Η Grimlore Games ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 από την THQ Nordic για την ανάπτυξη καινοτόμων παιχνιδιών, όπως είχε αναφέρει παλιότερα η εταιρία. Η ομάδα ανάπτυξης έχει επίκεντρο τα PC games και συγκεκριμένα το είδος των real time strategy και RPGs και μέχρι στιγμής έχει δώσει στο κοινό το πολύ αξιόλογο Spellforce 3. Πρόκειται για μία καινοτόμα σειρά που συνδυάζει το RTS με το RPG στοιχείο και τα «παντρεύει» σε ένα παιχνίδι. Σίγουρα, δεν υπάρχουν πολλά γνωστά τέτοιου είδους παιχνίδια εκεί έξω που να γνωρίζω, αλλά έμαθα πρόσφατα ότι το εν λόγω franchise έχει φανατικούς παίκτες που εκτός από το campaign, ασχολούνται αρκετά και με το multiplayer φτιάχνοντας τα δικά τους maps.
Το παιχνίδι που θα σας μιλήσω σήμερα είναι το Spellforce 3: Fallen God, το δεύτερο expansion του main παιχνιδιού, που κυκλοφόρησε το 2017, αλλά δε χρειάζεται να έχετε στην κατοχή σας το προηγούμενο, καθώς έχουμε να κάνουμε με μία standalone κυκλοφορία, που μπορεί να απολαύσει ο οποιοσδήποτε. Μάλιστα, η ίδια η ομάδα ανάπτυξης κάνει λόγω ότι δε χρειάζεται να έχετε παίξει ούτε το Spellforce 3, αλλά ούτε το Spellforce 3: Soul Harvest, για να μάθετε τα πάντα για την ιστορία.
Αρχικά, θέλω να ξεκινήσω από την ιστορία του, την οποία βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα με πλούσιο lore που όσο προχωράς το progress μαθαίνεις περισσότερα στοιχεία για τους χαρακτήρες, τους εχθρούς και γενικά όλο το σύμπαν του Spellforce. Ο παίκτης ξεκινάει με ένα χαρακτήρα αρχικά, αλλά μετά την 2η ώρα το party έρχεται και συμπληρώνεται με άλλους τρεις που όλοι μαζί ενώνονται για ένα και μόνο στόχο: την επιβίωση. Τα trolls έχουν περάσει πολλά σε αυτόν τον άγριο και σκληρό κόσμο του Urgath. Ο κόσμος του παιχνιδιού έχει υποστεί τεράστια ζημιά από τους «λαθροκυνηγούς», ενώ παράλληλα μια ασθένεια έχει κυριεύσει τον κόσμο. Ο νεαρός και αρχηγός των Trolls, ο Akrog παίρνει το δρόμο της σωτηρίας ώστε να αναστήσει τον Έκπτωτο Θεό ή αλλιώς “Fallen God”. Μπορεί στο παιχνίδι να βλέπουμε και άλλες φυλές όπως Humans και Elves, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι χειριζόμαστε όποια φυλή θέλουμε. Συγκεκριμένα, παίρνουμε τον έλεγχο μόνο των Trolls και ταξιδεύουμε μαζί σε όλη την ήπειρο του Urgath και ως αρχηγός των Moonkin πρέπει να επαναφέρουμε την ισορροπία στον κόσμο.
Αυτό σημαίνει ότι ο παίκτης καλείται να ταξιδέψει σε ένα αρκετά μεγάλο χάρτη, να πραγματοποιεί…χατίρια σε άλλους και να μαζέψει resources κάνοντας διάφορα main ή secondary quests. Και μιας και ανέφερα τις αποστολές που καλούμαστε να κάνουμε κατά τη διάρκεια αυτού του όμορφου ταξιδιού, θα ήθελα να μιλήσω για το κύριο κομμάτι του τίτλου, που δεν είναι άλλο από το gameplay, κατά την άποψή μου. Όπως στα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς, έτσι και εδώ, έχουμε να κάνουμε με μια μίξη RTS και RPG στοιχείων που συνδυάζονται ανάλογα την περίσταση, αφού μερικά maps σας καλούν να παίξετε επικές μάχες αλά Warcraft, καθώς και αλλά που θα βρεθείτε σε πολλά “dungeons” που έχουν έντονο άρωμα από τα παλιά αγαπητά σε πολλούς, Baldur’s Gate. Οι μάχες και το gameplay έχουν κάποια σημαντική -θα έλεγε κανείς- εξέλιξη όσο ανεβαίνει το progress και με τη ποικιλία που έχει το παιχνίδι στην εναλλαγή RTS και RPG στοιχείων, δεν με έκανε να κουραστώ ποτέ.
Άλλες φορές έφτιαχνα τη βάση μου, μάζευα resources όπως ξύλο ή πέτρα με τους ανάλογους εργάτες στο ανάλογο «πόστο» ή έφτιαχνα ατελείωτο στρατό για να επιτεθώ και να κατακτήσω την εκάστοτε βάση των αντιπάλων. Στην αρχή, οι συγκεκριμένες μάχες δεν είχαν να πουν πολλά και θα νόμιζε κανείς ότι έμενε αρκετά στάσιμη και «παλιακιά» για αυτό το είδος, αλλά καθώς προχωράει η ιστορία έκανα όλο και περισσότερα πράγματα. Ένα στοιχείο του που μου έκανε “κλίκ” στο RPG κομμάτι του ήταν όταν μερικά quests απαιτούσαν από τα τέσσερα trolls μου, να πάνε μόνα τους για να διαλευκάνουν μια υπόθεση που είχε συμβεί σε μια άλλη περιοχή (ανάλογα την περίσταση). Το κάθε main Troll όπου χειρίζεται ο παίκτης, έχει τα μοναδικά του skill tree, που μέσα από διάφορες «διαδρομές» μου έδωσαν την ελευθερία να κάνω τον κάθε χαρακτήρα ξεχωριστό. Για παράδειγμα, τον «μάγο» μου, τον είχα μετατρέψει σε expert όσον αφορά τα Totems και όλα τα skills που περιτριγυρίζονται από αυτό το tree, ενώ τους υπόλοιπους τους είχα καθαρά melee dps που έκαναν όλη τη δουλειά όσον αφορά το melee damage.
Αυτό που μου άρεσε πολύ στο Fallen God είναι το management που έχει όσον αφορά το loot και το πώς θα παίξεις τον κάθε χαρακτήρα. Βέβαια, δυσφορία μου προκαλούσε το ότι για να κάνεις με κάτι interact ήθελε μόνο τον κεντρικό «πρωταγωνιστή», όπως ας πούμε το να “λουτάρω”. Φυσικά, μιας και μιλάμε για RPG τίτλο, υπάρχουν όπως και στα προηγούμενα κεφάλαια της σειράς όπλα, πανοπλίες, rings και οτιδήποτε μπορείτε να βρείτε σε τέτοιου είδους παιχνίδια όσον αφορά τον εξοπλισμό και το crafting, το οποίο βρήκα εξαιρετικό και με έκανε να θέλω να φαρμάρω και να αναβαθμιστώ όσο περισσότερο γίνεται. Εφόσον μιλάμε για μία μίξη με έντονο το RPG στοιχείο, υπάρχουν άφθονοι διάλογοι με τον παίκτη να διαλέγει τις απαραίτητες αποφάσεις ως προς το σενάριο και τη στρατηγική, που θα επιλέξει μέσα από πολλές επιλογές, που μπορούν να αλλάξουν την πορεία ενός quest. Επίσης, όλα αυτά συνοδεύονται και με ένα πλήρες voice cast με τον κάθε χαρακτήρα και NPC να μιλάνε. Ναι, δε συνάντησα σχεδόν καθόλου «γραμματάκια» όπως πχ βλέπουμε σε άλλα παιχνίδια, αντ’ αυτού, όλοι έχουν τη δική τους ξεχωριστή φωνή που ντύνουν όμορφα το σενάριο.
Στα τεχνικά του παιχνιδιού τώρα, εδώ τα βρήκα λίγο σκούρα, δυστυχώς, επειδή είχα λάβει τον κωδικό σε early access στο Steam και ταλαιπωρήθηκα πολύ στην αρχή, με τον τίτλο να είχε «μπαγκάρει» δύο φορές με αποτέλεσμα να το ξεκινήσω από την αρχή. Ευτυχώς, όμως, όλα αυτά λύθηκαν μόλις κυκλοφόρησε επίσημα στις αρχές Νοεμβρίου. Τα γραφικά του είναι αρκετά όμορφα με εντυπωσιακούς φωτισμούς, σκιάσεις στο περιβάλλον και αρκετά καλοδουλεμένα animations όσον αφορά τους κεντρικούς χαρακτήρες, αφού δυστυχώς τα περισσότερα mobs ή ο στρατός που δημιουργεί ο παίκτης έχει μείνει «πίσω» όσον αφορά τα animations με πανομοιότυπα attacks όλη την ώρα, κάτι που αποτελεί συχνό φαινόμενο στα RTS παιχνίδια.
Βέβαια, καταλαβαίνω είναι αρκετά δύσκολο με τόσα μοντέλα στην οθόνη να δημιουργήσει κάποιος διαφορετικά animations σε όλα τα mobs. Οπότε, «μπόρεσα» να το ξεπεράσω. Το άλλο στοιχείο που μου άρεσε πολύ στο gameplay είναι ότι ένιωσα, σαν Στράτος, τα Trolls να έχουν την απαιτούμενη δυναμική ως χαρακτήρες και παικτικά να προκαλούν αμέτρητη ζημιά στο διάβα τους, χωρίς έλεος.
Στο Fallen God μπορείτε να παίξετε παρέα με φίλους το campaign, το οποίο διαρκεί περίπου 20-25 ώρες (ανάλογα αν κάνετε όλα τα secondary missions) κάτι που προσφέρει στο γενικό σύνολο του gameplay και ανεβάζει την πρόκληση, ειδικά αν θέλετε να δοκιμαστείτε σε υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας. Eκτός από το single και co-op campaign, υπάρχει και το multiplayer. Ένα multiplayer που πραγματικά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλα παιχνίδια του χώρου, αφού και εδώ υπάρχει τα skirmish, versus, ranked και unranked παιχνίδια που εκτός από ολοκαίνουργιους χάρτες, η ομάδα ανάπτυξης έχει δουλέψει και στα custom maps με τον παίκτη να αποκτά πρόσβαση σε πολλά εργαλεία για να δημιουργήσει ό,τι θέλει.
Τα factions που είναι διαθέσιμα μέχρι στιγμής στο multiplayer είναι οι Humans, τα Elves, τα Orcs και φυσικά τα Trolls, με το καθένα να έχει τους δικούς του unique ήρωες με το απαραίτητο και διαφορετικό play style. Όλα τα παραπάνω σε μια πολύ χαμηλή τιμή των €25 -γι’ αυτά που προσφέρει- είναι μια τιμιότατη πρόταση για τους λάτρεις των real time strategy, αλλά και των RPG που θέλουν κάτι καινούργιο και συνάμα… παλιακό όσον αφορά το gameplay του, με αμέτρητες ώρες ενασχόλησης. Υ.Γ. Αγαπήστε τα Trolls, ψυχή έχουν κι αυτά!
