Με τα LittleBigPlanet έχω μία πολύ ιδιαίτερη σχέση. Από την πρώτη κιόλας μέρα τους, πίσω στο μακρινό 2008, με έχουν μαγέψει, αλλά ίσως για διαφορετικούς λόγους απ’ ό,τι θα νομίζουν οι περισσότεροι. Σαν παιχνίδια αποτέλεσαν το εναρκτήριο μιας σπουδαίας ιδέας της Media Molecule, η οποία βάλθηκε να εισχωρήσει στο gaming -με πιο mainstream τρόπο από άλλα παιχνίδια του παρελθόντος- τις δημιουργίες της κοινότητας. Πρόκειται για platformers με σχετικά απλούς, αλλά «ρεαλιστικούς» μηχανισμούς, που βασίζονται, ως επί το πλείστων, στα physics και τη λογική. Τα παιχνίδια αυτά τα έχω αγαπήσει γιατί πάντα είχα μία παρέα δίπλα μου παίζοντάς τα και αυτό είναι κάτι που μου υπενθυμίζει πως τελικά, ασχολούμενοι με αυτό το μέσο, παίρνουμε πολλά περισσότερα από «gaming αναμνήσεις».
Το franchise γνώρισε τρία παιχνίδια για PlayStation 3 και PlayStation 4, δύο για τις handheld κονσόλες της Sony (PSP και PS Vita) και αρκετά spin-offs. Ένα τέτοιο spin-off είναι και το Sackboy: A Big Adventure, το οποίο κυκλοφορεί ως launch τίτλος του PlayStation 5, ωστόσο υπάρχει διαθέσιμος και για το PlayStation 4. Δε σας κρύβω πως μέχρι να το πιάσω στα χέρια μου και γνωρίζοντας πως είναι spin-off, δεν του έδωσα και ιδιαίτερη σημασία, όσο θα έδινα σε ένα «κανονικό» LittleBigPlanet. Και για ακόμη μία φορά έκανα ένα μεγάλο λάθος…
Ας τα πάρω, όμως, από την αρχή. Για ακόμη μία φορά πρωταγωνιστής των γεγονότων είναι ο Sackboy, μία από τις πλέον γνωστές μασκότ των PlayStation, ο οποίος καλείται να αντιμετωπίσει τον πανούργο Vex. Ο τελευταίος, όντας ο διεστραμμένος villain, έχει απαγάγει τους φίλους του κεντρικού ήρωά μας και προσπαθεί να τους αναγκάσει να φτιάξουν μία μηχανή που θα μετατρέψει τον CraftWorld -τον μαγικό κόσμο του παιχνιδιού- σε έναν εφιάλτη. Στο ταξίδι του, ο Sackboy θα γνωρίσει συμμάχους και εχθρούς μέχρι να φτάσει στη μεγάλη μάχη με τον διαβολικό Vex. Αν και, αναμενόμενα, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικά πρωτότυπο σενάριο, ο τρόπος που αποδίδεται δεν είναι καθόλου κακός. Τα voice overs των χαρακτήρων και οι ατάκες που ακούγονται από εδώ κι από εκεί, κάλυψαν τα δικά μου standard για την κατηγορία. Και εννοείται, για ακόμη μία φορά, το ελληνικό τμήμα του PlayStation, παρέδωσε ένα πλήρως εξελληνισμένο παιχνίδι!
Η δομή του τίτλου της Sumo Digital, αδιαμφισβήτητα, είναι δανεισμένη από τα Super Mario, σε λίγο άβολο βαθμό ομοιότητας. Το παιχνίδι αποτελείται από πέντε πλανήτες/ κόσμους, οι οποίοι με τη σειρά τους έχουν αρκετά επίπεδα. Ο σκοπός του Sackboy είναι να μαζέψει έναν συγκεκριμένο αριθμό από κρυστάλλινες σφαίρες (ό,τι κάνουν τα αστέρια στο Super Mario 3D World) με σκοπό να ανοίξει «η πόρτα» του τελικού -για κάθε κόσμο- boss. Στο map επιλογής του level, υπάρχουν και άλλες δραστηριότητες, όπως τα υπέροχα και υψηλής πρόκλησης time trials επίπεδα ή τα mini challenges του Zom Zom, του κεντρικού πωλητή, ο οποίος «τρέχει» μία τοπική επιχείρηση ρουχισμού στον CraftWorld και τροφοδοτεί τον παίκτη με κάθε λογής στολή και emotes. Να σημειωθεί πως το «create» κομμάτι των LittleBigPlanet λάμπει δια της απουσίας του, με το Sackboy να χαρακτηρίζεται ως μία καθαρή, story driven, platform εμπειρία.
Ο τίτλος ξεκινάει λιγάκι ρηχά στα πρώτα level, χωρίς ιδιαίτερη φαντασία στο platform κομμάτι, αλλά καθώς προχωράνε τα επίπεδα, αρχίζει και δείχνει τις αρετές του. Αν και υπάρχουν ξαναειπωμένες ιδέες, στο Sackboy κανείς θα συναντήσει και πάρα πολλές φρέσκες που θα λατρέψει. Η φιλοσοφία, πάντως, είναι ακριβώς ίδια με αυτή των Super Mario, δηλαδή κάθε κόσμος έχει μία δική του θεματική και κάθε φορά παρουσιάζεται ένα νέος μηχανισμός, είτε αυτός είναι κάποια στολή που δίνει μία ικανότητα στον Sackboy, είτε είναι κάποια ιδιαιτερότητα στο level αυτό καθαυτό.
Παρόλο που στην αρχή δεν του φαινόταν, εν τέλει, παραδίδει μία μεγάλη ποικιλία, τόσο σε μηχανισμούς, όσο και σε σχεδιασμό των επιπέδων, που απόλαυσα όσο τίποτα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στα «μουσικά» levels τα οποία χορεύουν στους ρυθμούς πολύ γνωστών pop και rock μουσικών κομματιών, καθώς και στα πανέξυπνα co-op επίπεδα που απαιτούν δύο παίκτες για να ολοκληρωθούν. Η διάρκεια του παιχνιδιού θα έλεγα πως κυμαίνεται από 7 έως 10 ώρες, ανάλογα το πόσο πολύ θέλετε να το ψάξετε, ενώ η δυσκολία είναι κλιμακωτή και φτάνει σε σημείο που πολλοί, σε αρκετά σημεία, θα τα βρουν δύσκολα.
Το Sackboy: A Big Adventure σε αντίθεση με τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς που απεικόνιζαν την platform δράση σε 2.5D προοπτική, προσφέρει μία πληθώρα 3D προοπτικών. Ο παίκτης συνεχίζει να μην έχει έλεγχο της κάμερας αλλά η κίνηση του Sackboy είναι ελεύθερη σε όλους τους άξονες. Επιπροσθέτως, πλέον μπορεί και εξαπολύει επιθέσεις με γροθιές και άλλα “gadgets”, ενώ, καλά μαντέψατε, έχει τη δυνατότητα να κάνει stomp στο κεφάλι των αντιπάλων που θα μπουν εμπόδιο στο δρόμο του. Γενικότερα, ο χειρισμός είναι άμεσος και απολαυστικός, αν και υπήρχαν στιγμές που μερικά glitches έκαναν την εμφάνισή τους. Τέλος, παίζοντας το παιχνίδι στο PS5, έχω να πω τα καλύτερα για τη λειτουργία του DualSense, που αν και δεν κάνει βαριά χρήση των τεχνολογιών του, χαρίζει μία απίστευτα εθιστική αίσθηση που ταιριάζει «γάντι» με τον μικρόκοσμο του Sackboy.
Τεχνικά, όπως συνηθίζεται στη σειρά, έχουμε να κάνουμε με ένα πανέμορφο παιχνίδι. Ειδικά στο PS5 τα γραφικά είναι για…φίλημα! Οι λεπτομέρειες των επιφανειών και των υφών είναι απίθανες, ενώ σε πολύ υψηλά επίπεδα είναι, τόσο ο φωτισμός, όσο και τα particle effects. Δεν πρέπει να ξεχάσω να αναφέρω πως και ο ήχος και πολύ περισσότερο η μουσική είναι από τα καλύτερα σημεία του τίτλου. Κανένα απολύτως πρόβλημα δε συνάντησα στο co-op κομμάτι, το οποίο επιτρέπει μέχρι και τέσσερις φίλους να παίξουν παρέα όλο το παιχνίδι, με ένα πανεύκολο και γρήγορο drop-in/ drop-out σύστημα.
