Οι ταινίες της εβδομάδας (7/12/2017 – 13/12/2017)

Εν αναμονή της μεγάλης πρεμιέρας του 8ου επεισοδίου του Πολέμου των ‘Αστρων, με τον τίτλο The Last Jedi στίς 14/12, επτά νέες ταινίες “κονταροχτυπιούνται” αυτή την εβδομάδα στίς σκοτεινές αίθουσες.

Δυο απο αυτές θα πάρουν την “μερίδα του λέοντος”, με πρώτη και καλύτερη την νικήτρια του φετινού Φεστιβάλ των Καννών, μια ανατρεπτικά (αντι)φιλότεχνη κομεντί, με τον τίτλο The Square. Την άτυπη δυάδα συμπληρώνει το νεο πόνημα του Νεοϋρκέζου auter Woody Allen, ο οποίος συναντά την Kate Winslet στην Αμερική του ’50 στήν ταινία Wonder Wheel.

Ακολουθεί το πρωτότυπο γαλλικό animation, Εγω ο Κολοκυθάκης, μια σπουδή πάνω στην απώλεια, τη διαφορετικότητα και την αποδοχή, ενω ο Αλέξανδρος Βούλγαρης με το “Ψυχαναλυτικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας”, απογοητεύει. O Daniel Radcliffe χάνεται στα αφιλόξενα δάση της Βολιβίας, στήν “τίμια” περιπέτεια επιβίωσης Jungle, οι “Κακές Μαμάδες” δέχονται τη χριστουγεννιάτικη επίσκεψη των… μαμάδων τους (!) και οι Ελισάβετ Κωνσταντινίδη, Παύλος Χαϊκάλης και Σωτήρης Καλυβάτσης, ψάχνουν τον “Θησαυρό“, αλλά χωρίς τον “Μακαρίτη”, στο remake, της κλασσικής ταινίας του 1959.

 

Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες της εβδομάδας:

 

The Square

 

Υπόθεση: Ο ευφυής και ωραίος Christian (Claes Bang) είναι καταξιωμένος επιμελητής σε ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης. Διαζευγμένος και αφοσιωμένος πατέρας δύο παιδιών, οδηγεί ηλεκτρικό αυτοκίνητο και υποστηρίζει κοινωφελείς οργανισμούς. Η επόμενη έκθεση που επιμελείται, με τίτλο The Square, είναι μια εγκατάσταση που προσκαλεί τους περαστικούς στον αλτρουισμό, υπενθυμίζοντας την ευθύνη απέναντι στον συνάνθρωπο. Αλλά καμιά φορά είναι δύσκολο να ανταποκριθείς στα ίδια σου τα ιδεώδη. Ο ίδιος ο Christian αντιδρά αλλόκοτα στην κλοπή του κινητού του και μπλέκεται σε ντροπιαστικές καταστάσεις. Σε παράλληλη δράση, η ομάδα δημοσίων σχέσεων του μουσείου έχει δημιουργήσει μια αναπάντεχη καμπάνια για το The Square. Η ανταπόκριση είναι υπερβολική και ο Christian, αλλά και το ίδιο το μουσείο, οδηγούνται σε υπαρξιακή κρίση.

 

Άποψη: Δείτε την αναλυτική κριτική της ταινίας εδω

 

Wonder Wheel

 

Υπόθεση: Το «Wonder Wheel» αφηγείται τις ιστορίες τεσσάρων ανθρώπων που διασταυρώνονται τη δεκαετία του ‘50 εν μέσω της φρενίτιδας και του χάους, στο εμβληματικό, θεματικό πάρκο του Κόνι Άιλαντ, στη Νέα Υόρκη. Η Τζίνι (Κέιτ Ουίνσλετ) είναι μία μελαγχολική, συναισθηματικά ασταθής, πρώην ηθοποιός, που πλέον εργάζεται ως σερβιτόρα σε ένα εστιατόριο θαλασσινών. Ο Χάμπτι (Τζιμ Μπελούσι) είναι ο άξεστος χειριστής του Καρουζέλ του πάρκου και σύζυγος της Τζίνι. Ο Μίκι (Τζάστιν Τίμπερλεϊκ), είναι ένας όμορφος, νεαρός ναυαγοσώστης, που ονειρεύεται να γίνει θεατρικός συγγραφέας και ενσαρκώνει όλες τις χαμένες ελπίδες, και η Καρολίνα (Τζούνο Τεμπλ) είναι η αποξενωμένη κόρη του Χάμπτι, η οποία κρύβεται από τους γκάνγκστερ, στο σπίτι του πατέρα της.

 

Άποψη: Το “Wonder Wheel” ανοίγει με τον Mickey (Justin Timberlake), έναν wannabe θεατρικό συγγραφέα και τον σημερινό ναυαγοσώστη του Coney Island, κοιτάζοντας την κάμερα και κάνοντας μια “ανφορά” για το όνομα του Woody Allen: “Απολαμβάνω μελόδραμα και χαρακτήρες μεγαλύτερων από ζωή” λέει. Και υπάρχουν πάρα πολλοί σε αυτό το ειδυλλιακό τεχνικολόρ ρομάντζο της δεκαετίας του ’50.

Είναι η Ginny, μια πρώην απογοητευμένη ηθοποιός, όπου τώρα αναγκάζεται να “παίξει” τον ρόλο της σεβριτόρας, παρέα με τον μικρό πυρομανή γιο της και τον δεύτερο σύζυγό της, θέλοντας το κάτι παραπάνω. Σε μια από τις βόλτες της στην παραλία θα συναντήσει έναν νεαρό ναυαγοσώστη, τον Μίκι, που σπουδάζει σενάριο, και θα παρασυρθεί σε μια σχέση πάθους. Όταν όμως εκείνος γνωρίζει την κόρη του άντρα της που την κυνηγάει η μαφία, η μοιραία τους σχέση θα τελειώσει και η Τζίνι θα ερμηνεύσει τον πιο σπαραχτικό ρόλο της ζωής της.

Το μεταπολεμικό σκηνικό του Coney Island – ένα βασικό στοιχείο της φιλμογραφίας του Allen από τις πρώτες στιγμές του “Annie Hall”, ζωντανεύει με ζωντανά χρώματα, βρώμικα μπαρ και απαλή τζαζ μουσική. Με το σκηνικό να θυμίζει τις υπερ-στυλιζαρισμένες ρίζες των “Bullets Over Broadway“, “Radio Days” ακόμη και του “The Purple Rose of Cairo“, και με την εξπρεσιονιστική “φωτογραφική μηχανή” του Βιτόριο Στόραρο με την vintage ατμόσφαιρα, στήνει τον καμβά και δίνει την ευκαιρία στήν Kate Winslet, ώστε να προσφέρει, (με μια δόση γουντιαλενικής “κίνησης”), την πιο ισχυρή, συναισθηματικά συντονισμένη ερμνηνεία εδω και πάρα πολύ καιρό. Με καθαρά θεατρικό προσανατολισμό (με δανεισμούς απο τα έργα των Tennesse Williams και Eugene O’Neill), η Winslet, δίνει σάρκα και οστά σε μια ηρωίδα που ακροβατεί ανάμεσα στη θλιβερή της αλήθεια και στα ματαιωμένα της όνειρα- συγκλονιστική στη σκηνή όπου ως άλλη Μπλανς Ντι Μπουά « παίζει» κυριολεκτικά το φινάλε του δράματός της.

Ανεξάρτητα από τη ζωντανή παλέτα του, το “Wonder Wheel” ξεχωρίζει ως μια σκοτεινή, γεμάτη φαντασία dramedy και μια απο τις πολύ καλές δουλιές του Νεοϋρκέζου auter, εδω και πάρα πολύ καιρό.

3/5

 

 

Jungle

 

 

Υπόθεση: Τέσσερις ταξιδιώτες ξεκινούν ένα ταξίδι στη καρδιά του δάσους του Αμαζονίου. Όμως αυτό που ξεκινάει σαν μια ονειρεμένη περιπέτεια εξελίσσεται σε απόλυτο εφιάλτη.

 

Άποψη: Ο Γκρεγκ Μακ Λιν (Wolf Creek, The Belko Experiment) βασίζεται στο best seller του Γιόσι Γκίνσμπεργκ, που στις αρχές της δεκαετίας του ’80 σε ηλικία 22 χρόνων βρέθηκε να ταξιδεύει με ένα σακίδιο στον ώμο και με μια άσβεστη δίψα για περιπέτεια στη Νότιο Αμερική. Μια “τίμια” περιπέτεια επιβίωσης, όπου το αρχέγονο ένστικτο και οι όποιες αξίες καταλύονται μπροστά στην άσβεστη επιθυμία για ζωή, αλλά και στην άγρια ομορφιά της φύσης. Ο ΜακΛιν εκμεταλλεύεται την ομορφιά του τοπίου και με φροντισμένη φωτογραφία κρατάει έναν σωστό αφηγηματικό ρυθμό, με την πρώτη ωρα, να μην αναλώνεται μόνο στη δράση αλλά κυρίως στήν ψυχολογική πορεία των ηρώων του. Ο Ντάνιελ Ράτκλιφ, θέλοντας (για ακόμη μια φορά), να πετάξει την “ρετσινιά” του Harry Potter, δίνει μια πειστική (αν και λίγο υπερβολική) ερμηνεία, με τον ΜακΛιν να εστιάζει στην εβραϊκή καταγωγή του ήρωά του, που τελικά θα βρει τον Θεό όχι στα βιβλία και στις θρησκευτικές διδαχές, αλλά στο σύμπαν, επιχειρώντας ένα θεολογικό σχόλιο που δεν αναπτύσσει σε βάθος.

2,5/5

 

 

Εγώ, ο Κολοκυθάκης

Με τις φωνές των ηθοποιών (στα ελληνικά): Εβελίνα Αραπίδη, Κωνσταντίνος Κακανάς, Σοφία Καψαμπέλη, Ελευθερία Μεταξά, Χρυσούλα Παπαδοπούλου, Ποίμης Πέτρου, Ιφιγένεια Στάικου, Διονυσία Τσιτιρίδου, Γιάννης Υφαντής.

 

 

Υπόθεση: «Κολοκυθάκης» είναι το πολύ ιδιαίτερο παρατσούκλι αυτού του 9χρονου αγοριού. Η ιστορία του είναι μοναδική, αλλά τα συναισθήματα που προκαλεί μας αγγίζουν όλους. O Κολοκυθάκης μεταφέρεται σε ορφανοτροφείο από τον ευγενικό αστυνομικό, Ρέιμοντ. Παλεύει να βρει τη θέση του σε αυτό το παράξενο και συχνά εχθρικό περιβάλλον. Με τη βοήθεια του Ρέιμοντ και των νέων του φίλων όμως, ο Κολοκυθάκης θα μάθει να εμπιστεύεται, θα βρει την αγάπη και μια νέα οικογένεια, όλη δική του.

 

Άποψη: Με ευαισθησία και τρυφερότητα ο σκηνοθέτης Κλώντ Μπαρά αφηγείται την ιστορία μιας παρέας παιδιών με πολύ σκοτεινές πλευρές, που όμως τελικά βρίσκουν τη λύτρωση, υπογραμμίζοντας ότι η παιδική κακοποίηση μπορεί να αντιμετωπιστεί αν η κοινωνία πράξει τα δέοντα.

Το «Εγώ, ο Κολοκυθάκης» είναι ένα animation γυρισμένο με την τεχνική του stop-motion. Η τεχνική έχει τη λογική που χρησιμοποιείται και στα καρτούν: οι μαριονέτες κινηματογραφούνται καρέ-καρέ. Μεταξύ των καρέ οι μαριονέτες μετακινούνται ελάχιστα για να δώσουν την ψευδαίσθηση της κίνησης. Η τελειοποίηση των κινήσεων, η ρευστότητα τους, η λεπτότητα μιας έκφρασης- δημιουργούνται όλα ενώ οι μαριονέτες παραμένουν ακίνητες. Στην ταινία «Εγώ, ο Κολοκυθάκης», μπορεί  οι κούκλες να έχουν ύψος περίπου 10 εκ. και να είναι κατασκευασμένες από διάφορα υλικά (αφρολέξ για τα μαλλιά, σιλικόνη για τα χέρια, ρητίνη για το πρόσωπο, ύφασμα για τα χειροποίητα ρούχα), καθεμιά όμως από αυτές τις προσωπικότητες έχει τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο αντίληψης και συμπεριφοράς.

Μαζί με το ΕΓΩ, Ο ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΗΣ προβάλλεται το βραβευμένο animation μικρού μήκους ΕΘΝΟΦΟΒΙΑ

3/5

 

 

Το Νήμα

 

 

Υπόθεση: Το νήμα που συνδέει τους κόσμους των δύο πρωταγωνιστών, Νίκη και Λευτέρη, είναι η μνήμη, η βία και μία μάχιμη ελπίδα. Η αφοσίωση της Νίκης στην αντίσταση προδίδει την αδυναμία της να ανταποκριθεί ως μητέρα. Ο Λευτέρης, γιος της Νίκης, κληρονομεί ένα παρελθόν που ο ίδιος πότε του δεν ονειρεύτηκε. Μέχρι που μια μέρα, το νήμα που τους συνδέει, ένας αόρατος ψυχολογικός ομφάλιος λώρος, κόβεται. Ο αγώνας της Μητέρας για τα πολιτικά της πιστεύω, μεταμορφώνεται σε ψυχολογικές αλυσίδες που φυλακίζουν τον Γιο, ο οποίος πρέπει στο τέλος να αγωνιστεί για τη δικιά του ελευθερία και να αναζητήσει τη δικιά του λύτρωση.

 

 

A Bad Mom’s Christmas

 

 

Υπόθεση: Η Έιμι, η Κάρλα και η Κίκι μπλέκονται σε νέες, όχι και τόσο χριστουγεννιάτικες περιπέτειες, όταν οι δικές τους μαμάδες αποφασίσουν να τις επισκεφτούν για τα Χριστούγεννα.

 

Άποψη: Η αποθέωση του κίτς, με φόντο τις γιορτές των Χριστουγέννων, με φθηνά αστεία, φθηνό σεξ, με τα κλισέ να δίνουν και να παίρνουν και με τις μαμάδες των “κακών μαμάδων”, να αποδεικνύονται …χειρότερες. Είσοδο στήν αίθουσα… με δική σας ευθύνη(!)

1/5

 

 

Ο Θησαυρός

 

 

Υπόθεση: Σε ένα παραθαλάσσιο χωριό της Κρήτης, η προσφάτως χήρα Θεώνη Κανελοπιπεράκη μένει στον ξενώνα της και προσπαθεί να αντεπεξέλθει στα χρέη, που της άφησε ο μακαρίτης συζυγος της. Τα δωμάτια όμως δεν ενοικιάζονται εύκολα. Έτσι, μαζί με την ανιψιά της, τη Λουκία, σκαρφίζονται ένα τέχνασμα: διαδίδουν πως στην πανσιόν ο μακαρίτης έχει κρύψει έναν θησαυρό. Πολύ γρήγορα το μέρος γεμίζει από θησαυροθήρες που με διάφορες δικαιολογίες ζητούν να νοικιάσουν ένα δωμάτιο.

 

Άποψη: Άτυπο κλείσιμο μιάς τριλογίας “αρπαχτή” του Στράτου Μαρκίδη, μετά τους «Γαμπρούς της Ευτυχίας» και το «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός». Copy-Paste σεναριακά με την κλασσική ταινία του Νίκου Τσιφόρου …αλλά χωρίς το ίδιο αστείο αποτέλεσμα. Χαρακτήρες καρικατούρες και φυσικά χιούμορ κατωτάτου επιπέδου με αστεία προσαρμοσμένα στην κακή σύγχρονη πραγματικότητα. Είσοδος στήν αίθουσα …με δική σας ευθύνη Νο2 (!).

 

1/5