Λένε πως η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα. Όταν ακούω τη λέξη λειτούργημα, γενικά με πιάνει κάτι. Γιατί πίσω από τις πιο καθαρές λέξεις κρύβονται οι μεγαλύτερες βρωμιές. Διαχρονικά.
Ας πούμε λοιπόν ότι η δημοσιογραφία δεν είναι λειτούργημα για να ξεκινήσουμε… θετικά την κουβέντα. Η δημοσιογραφία είναι επάγγελμα. Είναι δουλειά. Και δυστυχώς στο πέρασμα των χρόνων την κάνουμε, όσοι την κάνουμε, ολοένα και χειρότερα… Κι όσο φεύγουν οι μεγαλύτεροι, οι πραγματικά μεγάλοι και σπουδαίοι, τουλάχιστον στη δουλειά, όπως ο Γιάννης Διακογιάννης, τόσο θα χειροτερεύει το πράγμα. Γιατί δεν θα υπάρχει κανείς που να ορθώσει ανάστημα στον κιτρινισμό. Ακούω παντού «βγάλε τίτλους», «πούλα τίτλους»…
Ο τίτλος μας νοιάζει πια, όχι το περιεχόμενο. Η βιτρίνα. Και όλα τα συμπεράσματα, του κοινού, που πάντα περιμένει στη γωνία να κατασπαράξει αυτόν που θα πει αυτό που δεν πρέπει, βγαίνουν από τους τίτλους. Ουδείς μπαίνει στον κόπο να διαβάσει ή να ακούσει ολόκληρη τη συνέντευξη… Αρκεί ο τίτλος. Αυτός που βγαίνει κάποιες φορές από τα συμφραζόμενα κι άλλες από τα… κοπτοραπτόμενα! Ανάλογα σε ποιον θα πέσεις. Δίνου …
Διαβάστε όλο το άρθρο από την πηγή
