Η “Σιωπή των αμνών” θεωρείται μέχρι σήμερα μια από τις τρομακτικότερες ταινίες του κινηματογράφου. Σε αντίθεση με τις αρχικές εκτιμήσεις σχετικά με την πορεία της, ήταν από τις πρώτες ταινίες θρίλερ που κέρδισαν Όσκαρ.
26 χρόνια μετά την πρώτης της προβολή, η ταινία που έδωσε στόν Antony Hopkins μια απο τις εμβληματικότερες ερμηνείες της καριέρα του και το Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου, ενω κέρδισε άλλα 4 (Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και Α’ Γυναικείου), επιστρέφει στούς κινηματογράφους και μέσω του BFI, σε νέα κόπια, ανάλυσης 4K.
Το σενάριο ήταν βασισμένο στο μυθιστόρημα του Thomas Haris, που για να το ολοκληρώσει, χρειάστηκε έξι χρόνια. Μία νεαρή πράκτορας του FBI, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια σειρά διαδοχικών φόνων ενός στυγερού δολοφόνου, του Μπάφαλο Μπιλ.
Για να μπει στο μυαλό του και να καταφέρει να τον συλλάβει, ζητά τη βοήθεια του ειδεχθή δολοφόνου, Χάνιμπαλ Λέκτερ, που βρίσκεται κάτω από δρακόντεια μέτρα, στην απομόνωση της φυλακής. Ο Χάνιμπαλ Λέκτερ, ψυχίατρος στο επάγγελμα, σκότωνε και έτρωγε τα θύματά του. Ο βασικός χαρακτήρας, Μπάφαλο Μπιλ, τον οποίο υποδύθηκε ο Ted Levine, είναι εμπνευσμένος από τρεις διαβόητους δολοφόνους που προκάλεσαν τρόμο στην αμερικάνικη κοινωνία. Ο Χάρις δανείστηκε χαρακτηριστικά από τους Εντ Γκιν, που έβγαζε το δέρμα των θυμάτων του, Τεντ Μπάντι που σκότωνε γυναίκες και Γκάρι Χάιντνικ που απήγαγε κορίτσια και τα κρατούσε στο υπόγειο του.
Η ταινία θεωρήθηκε σίγουρη αποτυχία εξαιτίας των συντελεστών. Ήταν χαμηλού κόστους και θα τη σκηνοθετούσε ο Jonathan Demme, που μέχρι τότε είχε αναλάβει μόνο κωμωδίες. Οι παραγωγοί για τον ρόλο του Χάνιμπαλ Λέκτερ, ήθελαν τον Jack Nicholson και για την πράκτορα του FBI, τη Meg Ryan (?) ή τη Michelle Pfeiffer.
Ωστόσο και οι τρεις αρνήθηκαν να συμμετέχουν κι έτσι απευθύνθηκαν στους Antony Hopknis και Jodie Foster. Όταν το σενάριο έφτασε στα χέρια του Hopknis , άγνωστο γιατί, αρχικά νόμιζε ότι του πρότειναν να παίξει σε μία παιδική ταινία. Τελικά κλήθηκε να υποδυθεί τον πιο αποκρουστικό δολοφόνο στην ιστορία του κινηματογράφου.
Για να καταφέρει να μπεί στοο “πετσί” του ρόλου με επιτυχία, ο Hopkins, μελέτησε φακέλους της αστυνομίας και παρακολούθησε ακροάσεις δολοφόνων. Πράγματι, ο ανατριχιαστικός τρόπος που κοίταζε τη κάμερα παρέπεμπε σε ψυχοπαθή δολοφόνο. Όπως είπε, εμπνεύστηκε τη χαρακτηριστική φωνή από τον συγγραφέα Truman Capote και την ηθοποιό Katharine Hepburn.
Μάλιστα, ο Hopkins έβαλε και την προσωπική του “πινελιά”. Πρότεινε να φοράει άσπρη φόρμα αντί για πορτοκαλί γιατί το θεωρούσε πιο απωθητικό, εξαιτίας της φοβίας του για τους γιατρούς. Το αποτέλεσμα ικανοποίησε τον Haris και το κοινό φυσικά, που σχημάτιζε ουρές στις κινηματογραφικές αίθουσες. Αν και η παρουσία του Hopkins στη ταινία δεσπόζει και ο ρόλος του είναι κυριαρχικός, παρ’ολα αυτά, συνολικά εμφανίζεται μόλις 16 λεπτά!! Ήταν όμως αρκετά για να του χαρίσουν το Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου. Η ταινία απέφερε κέρδη 272 εκατομμυρίων δολαρίων και κέρδισε συνολικά 5 Όσκαρ.
Δείτε το 4K trailer της ταινίας και κάντε μια ευχή να περάσει και απο τα μέρη μας …σίγουρα θα είναι αξέχαστη εμπειρία (!)
