Με προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας γέμισαν σε μεγάλο βαθμό το καλάθι του νοικοκυριού τα σούπερ μάρκετ, καθώς το μέτρο έχει στόχο να βοηθήσει στις αγορές τους κυρίως καταναλωτές με χαμηλό εισόδημα.
Ωστόσο, το καλάθι του νοικοκυριού είναι ασπιρίνη μπροστά στο τσουνάμι ακρίβειας με το οποίο είναι αντιμέτωπα τα νοικοκυριά. Την ίδια στιγμή, περισσότερα χρήματα για λιγότερο προϊόν καλούνται πλέον να πληρώσουν οι καταναλωτές σε αρκετές κατηγορίες τροφίμων.
Σε βούτυρα, μαργαρίνες, κατεψυγμένα λαχανικά, κρουασάν η ποσότητα έχει μειωθεί, αλλά η τιμή όχι μόνο δεν έχει μειωθεί ή παραμείνει ίδια με πριν, αλλά έχει αυξηθεί. Το πρόβλημα είναι ότι οι καταναλωτές πληρώνουν πολύ περισσότερα χρήματα για λιγότερο προϊόν.
Πρόκειται για περίφημο «shrinkflation». Η λέξη προέρχεται από τις αγγλικές λέξεις shrink που σημαίνει συρρικνώνω και inflation που σημαίνει πληθωρισμός.
Είναι η πρακτική που ακολουθούν οι βιομηχανίες τροφίμων κυρίως σε περιόδους σημαντικών αυξήσεων στο κόστος παραγωγής προκειμένου στην πραγματικότητα να διατηρούν ή και να αυξάνουν τα περιθώρια κέρδους, μειώνοντας την πωλούμενη ποσότητα και πουλώντας την στις ίδιες ή –το χειρότερο για τον καταναλωτή– σε υψηλότερες τιμές.
Οι «εκπτώσεις» στην ποσότητα, χωρίς όμως ανάλογες εκπτώσεις στην τιμή, εντοπίζονται πλέον σε πολλά προϊόντα και το φαινόμενο του shrinkflation διαπερνά αρκετές κατηγορίες και όχι μόνο τις πλέον βασικές.
Τι μπορούν να κάνουν οι καταναλωτές; Να προσέχουν τι αναγράφεται στις συσκευασίες των προϊόντων που αγοράζουν και κυρίως να κοιτάζουν το ταμπελάκι που συνοδεύει το προϊόν στο ράφι του σούπερ μάρκετ με την τιμή ανά μονάδα μέτρησης (κιλό, λίτρο κ.ο.κ.).
