Με εξι -και πάνω απ’τον μέσο όρο- ενδιαφέρουσες ταινίες μας αποχεραιτά ο πρώτος μήνας της νέας κινηματογραφικής χρονιάς. Με ταινίες για ολα τα γούστα, απο οσκαρικά δράματα, αληθινές ιστορίες, περιπέτεια… μέχρι τον άθλο της ΑΕΚ το 1968.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια ταινία, για να βάλω στήν κορυφή, αυτή δεν είναι άλλη απο την αληθινή και διαφορετική αθλητική βιογραφία I, Tonya, με ρεσιτάλ ερμηνείας απο τις Margot Robbie και Allison Janney, που διαδραματίζεται στόν φαινομενικά “αθώο” κόσμο του Καλλιτεχνικού Πατινάζ. O James Franco μεταμορφώνεται στήν θρυλική και απόλυτη cult φιγούρα του Tommy Wiseau, στήν ταινία The Disaster Artist, ενω ο Τάσος Μπουλμέτης αφηγείται το μπασκετικό άθλο της ΑΕΚ πριν από μισό αιώνα, στήν ταινία 1968.
Η κινηματογραφική εβδομάδα κλείνει με το τρίτο και τελευταίο μέρος της γνωστής νεανικής περιπέτειας φαντασίας Maze Runner, με τον υπότιτλο The Death Cure, το ιρανικό κοινωνικό δράμα με βραβείο καλύτερης ταινίας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα των Κανών, με τον τίτλο Ένας Ακέραιος Άνθρωπος και την βραβευμένη βιογραφία του αντισυμβατικού καλλιτέχνη και gay icon Τούκο Λαακσόνεν, Tom of Finland.
Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:
I, Tonya
Υπόθεση: Η Τόνια Χάρντινγκ κυριάρχησε στον πάγο με απαράμιλλη χάρη. Κυριάρχησε όμως και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων για τελείως διαφορετικό λόγο. Η αληθινή ιστορία της Αμερικανίδας πρωταθλήτριας η οποία κατηγορήθηκε για τη μεγαλύτερη συνωμοσία στην ιστορία του καλλιτεχνικού πατινάζ. Μια παράλογη, τραγική και ταυτόχρονα ξεκαρδιστική ματιά στη γυναίκα που αποτέλεσε το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του αθλητισμού.
Άποψη: Διαβάστε την αναλυτική κριτική της ταινίας εδω
The disaster artist
Υπόθεση: Ο αινιγματικός και φιλόδοξος Tommy Wiseau καταφθάνει στο Χόλιγουντ αποφασισμένος να εκπληρώσει το ιδιότυπο, καλλιτεχνικό του όραμα. Η πρώτη και μοναδική του ταινία, το διαβόητο “The Room”, θριαμβεύει ως η καλύτερη χειρότερη ταινία όλων των εποχών, η καλτ ταινία που οι θεατές δεν χορταίνουν να χλευάζουν σε sold out μεταμεσονύχτιες προβολές για πάνω από μια δεκαετία. Αυτή είναι η ιστορία του πιο αλλόκοτου, κακοσχεδιασμένου αλλά την ίδια στιγμή γνήσια παθιασμένου κινηματογραφικού εγχειρήματος του Χόλιγουντ, «του Πολίτη Κέιν των κακών ταινιών», αλλά και η ιστορία μιας δυνατής φιλίας ανάμεσα σε έναν δημιουργό και τον μοναδικό συνεργάτη που πίστεψε σ΄ αυτόν, όπως αυτή εκτυλίχθηκε πίσω από τις κάμερες.
Άποψη: Το 2003, ένας ανεξάρτητος κινηματογραφικός δημιουργός (λέμε τώρα) προσγειώθηκε από το πουθενά στη βιομηχανία του θεάματος με μια από τις χειρότερες ταινίες που έγιναν ποτέ, το “The Room”, ένα παθιασμένο ρομαντικό μελόδραμα για ένα ερωτικό τρίγωνο που εκτροχιάζεται. Το σενάριο, η σκηνοθεσία και η παραγωγή ήταν ο καρπός των κόπων του Tommy Wiseau. Αυτή η αινιγματική φιγούρα με τα βαμμένα κορακί μαλλιά, με τη δυσνόητη ξενική προφορά, έγινε διαβόητη στο Χόλιγουντ αφού ανέγειρε μία διαφημιστική πινακίδα στη λεωφόρο Χάιλαντ για την προώθηση της αλλόκοτης, αυτάρεσκης ταινίας του που κόστισε 6 εκατομμύρια δολάρια. Η αφίσα έδειχνε ένα κοντινό που απαθανάτιζε τη σκληρή και ανδροπρεπή φάτσα του Wiseau με ένα βουλωμένο μάτι και ένα ανορθόγραφο μήνυμα που υποσχόταν ένα δράμα επιπέδου Τενεσί Ουίλιαμς.
Αφού έκανε πρεμιέρα σε δύο αίθουσες στη νότια Καλιφόρνια για να κατέβει απότομα, έχοντας βγάλει το πενιχρό ποσό των 1.800 δολαρίων σε δύο εβδομάδες, το “The Room” είχε τη δεύτερη ευκαιρία του τα επόμενα χρόνια σε μεταμεσονύχτιες προβολές και στις φήμες που μεταδίδονταν από στόμα σε στόμα. Εντωμεταξύ, ο Wiseau ενστερνίστηκε τον ρόλο ενός μυστηριώδη αγνώστου που έγραψε διαβόητη ιστορία ως κάποιος που άφησε το αμφιβόλου αξίας σημάδι του Χόλιγουντ κυνηγώντας το όνειρο του με κάθε τίμημα.
Τι είναι όμως το The Disaster Artist;
Μα φυσικά μια ταινία για το “The Room”… μέσα στο “The Room”. Πιο συγκεκριμένα, το The Disaster Artist κάνει ένα behind the scenes και μας δείχνει το παρασκήνιο και το πως γυρίστηκε το The Room, η χειρότερη ταινία που δημιουργήθηκε ποτέ, μια ταινία τόσο κακή που εξελίχθηκε σε καλτ θρύλο κι έφτασε να γίνει χολιγουντιανό ριμέικ-παρωδία.
Με μια αίσθηση ειρωνείας απέναντι στο star system της Tinseltown, όπου όλοι έχουν μια θέση στο όνειρο, ο James Franko αντλεί υλικό απο το βιβλίο του Greg Sestero “The Disaster Artist: My Life Inside the Room,The Greatest Bad Movie Ever Made” και ταυτόχρονα συνθέτει ένα απολαυστικό, ακραία αστείο, συγκινητικό πορτρέτο με επίκεντρο έναν γνήσια παθιασμένο, αν και τραγικά κακόγουστο, δημιουργό.
Αποκάλυψη της ταινίας, δεν είναι άλλος, απο τον Franko σε έναν ρόλο – κάτι μεταξύ βρικόλακα και γκροτέσκ φιγούρα του θεάτρου του παραλόγου – ο οποίος έχει κάνει case study επάνω στόν αγαπημένο του “ήρωα”, φτιάχνοντας μια ταινία πραγματικά διασκεδαστική, με τον ίδιο μάλιστα να δηλώνει οτι: “Για να παίζει αυτή η ταινία ανά τον κόσμο σημαίνει ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από μια επικά κακή ταινία. Το “The Room” είναι μοναδικό γιατί ο Tommy Wiseau έβαλε όλη την καρδιά του σε αυτό το έργο. Το “The Room” έχει αυτό που δεν έχουν άλλες κακές ταινίες. Έχει γνήσιο πάθος».
3/5
1968
Υπόθεση: Μέσα σε μία λαμπερή νύχτα, ξετυλίγεται μια ιστορία εθνικής ανάτασης, με επίκεντρο το θρυλικό αγώνα στο Καλλιμάρμαρο που παρακολούθησε ολόκληρη η Ελλάδα από το ραδιόφωνο, και πάνω από 80.000 άνθρωποι από κοντά («σπάζοντας» το ρεκόρ Γκίνες ως η μεγαλύτερη συνάθροιση σε αγώνα μπάσκετ). Οι συγκινητικές και αστείες ιστορίες της ταινίας συνθέτουν έναν πολύχρωμο μικρόκοσμο, αλλά και τον καμβά μιας συγκλονιστικής εποχής, και μιας ολόκληρης χώρας.
Άποψη: Μέσα σε μία λαμπερή νύχτα, ξετυλίγεται μια ιστορία εθνικής ανάτασης, με επίκεντρο το θρυλικό αγώνα στο Καλλιμάρμαρο που παρακολούθησε ολόκληρη η Ελλάδα από το ραδιόφωνο, και πάνω από 80.000 άνθρωποι από κοντά («σπάζοντας» το ρεκόρ Γκίνες ως η μεγαλύτερη συνάθροιση σε αγώνα μπάσκετ). Οι συγκινητικές και αστείες ιστορίες της ταινίας συνθέτουν έναν πολύχρωμο μικρόκοσμο, αλλά και τον καμβά μιας συγκλονιστικής εποχής, και μιας ολόκληρης χώρας.
Με μια έξυπνη ιδέα (υβρίδιο), αυτή του μυθοπλαστικού ντοκιμαντέρ, ο Τάσος Μπουλμέτης με αφορμή το κατόρθωμα της 4ης Απριλίου 1968 φτιάχνει μία ταινία εμπνευσμένη από τον άθλο μιας μικρής και πολύπαθης χώρας και μιας ομάδας που γεννήθηκε από τις στάχτες της Μικρασιάτικης καταστροφής για να θυμίζει σε όλους την ιστορία μας. Κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο την άτυπη τριλογία της προσφυγιάς, πρώτα με την Πολίτικη Κουζίνα και στήν συνέχεια με τον Νοτιά, καταφέρνει να κάνει μία ταινία με αφορμή έναν αθλητικό άθλο, δίδαγμα ζωής! Αυτό δηλαδή που πρέπει να είναι ο αθλητισμός για όλους μας.
Ο Τάσος Μπουλμέτης, επιστρατεύει ένα πλούσιο και ταλαντούχο καστ για να αποκαλύψει το συναρπαστικό παρασκήνιο πίσω από το άπιαστο όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ο Γιώργος Μητσικώστας, η Βασιλική Τρουφάκου, ο Ορφέας Αυγουστίδης, ο Στέλιος Μάινας, και πολλοί ακόμα αγαπημένοι ηθοποιοί, ενσαρκώνουν καθημερινές ιστορίες σε μια χρονιά που σημαδεύτηκε από καθοριστικές αλλαγές σε όλο τον πλανήτη. Μια χρονιά, το 1968, όταν η αναπάντεχη νίκη μιας ομάδας με ψυχή ανακήρυξε για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού την Ελλάδα κυπελλούχο Ευρώπης.
Υπενθυμίζοντας με σκηνοθετική απλότητα στους θεατές του, άνδρες και γυναίκες, σε όποια ηλικία κι αν είναι, την παιδική τους αγνότητα, αναδεικνύει πίσω και πάνω από τη φανέλα αυτό που δίνει νόημα στην κάθε φανέλα: Το θριαμβευτικό νόημα (κοινωνικό, ιστορικό, αθλητικό) του ίδιου του παιχνιδιού ως κομμάτι της ζωής.
3/5
Lerd/ A man of Integrity
Υπόθεση: Ο 35χρονος Ρεζά, έχοντας απομακρυνθεί από την πόλη, ζει μια ήρεμη ζωή με τη γυναίκα και τον μοναχογιό του, σε ένα απόμακρο χωριό στο Βόρειο Ιράν. Περνάει τις ημέρες του εκτρέφοντας χρυσόψαρα. Λίγο πιο δίπλα του, μια ιδιωτική εταιρεία που έχει στενές επαφές με την κυβέρνηση και τις τοπικές αρχές θα πάρει τον έλεγχο σε ο,τιδήποτε κινείται στην περιοχή.
Οι πάμπλουτοι μέτοχοί της έχουν πιέσει τους χωρικούς και τους μικροϊδιοκτήτες να ερειπώσουν τη γη τους, τις αγροικίες και τα σπίτια τους, για το συμφέρον της εταιρείας. Όμως ο Ρεζά αντιδρά. Σύντομα, ωστόσο, θα συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί πλέον να τα βάλει με αυτόν το ισχυρό, αλλά καλά κρυμμένο, σύστημα διαφθοράς που έχει δημιουργηθεί.
Άποψη: Με μια κατά μέτωπο επίθεση και χωρίς μελοδραματισμούς, στο σύστημα της λογοκρισίας και της διαφθοράς που κυριαρχεί στο “δημοκρατικό” πλέον Ιράν, ο Ρασούλοφ φτιάχνει μια ταινία “εξω” τα σύνορα της χώρας του, καθώς αντίστοιχα γεγονότα (όπως μας τα διηγείται η ταινία), συμβαίνουν σε κάθε σημείο του πλανήτη, και αποδεικνύει πως η κατάχρηση της εξουσίας είναι εγκληματική για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Ο Ιρανός δημιουργός μπορεί να μην λέει κάτι καινούργιο σχετικά με τα συστήματα διακυβέρνησης που ξεπερνούν τα όρια και καταλύουν κάθε έννομη διαδικασία και κάθε ηθικό κώδικα, όμως το γεγονός ότι τολμάει μέσα σε αντίξοες συνθήκες να γυρίσει αυτή την ταινία και να υποστεί τις συνέπειες (ο ίδιος είναι καταδικασμένος σε 6ετή φυλάκιση, και απαγόρευση της σκηνοθετικής του δραστηριότητας) είναι στην πραγματικότητα το δικό του μήνυμα σχετικά με το τι σημαίνει να παραμείνεις ακέραιος.
3/5
Tom of Finland
Υπόθεση: Ο Τούκο Λαακσόνεν επιστρέφει σπίτι του στο Ελσίνκι μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αντιμετωπίζει την πίεση της κοινωνίας, που καταδιώκει τους ομοφυλόφιλους. Βρίσκει καταφύγιο στην τέχνη του, η οποία θα τον ταξιδέψει μέχρι την Αμερική, όπου θα γίνει άθελά του ένας από τους πιο επιδραστικούς μαχητές για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας με το ψευδώνυμο «Tom of Finland».
Άποψη: Η αληθινή ιστορία μιας από τις πιο επιδραστικές, πρώιμες φιγούρες του κινήματος για τα δικαιώματα της LGBT παγκόσμιας κοινότητας, το πορτρέτο ενός ζωγράφου που έγινε γνωστός στη μεταπολεμική Ευρώπη με την υπογραφή «Tom of Finland», είναι ταυτόχρονα μια ιστορία για την πραγματική αποστολή της τέχνης που αμφισβητεί, εξεγείρεται, προσφέρει καταφύγιο και απελευθερώνει.
2/5
Maze Runner: The Death Cure
Υπόθεση: Στο φινάλε της τριλογίας του Λαβύρινθου, ο Τόμας πρέπει να οδηγήσει την ομάδα των Γκλέιντερς που έχουν αποδράσει, στην τελευταία τους και πιο επικίνδυνη αποστολή μέχρι τώρα. Για να σώσουν τους φίλους τους, θα πρέπει να καταφέρουν να μπουν στη θρυλική Τελευταία Πόλη, έναν λαβύρινθο ελεγχόμενο από τη WKCD, που ίσως αποδειχτεί ο πιο θανάσιμος λαβύρινθος από όλους. Όποιος καταφέρει να βγει ζωντανός, θα πάρει απαντήσεις στις ερωτήσεις που είχαν οι Γκλέιντερς από την πρώτη στιγμή που έφτασαν στον λαβύρινθο.
Άποψη: Το ιδανικό κλείσιμο μιάς (σε γενικές γραμμές) καλής τριλογίας, η οποία ξεκινά έξι μήνες αργότερα μετά τα γεγονότα της δεύτερης ταινίας “Πύρινες Δοκιμασίες”. Τα κίνητρα της WCKD γίνονται πια ξεκάθαρα: Η Δρ. Άβα Πέιτζ, διευθύντρια της WCKD, είναι κοντά στο να βρει τη θεραπεία για την ασθένεια της Φλόγας, μιας μόλυνσης που έχει αποδεκατίσει τον πληθυσμό της γης. Όμως η θεραπεία έχει ένα πολύ ακριβό τίμημα: να θυσιαστούν οι λίγοι νέοι που έχουν απομείνει στη γη και έχουν ανοσία στον ιό. Προκειμένου να ελευθερώσει αυτούς που προορίζονται να γίνουν «πειράματα», ο Τόμας πρέπει να ενωθεί με τους υπόλοιπους επιζώντες και να μπουν στην Τελευταία Πόλη. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να εισβάλλουν στο αρχηγείο της WCKD και διαλύσουν την οργάνωση από μέσα.
Με την ίδια σκηνοθετική συνταγή που πατά πάνω στούς γνωστούς κώδικες περί δυστοπικών κοινωνιών, ο Wes Ball απλώνει αχρείαστα την διάρκεια της ταινίας με συνεχείς ανατροπές, με την ίδια καταιγιστική και κλιμακούμενη δράση μέχρι το φινάλε σαν video game. Αν και η ταινία δεν κρύβει ότι απευθύνεται στο κοινό του (και οχι μόνο), δεν αποτυγχάνει στο να εντυπωσιάσει με τις εικόνες του. Και λέγοντας ότι ικανοποιεί με τις εικόνες του, δεν θα λέγαμε το ίδιο γενικά για τη δράση του, η οποία υπονομεύεται από τη σεναριακή χαλαρότητα.
2/5
