10 (!) νέες ταινίες καταφθάνουν στις σκοτεινές αίθουσες, σε μία πραγματικά πλούσια κινηματογραφική εβδομάδα… ταινίες για ολα τα γούστα.
Μεταξύ άλλων, έχουμε την ευκαιρία να δούμε τις επιστροφές δυο σπουδαίων δημιουργών, του Darren Aronofsky, με την “Μητέρα” του, μια ταινία που θα συζητηθεί πολύ και του Andrey Zvyagintsev, μετά το υπαρξιακό Leviathan, στήν νέα του ταινία, Loveless.
Την “χορταστική” δεκάδα, συμπληρώνουν οι ταινίες: Only the Brave βασισμένο στην πραγματική ιστορία των ηρώων του Granite Mountain, η non-stop περιπέτεια Geostorm, στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του σεναριογράφου/ παραγωγού Dean Devlin, όπου μια επικών διαστάσεων καταιγίδα απειλεί να καταστρέψει τα πάντα και τους πάντες στο πέρασμά της, το βιογραφικό δράμα Final Portrait με τον πάντα καλό Geoffrey Rush και σε σκηνοθεσία Stanley Tucci, το ντοκιμαντέρ Μνήμες, του σπουδαίου διευθυντή φωτογραφίας Νίκου Καβουκίδη, που μας ταξιδεύει απο την δικτατορία του Μεταξά μέχρι τις μετεμφυλιακές διώξεις και τη Μακρόνησο, το δράμα χαρακτήρων Brad’s Status με μια απο τις πιο ώριμες ερμνηνείες του Ben Stiller, την ελληνική ταινία Όντως Φιλιούνται; του Γιάννη Κορρέ, και το σχεδόν θεατρικό Onirica – Field of Dogs του Lech Majewski. Δεν ξεχνάμε όμως και τούς μικρούς μας φίλους, με την κυκλοφορία της ταινίας Γοριλομπελάδες ένας συνδιασμός live action και animation που μας έρχεται απο την Αργεντινή.
Ας δούμε όμως αναλυτικά όλες τις νέες ταινίες της εβδομάδας:
Loveless
Υπόθεση: Η Ζένια και ο Μπόρις χωρίζουν και το διαζύγιο χαρακτηρίζεται από απογοήτευση και συνεχόμενους καβγάδες. Έχοντας ήδη βρει νέους συντρόφους, είναι ανυπόμονοι να γυρίσουν τη σελίδα – ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την εγκατάλειψη του 12χρονου γιου τους.
Άποψη: Μετά το Leviathan, ο Andrey Zvyagintsev σκιαγραφεί για ακόμη μια φορά την ανυπόφορη ανθρωπότητα – εύθραυστη, σπασμένη – σε αυτό το ασυμβίβαστο πορτρέτο μιας οικογένειας που ζει “χωρίς αγάπη”. Επιχειρώντας έναν άμεσο παραλληλισμό με το Σκηνές από ένα Γάμο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, αλλά τοποθετημένο σε διαφορετική χρονική περίοδο και με διαφορετικούς χαρακτήρες, ο Zvyagintsev στήν τέταρτή του ταινία, μετά την βραβευμένη με Χρυσό Λιοντάρι “Επιστροφή” (2003), την “ανθρώπινη ” Αποξένωση (2007), την ντοστογεφσκική “Έλενα” (2011) και το εξαιρετικό Leviathan του 2014, καταφέρνει να κρατήσει έναν ξεκάθαρο άξονα που να συνδυάζει το ψυχολογικό, το υπαρξιακό και το θρησκευτικό στοιχείο, φανερά επηρεασμένος απο τη ποιητική φιλμογραφία του μεγάλου ρώσου δασκάλου Andrei Tarkovsky.
Ένας άντρας και μια γυναίκα που δεν αντέχουν πια ο ένας τον άλλον, περνούν από ένα δύσκολο διαζύγιο. Θέλουν να γυρίσουν τη σελίδα, να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή με νέους συντρόφους και νέα συναισθήματα – ζωές γεμάτες υπόσχεση.
Οι προηγούμενες εμπειρίες τους, τους έχουν αποκαρδιώσει, αλλά νοιώθουν σίγουροι για το μέλλον. Το μόνο που απομένει είναι να λυθεί το θέμα του γιου της, του Αλιόσα, ένος ξένου και για τους δύο, που βρίσκεται να παρακολουθεί τους γονείς του τρομαγμένος και μέσα στήν σιωπή πίσω απο μια πόρτα (σε μια εκπληκτικής σύλληψης σκηνή), να προσπαθούν να τον ξεφορτωθούν. “Θα αλλάξω, δε θα επαναλάβω τα ίδια λάθη, θα ξεκινήσω από την αρχή”. Αυτές είναι σκέψεις ανθρώπων που κατηγορούν τους άλλους για το φιάσκο της ζωής τους. Στο τέλος, το μόνο που μπορείς τελικά να αλλάξεις είναι ο εαυτός σου. Μόνο ένα τραγικός χαμός ίσως θα το επέτρεπε αυτό να συμβεί.
Η μεταμοντέρνα εποχή που σκιαγραφεί ο Zvyagintsev χρησιμοποιώντας με ιδανικό τρόπο το βαρύ και κρύο τοπίο της Ρωσίας, είναι μια μεταβιομηχανική κοινωνία με συνεχή ροή πληροφορίας αποδεχόμενη από ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για άλλους άνθρωπους, παρά μόνο όταν τους βλέπουν ως το μέσο για κάποιο σκοπό. Στις μέρες μας ισχύει το «ο καθένας για τον εαυτό του». Ο μόνος τρόπος διεξόδου από αυτή την αδιαφορία είναι η αφοσίωση στους άλλους, ακόμη και ξένους, όπως οι εθελοντές που αναζητούν το χαμένο παιδί, χωρίς καμία υπόσχεση για ανταμοιβή, σα να ήταν το νόημα της ζωής. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο η κάθε πράξη αποκτά νόημα.
3/5
Mother!
Υπόθεση: Ένα ζευγάρι, η Μητέρα κι Εκείνος ζει ήρεμο κι ευτυχισμένο στο απομονωμένο, τεράστιο σπίτι του μέχρι τη στιγμή που απρόσκλητοι και παράξενοι επισκέπτες, ένας άντρας και μια γυναίκα κάνουν αναπάντεχα την εμφάνισή τους και ο εφιάλτης ξεκινά…
Άποψη: Διαβάστε την κριτική της ταινίας εδω
Only the Brave
Υπόθεση: Βασισμένο στην πραγματική ιστορία των ηρώων του Granite Mountain, το “Only the Brave“, είναι το συγκλονιστικό χρονικό μίας ομάδας τοπικών πυροσβεστών που, μέσα από την ελπίδα, την αυταπάρνηση και τη θέληση να προστατεύσουν οικογένειες, κοινότητες και ολόκληρη τη χώρα, κατάφεραν να μετατραπούν στο πιο επίλεκτο πυροσβεστικό τμήμα των ΗΠΑ.
Άποψη: Διαβάστε αναλυτικά την κριτική της ταινίας εδω
Geostorm
Υπόθεση: Μετά από μια άνευ προηγουμένου σειρά φυσικών καταστροφών απειλητικών για τον πλανήτη, οι παγκόσμιοι ηγέτες αποφασίζουν να δημιουργήσουν ένα σύνθετο δίκτυο δορυφόρων προκειμένου να μπορέσουν να ελέγξουν τις κλιματικές αλλαγές και να κρατήσουν τον πλανήτη ασφαλή. Κάτι όμως, δεν πάει καλά… Το σύστημα που κατασκευάστηκε για να προστατέψει τη Γη, της επιτίθεται, και πλέον οι επιστήμονες δίνουν μάχη με τον χρόνο για να εντοπίσουν την αιτία, πριν μια επικών διαστάσεων καταιγίδα καταστρέψει τα πάντα και τους πάντες στο πέρασμά της.
Άποψη: Το σενάριο τής ταινίας διαδραματίζεται δυο χρόνια απο τώρα (ξέρουν κάτι;!), όπου η κλιματική αλλαγή έχει ρημάξει τον πλανήτη (κάτι που γίνεται τώρα… ξέρουν κάτι;!), αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις του κόσμου να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να κατασκευάσουν ένα τεράστιο διαστημικό σταθμό, που ελέγχει το παγκόσμιο κλίμα μέσα απο ένα δίκτυο δορυφόρων. Όμως μια σειρά καταστροφικών καιρικών φαινομένων ανα τη Γή, οδηγούν τα Ηνωμένα Εθνη στο συμπέρασμα ότι ο μετεωρολογικός σταθμός υπολειτουργεί. Είναι όμως έτσι;
Megatones απο ψηφιακά και ηχητικά εφέ, overdosed από “εκρήξεις”, σεισμούς και καταποντισμούς και μια σταγόνα δάκρυα από τις μελό ιστορίες των ηρώων μας – ανά τακτά χρονικά διαστήματα – για να δικαιολογηθεί πλήρως στερεοτύπων, η ακαδημαϊκή αφηγηματική δομή του φιλμ … Σε γενικές γραμμές; Πλούσιο και χορταστικό θέαμα το οποίο, αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Dean Devlin, παραγωγού και σεναριογράφου μεγάλων blockbuster επιτυχιών όπως τα Independence Day καί Stargate και επι σειρά ετών συνεργάτη του σκηνοθέτη Roland Emmerich (The Day After Tomorrow, 2012). Άρα όλοι καταλαβαίνουμε τι θα να δούμε…. στο πανί (!)
Σοβαρά τώρα, η ταινία μπορεί να δείχνει σαν μια ακόμα ταινία καταστροφής (χαζές γιά πολλούς), αλλά παραμένει μια ένοχη απόλαυση και μια καλή δικαιολογία για υπερ-κατανάλωση pop corn!
Η αδρεναλίνη σε ακραίας μορφής, υπερβολικές δόσεις είναι πάντα ο καλύτερος σύμμαχος για ένα μπλοκμπάστερ που με στόμφο χιλίων καρδιναλίων θέλει να προκαλέσει “σοκ και δέος” εντυπωσιάζοντας μεγαλοπρεπώς. Πολύ καλά CGI και διαχείριση του πλήθους, καλές ερμηνείες, με το σενάριο απλοϊκό και λίγο αφελές. Γενικά ένα διασκεδαστικό fun movie που θα το δείτε ευχάριστα (οπωσδήποτε σε μεγάλη οθόνη και με καλό ήχο) παρά τις απίθανες υπερβολές και πάσης φύσεως γνωστές “αμερικανιές” (μέγα respect όμως … Andy Garcia ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, γιατί μετά απο το μαύρους προέδρους που είχαμε σε ταινίες καταστροφής, έχουμε επιτέλους και έναν Κουβανό!!). Τουλάχιστον δεν προκαλεί και δεν υποτιμά τη νοημοσύνη του μέσου θεατή – αλλά και αυτό να γινόταν… that’s a Hollywood movie folks!
Να τονίσω οτι βλέποντας την, με παρουσία κοινού, η ταινία έδειξε να πετυχαίνει τον σκοπό της κάνοντας μια μεγάλη μερίδα κοινού (που υπάρχει -και θα υπάρχει- για τέτοιες ταινίες), να περάσει 2 ώρες ξέγνοιαστα. Κινηματογράφος… το καλύτερο φάρμακο.
2,5/5
Brad’s Status
Υπόθεση: Ο Μπραντ έχει μια ικανοποιητική καριέρα και μια άνετη ζωή στα προάστια του Σακραμέντο όπου ζει με την γλυκιά σύζυγο του Μέλανι, και τον γιο του Τρόι που έχει ταλέντο στην μουσική. Αυτή η ζωή όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ονειρεύονταν στα φοιτητικά ένδοξα χρόνια του. Ξεναγώντας τον Τρόι στην Βοστώνη δεν μπορεί να μην συγκρίνει της ζωή του , με αυτή των τεσσάρων παλιών καλύτερων φίλων του: ενός αστέρα του Hollywood , του ιδρυτή ενός μεγάλου κερδοσκοπικού Ιδρύματος, ενός μεγαλοεπιχειρηματία και ενός πολιτικού αναλυτή και συγγραφέα. Ενώ φαντάζεται τις πλούσιες και λαμπερές ζωές τους, αναρωτιέται αν η χαλαρή, μικροαστική οικογενειακή ζωή του είναι το καλύτερο που θα μπορούσε ποτέ να επιτύχει.
Άποψη: Οικογενειακό δράμα χαρακτήρων, όπου με εύσχημο τρόπο καταγράφει το χάσμα των γενεών, όπου χωρίς να πρωτοτυπεί ιδιαιτέρως, ενω δείχνει να μην αποφεύγει τις όποιες σεναριακές ευκολίες και τα ηθικά διδάγματα, εντούτις παρουσιάζει με χιούμορ όλα τα ελαττώματα του κεντρικού του ήρωα. Ο Ben Stiller, δίνει ίσως την πιο ώριμή του ερμηνεία, σε έναν ρόλο ενός τυπικού αστού , που κάνει έναν μικρό απολογισμό της ζωής τους και προσπαθεί να επαναπροσδιοριστεί. Πόσοι δεν το έχουν (και έχουμε) κάνει;
3/5
The Final portrait
Υπόθεση: Τοποθετημένο χρονικά το 1964, η ταινία αφηγείται την ιστορία της συγκινητικής και ιδιότυπης φιλίας μεταξύ του Αμερικανού συγγραφέα και θιασώτη της τέχνης, Τζέιμς Λορντ και του παγκοσμίου φήμης ζωγράφου και γλύπτη, Αλμπέρτο Τζιακομέτι. Μέσα από την οπτική του Λορντ, θα έχουμε την ευκαιρία να λάβουμε πολύτιμες πληροφορίες για την ομορφιά, την απογοήτευση, την εσωτερικότητα και το χάος της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Εν μέσω ενός βραχύβιου ταξιδιού του στο Παρίσι, ο Λορντ ζητείται να καθίσει για ένα πορτρέτο, από τον Τζιακομέτι. Ο Τζιακομέτι τον διαβεβαιώνει πως η διαδικασία θα διαρκέσει μόλις λίγες ημέρες, οπότε ο Λορντ συμφωνεί – φτάνοντας, τελικώς, στο ερώτημα «Πόσο ακόμα μπορεί να συνεχιστεί αυτό;».
Άποψη: Ο Stanley Tucci επενδύει στην σχέση των δυο πρωταγωνιστών του και αφήνει μέσα από αυτήν να αναδειχθεί η προσωπικότητα και το πνεύμα του ζωγράφου, χωρίς να εστιάζει αποκλειστικά σε βιογραφικά στοιχεία, τα οποία απλώς προκύπτουν μέσα από αυτή την ιδιότυπη φιλία, καταφέρνοντας παράλληλα να διεισδύσει στο μυαλό του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη, ξεφεύγοντας από τα μονοπάτια μιας τυπικής βιογραφίας.
Ο Geoffrey Rush δίνει μια μοναδική ερμηνεία στον ρόλο του ζωγράφου, συνδυάζοντας το πάντα εκρηκτικό του ταμπεραμέντο, με την σοφία μιας διάνοιας. Αντάξια στέκεται στο πλευρό του στέκεται ο Armie Hammer, που παρατηρεί την κάθε λεπτομέρεια του μεγάλου Τζακομέτι, δίνοντας την εικόνα ενός απλού ανθρώπου που ξέρει να εκτιμάει την τέχνη.
2/5
Onirica-Field of dogs
Υπόθεση: Ο Αδάμ επέζησε ως εκ θαύματος από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο οποίο η αγαπημένη του Βάσια και ο καλύτερος φίλος του, ο Καμίλ, έχασαν τη ζωή τους. Ο Αδάμ, ένας πολλά υποσχόμενος καθηγητής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο, αποφασίζει να εγκαταλείψει την καριέρα του και να εργαστεί σε ένα σούπερ μάρκετ, αλλά όχι την εμμονή του στη «Θεία Κωμωδία», τη μόνη αληθινή παρηγοριά. Τα «τραύματά» της απώλειας των αγαπημένων του, οδηγούν τον Αδάμ να βιώνει μια σειρά από ψευδαισθήσεις με νεκρούς και σκηνές από την αποκάλυψη. το αριστούργημα του Δάντη, ένα ποίημα μέσα από το οποίο ο Αδάμ δραπετεύει από την οδυνηρή του πραγματικότητα και αυτό που οδηγεί κατά κάποιο τρόπο τη ζωή του Αδάμ πίσω στο παρελθόν.
Άποψη: Κατασκευάζοντας μια σειρά από στυλιζαρισμένες εικόνες, που λειτουργούν στα όρια της art performance, ο Πολωνός Lech Majewski, πραγματεύεται το θέμα της απώλειας -προσωπικής και κοινωνικής- διαβάζοντας με τον δικό του τρόπο τη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη – πρόκειται μάλιστα για την τρίτη ταινία από την τριλογία του- οι δυο προηγούμενες το : «The Garden of Earthly Delights» και «Ο μύλος και ο σταυρός», όμως μοιάζει να εμπιστεύεται εξαιρετικά τη δύναμη των δικών του βιωμάτων με αποτέλεσμα πολύ συχνά να μην καταφέρνει να δημιουργήσει γέφυρες επικοινωνίας με τον θεατή.
2/5
Μνήμες
Ελλάδα 1936 – 1952:
Δικτατορία Μεταξά/ Αλβανικό έπος/ Γερμανική κατοχή/ Αντίσταση/ Απελευθέρωση/ Βρετανική απόβαση/ Δεκεμβριανά/ ΅Εμφύλιος/ Έκτακτα στρατοδικεία/ Μακρόνησος
Η απώλεια της ιστορικής μνήμης σημαίνει απώλεια της ικανότητας να κατανοήσουμε το παρόν και να προβλέψουμε το μέλλον. Ανέκδοτα πλάνα από εύφλεκτο αρνητικό 35mm των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών της εποχής, σε ενα συλλεκτικό ντοκιμαντέρ του Νίκου Καβουκίδη, ενός απο τούς κορυγαίους διευθυντές φωτογραφίας («Κορίτσια για Φίλημα», «Λόλα», «Το Προξενιό της Άννας», «1922»).
«Από την Ελλάδα ολάκερη που έχει γίνει μια ψυχή και ένα στόμα, ανεβαίνει στο γαλάζιο αιθέρα το δοξολόγημα της λευτεριάς. Της μόνης αξίας του ανθρώπου.»
Σε τούτη την ταινία αποτυπώνεται η αβάσταχτη τραγικότητα μιας απ’ τις κρισιμότερες περιόδους του νεότερου ελληνισμού: Δικτατορία Μεταξά- Έπος του ΄40 και μεγαλείο Εθνικής Αντίστασης- Εμφύλιος σπαραγμός. Με την ιστορία να παίζει ένα από τα πιο ύπουλα παιχνίδια της, με εναλλαγές μοναδικού μεγαλείου (αδικαίωτου!), και ανείπωτης τραγωδίας, καθώς η Ελλάδα, που έσερνε το χορό ψηλά με τους αντάρτες, βυθίστηκε στην εφιαλτική δίνη του εμφυλίου και στον μετεμφυλιακό ζόφο. Τα ανεκτίμητα και πρωτοπαρουσιαζόμενα «ντοκουμέντα» της, έργο τολμηρών και πρωτοπόρων οπερατέρ, όπως μάλιστα υπομνηματίζονται, από φωνές γνωστών ηθοποιών, με αποσπάσματα έγκριτων πνευματικών ανθρώπων και μεγάλων λογοτεχνών μας, εμπεριέχουν στον ίδιο το βαθύτερο πυρήνα του μεγάλου πόνου που προκαλούν και την «κάθαρση» της πρόδηλης διδαχής τους.
Αφήγηση: Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Σοφία Ρούμπου, Θανάσης Κουρλαμπάς, Θεοδώρα Σιάρκου, Μαρία Καβουκίδη, Κώστας Κουκουλίνης και η μικρή Σοφούλα
2/5
Όντως φιλιούνται;
Υπόθεση: Λίγο πριν τα τριάντα ο Ντάνυ και η Στέλλα ανήκουν σε μία γενιά που ακόμα δεν έχει καθοριστεί. Ο Ντάνυ νιώθει πως είναι πολύ καλός γι’ αυτό τον κόσμο. Η Στέλλα πιστεύει πως ο κόσμος δεν είναι αρκετά καλός γι’ αυτή. Το ερώτημα είναι αν ο ένας είναι καλός για τον άλλο. Η επίσκεψη του Αχιλλέα στο σπίτι του Ντάνυ γίνεται αφορμή για μία συζήτηση γύρω από το τι σημαίνει να υπάρχεις στην σύγχρονη πραγματικότητα και παράλληλα μας παραπέμπει στο χρονικό της σχέσης τους, από το Α ως το τώρα. Η ταινία, χρησιμοποιώντας τον Ντάνυ ως κεντρικό χαρακτήρα και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις στις οποίες συχνά βρίσκεται – ή δημιουργεί – επιχειρεί να μιλήσει για αυτή τη γενιά, με το χιούμορ που της αρμόζει και την κατανόηση που της αξίζει.
Γοριλομπελάδες (Floquet de Neu / Copito de Nieve)
Υπόθεση: Ο Νιφάδας είναι πολύ γλυκός αλλά και πολύ ξεχωριστός, αφού είναι ο μοναδικός λευκός γορίλας στον κόσμο και το κύριο αξιοθέατο του ζωολογικού κήπου. Τα παιδιά τον λατρεύουν! Κάτι που δεν ισχύει όμως για τους άλλους γορίλες του κήπου, που τον απορρίπτουν λόγω της διαφορετικότητας του… Ο Νιφάδας τότε θα πάρει τη μεγάλη απόφαση να κάνει τα πάντα για να πάψει να είναι διαφορετικός! Με τη βοήθεια του καλύτερού του φίλου, ενός εκκεντρικού κόκκινου πάντα που ακούει στο όνομα Αιλούρ, ο Νιφάδας σχεδιάζει μια μυστική αποστολή να γλιστρήσει έξω από το ζωολογικό κήπο. Και τότε ξεκινούν οι… Γοριλομπελάδες! Και οι δύο φίλοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με μάγισσες, επιστήμονες και πολλούς άλλους μπελάδες, χαρίζοντας ατέλειωτες στιγμές γέλιου σε μικρούς και μεγάλους!
Ένας ύμνος για την διαφορετικότητα και τη φιλία! Μια μοναδική περιπέτεια που συνεπαίρνει μικρούς και μεγάλους!
