενεργό για να το συνεχίσω αργότερα.

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής αυτό ήταν το πιο εκνευριστικό πράγμα που συνάντησα στο Risen 3, αφού το ίδιο το παιχνίδι δεν με άφησε να απολαύσω στο έπακρο αυτά που μου προσέφερε. Μακάρι, όμως, να ήταν το μοναδικό πράγμα που μπορούσε να μου ταράξει την ηρεμία στο Titan Lords, καθώς ένα από τα κυριότερα στοιχεία του τίτλου, αυτό της μάχης, παρουσιάζεται για τρίτη φορά ιδιαίτερα προβληματικό.

Πιστή στις δεισιδαιμονικές «παραδόσεις» του franchise, η Piranha Bytes, δεν άφησε απ’ έξω, ούτε στο Titan Lords φαινόμενα όπως game breaking bugs, τα οποία με προβλημάτισαν για να ολοκληρώσω το review

Αν και για να ακριβολογούμε, το combat system είναι βελτιωμένο σε σχέση με το Dark Waters, δεν τηρεί ωστόσο κάποιες βασικές αρχές ώστε να θεωρηθεί στιβαρό και ευχάριστο. Καταρχάς, τα animations, άλλοτε πάνε περίπατο στη Καραϊβική και άλλοτε προσπαθούν να είναι ομαλά και να ολοκληρώνουν απλά το σκοπό τους. Προσπαθούν μόνο γιατί για να το καταφέρουν θα πρέπει ο εχθρός να βρίσκεται σε κοντινή απόσταση μιας και οποιαδήποτε επίθεση από μακριά, κινεί τον πρωταγωνιστή προς το μέρος του με τέτοιο τρόπο για να «συνδεθεί» το σπαθί με τη σάρκα του εχθρού, που νομίζεις πως έκανε teleport ή ένα μικρό σλάλομ.

Σε περιπτώσεις απλά έχεις την εντύπωση ότι βαράς αέρα και προσεύχεσαι μια επίθεση να «κλειδώσει», μέσα στο χαμό του clipping φαινομένου που επικρατεί. Ούτε τα «finishers» που εξαπολύονται ανά στιγμές έχουν αποδοθεί με ένα πρέπον τρόπο, κάτι που φταίει η προβληματική κάμερα του τίτλου, η οποία πολλές φορές δεν ακολουθεί τη δράση και προκαλεί ζαλάδες. Ακόμη και η ποικιλία των κινήσεων είναι τόσο μικρή που τα combos μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Υπήρχαν περιπτώσεις που οι κινήσεις σού έδιναν την εντύπωση πως η Piranha έκατσε να αντιγράψει τα animations άλλων παιχνιδιών, με αποτέλεσμα σε σημεία οι πιρουέτες και οι επιθέσεις να μοιάζουν επικίνδυνα με αυτές του Geralt από το Witcher, ενώ το τρέξιμο έκλεβε αρκετά «keyframes» από τη συνταγή του Assassin’s Creed -στην κάκιστη εκδοχή τους όμως. Γενικώς θα αντιμετωπίσετε άτσαλα και άκομψα animations σε όλα τα επίπεδα που καθιστούν ανυπόφορη την οποιαδήποτε μάχη.

Μιας και μιλάμε περί αντιγραφών, θα κάνω μια παρένθεση για να αναφέρω πως η εισαγωγή του παιχνιδιού είναι «καρμπόν» με το εισαγωγικό του Witcher 2 και σας προκαλώ να βρείτε τις διαφορές

Μιας και μιλάμε περί αντιγραφών, θα κάνω μια παρένθεση για να αναφέρω πως η εισαγωγή του παιχνιδιού είναι «καρμπόν» με το εισαγωγικό του Witcher 2 και σας προκαλώ να βρείτε τις διαφορές. Σίγουρα αυτό δεν κολακεύει την ομάδα ανάπτυξης και φανερώνει πως τελικά το sequel δεν είναι τόσο βελτιωμένο και ξεχωριστό, όσο φαντάζει. Και αφού αναφέρθηκα στο εισαγωγικό, κάπου εδώ να προσθέσω πως ούτε το story είναι το δυνατό σημείο του Titan Lords, κάτι που χαρακτηρίζει άλλωστε τη Piranha ως στούντιο. Είστε ένας ναυαγός ο οποίος του επιτέθηκαν οι Shadows, σκοτεινές δυνάμεις έτοιμες να εισβάλουν στον κόσμο μας, με αποτέλεσμα να χάσει τη ψυχή του, την οποία ψάχνετε να βρείτε μετέπειτα. Στη μεγάλη λίστα των προβλημάτων του Risen 3 συγκαταλέγονται τα αχρείαστα cutscenes που κόβουν το momentum της μάχης αλλά και της εξερεύνησης των πλούσιων και ομολογουμένως όμορφων τοπίων που σχεδίασαν οι της Piranha Bytes. Ειλικρινά, θα μπορούσα να παραλείψω λάθη επί λαθών σε άλλους τομείς αλλά το απίστευτα άχαρο combat μου προκαλούσε κύματα δυσφορίας κάθε φορά που τραβούσα το σπαθί.

Ένα RPG, όμως, βασίζεται και στους διαλόγους μεταξύ των NPC και οι ηθοποιοί που προσέλαβε η Piranha Bytes για τη δουλειά με τα βίας περνούν τη βάση. Όλο το σκηνικό θέλει να είναι σοβαρό και να σου υπενθυμίζει συνεχώς για το μεγάλο κακό που έπεται, όμως τα performances των voice actors είναι τραγικά και μόνο λίγοι είναι που ξεχωρίζουν από έναν όχλο αδιάφορων και χιλιοειπωμένων χαρακτήρων. Δεν μπορείς, φυσικά, από μια ομάδα του μεγέθους της Piranha να φτιάχνει χαρακτήρες επιπέδου Dragon Age ή Witcher, ούτε οι voice actors να διεκδικούν βραβείο BAFTA, αλλά έστω το αποτέλεσμα να είναι αποδεκτό και όχι να σου φέρνει νευρικό γέλιο.

Τα γραφικά είναι ένα σημείο που ίσως σας ανακουφίσει σε περίπτωση που πιάσετε στα χέρια σας το Risen 3. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σίγουρα δε διεκδικεί δάφνες αλλά η Piranha έκανε κάποιες όμορφες επιλογές όσον αφορά το εικαστικό του Titan Lords, όπως έντονη και ευρεία παλέτα χρωμάτων, που ομορφαίνει και δίνει ξεχωριστό χαρακτήρα στη κάθε περιοχή. Επίσης, βρίθει από ποιοτικά particle effects, παρά το ότι τα υπόλοιπα γραφικά κινούνται σε πολύ μέτρια επίπεδα, τα οποία προσδίδουν μια πρέπουσα ζωντάνια στα spells, τις φωτιές και άλλων περιβαλλοντικών εφέ. Αντίθετα, τα μοντέλα των χαρακτήρων δεν έχουν την ίδια λεπτομέρεια που θα αναζητούσε κανείς, όταν ο κόσμος είναι τουλάχιστον καλαίσθητος σε σχέση με το υπόλοιπο αποτέλεσμα και θυμίζουν τα πρώτα χρόνια της HD εποχής. Αδιάφορη, τέλος, περνά η μουσική επένδυση του Risen 3 η οποία αποτελείται από τυπικά κομμάτια και νότες που έχουμε ακούσει επανειλημμένα σε άλλα RPGs.