Πολλές οι επιλογές και αυτή την εβδομάδα. Οκτώ ταινίες για ολα τα γούστα και αν ξεχωρίζαμε κάποιες, αυτές θα ήταν η ρομαντική κομεντί (σε παγκόσμια πρεμιέρα!), του Μαρκ Γουεμπ, σκηνοθέτη των Amazing Spider-man και του 500 Μέρες με τη Σάμερ, με τον τίτλο Το μόνο αγόρι στη Νέα Υόρκη,
η ενδιαφέρουσα ταινία του Μάικλ Σοουγουόλτερ, Έρωτας μετ’ εμποδίων και φυσικά το αριστούργημα των 8 Όσκαρ, του Ελία Καζάν, με τον Μάρλον Μπράντο να προσπαθεί να αντισταθεί στη διαφθορά των συνδικαλιστών συναδέλφων του, στην ταινία Το Λιμάνι της αγωνίας.
Το μόνο αγόρι στη Νέα Υόρκη (The only boy living in New York)
Ο Τόμας Γουέμπ, ο γιος ενός εκδότη και της καλλιτέχνιδας συζύγου του, έχει μόλις αποφοιτήσει από το κολέγιο και προσπαθεί να βρει τη δική του θέση στον κόσμο. Περιπλανώμενος στη Νέα Υόρκη, πιστεύει ότι η ζωή του είναι βαρετή. Αφήνοντας την πλούσια συνοικία των γονιών του για μια λαϊκότερη, γίνεται φίλος με τον γείτονά του, παραπαίων αλκοολικό που διαθέτει τη σοφία του δρόμου πλάι σε σφηνάκια από ουίσκι.
Ο κόσμος του Τόμας, όμως, αρχίζει να αλλάζει, όταν ανακαλύπτει ότι ο χρόνια παντρεμένος πατέρας του έχει παράνομο δεσμό με μια νεότερη του γυναίκα.
Μια σειρά γεγονότων θα αλλάξουν όλα όσα πίστευε ότι γνώριζε για τον εαυτό του και την οικογένεια.
Με ενα πολυ ενδιαφέρον cast, ο Μαρκ Γουεμπ στήνει μια ιστορία ενηλικίωσης, σε ενα αλά Γούντι Άλεν σύμπαν, με μια μικρή …ανατροπή. Έχοντας στα χέρια του ενα πνευματώδες και χαριτωμένο σενάριο, κινηματογραφεί τα πρόσωπά του στο αστικό περιβάλλον της Νέας Υόρκης και χωρίς μελοδραματικές φανφάρες, φτιάχνει μια ευαίσθητη ιστορία ενηλικίωσης.
Πραγματική αποκάλυψη στην ταινία ο νεαρός Κάλουμ Τέρνερ στον κεντρικό ρόλο, που ισορροπεί θαυμάσια ανάμεσα στην εφηβική αθωότητα και την ενήλικη ωριμότητα, κάνοντας μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία. Το αντρικό τρίγωνο συμπληρώνουν οι: Τζεφ Μπρίτζες σε ενα ρόλο “μέντορα”, να αποδεικνύει (για άλλη μια φορά) πόσο μεγάλος ηθοποιός είναι, αλλά και ο Πιρς Μπρόσναν, ο οποίος εδω βρίσκεται στα καλύτερά του.
Η “πέτρα του σκανδάλου” που ακούει στο όνομα Κέιτ Μπέκινσεϊλ, κλέβει την παράσταση, ενω η Σίνθια Νίξον, έχοντας πετάξει την “ρετσινιά” του Sex and the City, παραδίδει μια μεστή ερμηνεία.
Έρωτας μετ’ εμποδίων (The Big Sick)
Βασισμένη σε μία πραγματική ιστορία.
O Κιουμέλ, ένας ανερχόμενος κωμικός γεννημένος στο Πακιστάν, γνωρίζει την φοιτήτρια Έμιλι σε μία από τις Stand-up Comedy παραστάσεις του. Ενώ η γνωριμία τους ξεκινάει σαν one night stand, εξελίσσεται σύντομα σε μία όμορφη σχέση. Όσο σοβαρεύει η κατάσταση τόσο μπερδεύονται οι ζωές και των δύο, και κυρίως του Κιουμέλ που δυσκολεύεται να αποκαλύψει στους παραδοσιακούς μουσουλμάνους γονείς του ότι είναι ερωτευμένος με μία Αμερικανίδα. Μπορεί ο έρωτας να ξεπεράσει τις διαφορές;
Η αληθινή ιστορία του Κουμάιλ Ναντζιάνι , που πρωταγωνιστεί και συνυπογράφει το σενάριο με τη σύζυγό του Έμιλι Γκόρντον, γίνεται η αφορμή για μια τρυφερή ρομαντική κομεντί, που αναζωογονεί το είδος, θίγει το ζήτημα της πολυπολιτισμικότητας τόσο σε κοινωνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο και γίνεται η πιο ενδιαφέρουσα ταινία του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά, που έχει όλα τα φόντα να γίνει και εμπορική επιτυχία.
Perfetti Sconosciuti
Επτά φίλοι, αποτελούμενοι από τρία ζευγάρια κι έναν διαζευμένο που μόλις έχει ξανακάνει σχέση, με μακρύ παρελθόν μεταξύ τους, βρίσκονται μαζεμένοι και τρώνε στο καθιερωμένο δείπνο, όταν ξαφνικά πέφτει η ιδέα για ένα παράξενο, όσο κι επικίνδυνο παιχνίδι: τοποθετούν τα smartphone τους στο τραπέζι και όταν κάποιος τους θα υποστηρίξει πως «δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε», τότε θα αρχίσουν να μοιράζονται τα μηνύματα και τις κλήσεις που λαμβάνουν από εκείνη την στιγμή κι έπειτα, σε ανοικτή ακρόαση.. σαν ένα είδος ηλεκτρονικής ρωσικής ρουλέτας! Αλλά καθώς στην πορεία, σιγά-σιγά αρχίζει να διαφαίνεται πως κανείς τους δεν είναι απόλυτα «αθώος», η χαρούμενη παρέα φίλων αναπόφευκτα θα βρεθεί απρόσμενα σε μια εφιαλτικά καταιγιστική ροή ειδήσεων, όπου το ένα μυστήριο θα αρχίσει να αποκαλύπτεται μετά το άλλο!
Σας θυμίζει κάτι; Είναι H τεράστια εισπρακτική επιτυχία του Πάολο Τζενοβέζε, πάνω στην οποία βασίστηκαν οι Τέλειοι Ξένοι του Θοδωρή Αθερίδη και η οποία έρχεται (φέτος!!), στην Ελλάδα.
Παρότι ο Θοδωρής Αθερίδης ξεπατίκωσε το σενάριο του Perfetti Sconosciuti για τους Τέλειους ξένους του, η ιταλική εκδοχή λειτουργεί καλύτερα από την ελληνική. Φορτωμένη είναι και αυτή σαφώς, αλλά σκηνοθετικά ρέει πολύ πιο αβίαστα και ισορροπώντας ανάμεσα στην ελαφράδα της ρομαντικής κομεντί και τη σοβαρότητα μιας δραματικής ταινίας, αποκαλύπτει τη σαθρότητα των προσωπικών μας σχέσεων και τις εύθραυστες ισορροπίες της ζωής.
Η Δικιά Μας Οικογένεια (Belles Familles)
Μετά από μια μεγάλη απουσία, ο Ζαν Πολ Ραπενό (η τελευταία ταινία του ήταν ο Σιρανό Ντε Μπερζεράκ με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ το 1990) επιστρέφει με τη «Δικιά μας οικογένεια» και πρωταγωνιστή τον Ματιέ Αμαλρίκ.
Ο Ζερόμ μένει στη Σαγκάη. Περαστικός από το Παρίσι, μαθαίνει πως στον τόπο όπου μεγάλωσε έχει ξεσπάσει μια διαμάχη γύρω από το οικογενειακό του σπίτι. Αποφασίζει να πάει εκεί για να βρεθεί μια λύση. Αυτή η εξόρμησή του στην επαρχία θα του αλλάξει τη ζωή.
Ο Ραπενό σκηνοθετεί μια οικογενειακή δραμεντί, γεμάτη αποκαλύψεις και μυστικά που αναστατώνουν τις κατά τα άλλα τακτοποιημένες ζωές μιας οικογένειας. Με ένα all star cast με τα πλέον γοητευτικά πρόσωπα του γαλλόφωνου σινεμά που φέρουν το προσωπικό τους στυλ, Η δικιά μας οικογένεια παρά τις όποιες σεναριακές αδυναμίες της καταφέρνει να διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή και τη γαλλική της φινέτσα.
Πρόσεχε τι εύχεσαι (Wish Upon)
Η δεκαεφτάχρονη Κλερ προσπαθεί να επιβιώσει από την «κόλαση» του Λυκείου, παρέα με τις φίλες της, Μέρεντιθ και Τζουν . Όταν ο πατέρας της της χαρίζει ένα μουσικό κουτί με μία επιγραφή που υπόσχεται πως εκπληρώνει τις ευχές του κατόχου, σκέφτεται πως δεν έχει τίποτα να χάσει. Η Κλερ κάνει την πρώτη της ευχή και, προς μεγάλη της έκπληξη, πραγματοποιείται. Όλα μοιάζουν τέλεια, μέχρι τη στιγμή που οι πιο κοντινοί της άνθρωποι αρχίζουν να πεθαίνουν με φρικιαστικούς τρόπους. Γεμάτη ενοχές, η Κλερ πρέπει να ξεφορτωθεί το κουτί, πριν αναγκαστεί, μαζί με αυτούς που αγαπά, να πληρώσει το απόλυτο τίμημα.
Επιχείρηση: Καζίνο (The House)
Αφότου ο Σκοτ και η Κέιτ χάνουν τα χρήματα που προόριζαν για τις σπουδές της κόρης τους, Άλεξ, προσπαθούν απεγνωσμένα να τα κερδίσουν πίσω, ώστε να μπορέσει το παιδί τους να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Με τη βοήθεια του γείτονά τους Φρανκ, αποφασίζουν να ανοίξουν ένα παράνομο καζίνο στο υπόγειο του σπιτιού τους.
Ο Γουίλ Φέρελ («Get Hard», «Zoolander 2») και η Έιμι Πόλερ («Sisters», «Parks and Recreation»), πρωταγωνιστούν στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Άντριου Τζέι Κοέν, που αν και έχει στα χέρια του δυο καλούς κωμικούς ηθοποιούς ελλείψει βασικής ιστορίας, αλλά και έξυπνων διαλόγων, δεν καταφέρνει να κάνει το χειλάκι μας να σκάσει.
Το λιμάνι της αγωνίας (On The Waterfront)
Ένας πρώην πυγμάχος, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, κάνει διάφορα θελήματα για λογαριασμό των επικεφαλής των συνδικάτων. Όταν συνειδητοποιεί ότι ο συνδικαλιστικός του φορέας έχει αλωθεί από το οργανωμένο έγκλημα και εκμεταλλεύεται τους λιμενεργάτες, αποφασίζει να εμφανιστεί στην αρμόδια κρατική επιτροπή και να πει την αλήθεια.
Το φιλμ χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η απάντηση του Καζάν σε όλους όσους τον κατέκριναν για το γεγονός ότι το 1952 κατέδωσε οκτώ από τους συναδέλφους του ως κομμουνιστές στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων του Μακάρθι. Ο Μπαντ Σούλμπεργκ , που υπογράφει το σενάριο, είχε επίσης καταδώσει συναδέλφους του την ίδια περίοδο με τον Καζάν.
Με το Λιμάνι της αγωνίας πολλοί είπαν ότι οι δύο δημιουργοί προσπάθησαν να αποδείξουν ότι μπορεί να υπάρχει ηρωισμός στην ψυχή του ατόμου που καταδίδει. Ο Άρθουρ Μίλερ πάντως, ο οποίος υπήρξε φίλος με τον Καζάν, αλλά κατέκρινε δημόσια την πράξη του να καταδώσει συναδέλφους, απάντησε στην ταινία με τη συγγραφή του θεατρικού του έργου Ψηλά από τη Γέφυρα.
Το φιλμ προτάθηκε για 12 βραβεία Όσκαρ και απέσπασε οκτώ, μεταξύ των οποίων και το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Το 1997 μάλιστα έλαβε την όγδοη θέση ως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Η Αλίκη Στις Πόλεις (Alice in the Cities)
Ενας φωτορεπόρτερ, ο Φιλίπ που δεν μπορεί να ολοκληρώσει μια ιστορία για την Αμερική και τον μύθο της, ταξιδεύει για πρώτη φορά στη ζωή του χωρίς σκοπό, σαν ανέμελο παιδί, από το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης στο Αμστερνταμ και κατόπιν σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας. Συνοδεύει ένα μικρό κορίτσι, την Αλίκη, που την εγκατέλειψε στα χέρια του η χωρισμένη μητέρα της. Η μικρή Αλίκη επινοεί μια γιαγιά και ένα σπίτι κάπου στον Ρήνο και τον παρασύρει σε μια περιπέτεια. Σε ένα ταξίδι σε πραγματικό χώρο (όπου ο κόσμος και οι μύθοι του αποκτούν μιαν άλλη διάσταση μέσα από το βλέμμα του παιδιού) και σε εσωτερικό χρόνο, προς το παρελθόν και την παιδική του ηλικία.
Τυπικά, η Αλίκη στις Πόλεις είναι η τέταρτη ταινία του Βέντερς, αλλά ο ίδιος αναφέρεται συχνά σε αυτήν ως “η πρώτη του”, καθώς μέσα από αυτή ανακάλυψε το είδος του roadmovie. Αργότερα θα αποτελέσει το πρώτο μέρος της τριλογίας των “ταινιών δρόμου”, μαζί με το Wrong Move και το Kings of the Road. Επίσης αποτελεί την πρώτη ταινία του Βέντερς που γυρίστηκε εν μέρει στην Αμερική, καθώς και η πρώτη στην οποία πρωταγωνιστεί το alterego του, Φιλίπ Βίντερ.
