Το δυνατό ξεκίνημα της φετινής σεζόν, συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα, με επτά νέες ταινίες για ολα τα γούστα και δύο σημαντικές επανεκδόσεις.
Απο το “πακέτο”, σίγουρα θα ξεχωρίσουμε την νέα συνεργασία των Doug Liman και Tom Cruise (μετά τη συνεργασία τους στην ταινία Edge of Tomorrow), στήν ταινία American Made, η οποία πραγματεύεται μια «άλλη» εκδοχή του αμερικανικού ονείρου, στα μέσα της δεκαετίας του 80.
Σε μια άλλη ταραγμένη δεκαετία, αυτή των 60’s και συγκεκριμένα στο Καλοκαίρι της Οργής του 1967, μας μεταφέρει η Kathryn Bigelow που ρίχνει φως στα συγκλονιστικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Detroit, με την ομώνυμη ταινία της.
Την πλούσια κινηματογραφική εβδομάδα συμπληρώνουν η επαναπροβολή του Νεκρού του Jim Jarmush και το πολιτικό, αργεντίνικο, δράμα Paulina.
Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες, αυτής της εβδομάδας:
Detroit: Μία Οργισμένη Πόλη, (Detroit)
Υπόθεση: Η δύο φορές βραβευμένη με Όσκαρ, Kathryn Bigelow (η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας), καταγράφει το συγκλονιστικό χρονικό των αιματηρών εξεγέρσεων του 1967 στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ.
Άποψη: Διαβάστε αναλυτικά την κριτική της ταινίας εδω
American Made
Υπόθεση: Η αληθινή, όσο και απίστευτη, περιπετειώδη ζωή του Barry Seal, ενός πιλότου της TWA που, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές του ‘80, δούλευε ταυτόχρονα για τη CIA (ως πληροφοριοδότης) και τον Pablo Escobar (μεταφέροντας, λαθραία, ναρκωτικά), κερδίζοντας, ο ίδιος, απίστευτα χρήματα.
Άποψη: Διαβάστε αναλυτικά την κριτική της ταινίας εδω
Paulina
Υπόθεση: Μία πολλά υποσχόμενη δικηγόρος του Μπουένος Άιρες, η Παουλίνα αποφασίζει να κάνει στροφή στη ζωή της και αναχωρεί για την βαθιά αργεντίνικη επαρχία, όπου και γίνεται δασκάλα σε ένα ξεγραμένο απο τον χάρτη χωριό, όπου η πλειοψηφία των κατοίκων είναι αναλφάβητη. Ο πατέρας της, καταξιωμένος ανώτατος δικαστής προσπαθεί μάταια να τη μεταπείσει, ώστε να ασχοληθεί απερίσπαστη με τη λαμπρή καριέρα που την περιμένει και την εύκολη ζωή μέσα στους κόλπους της καλής κοινωνίας του Μπουένος Άιρες, με τις απόψεις του πατέρα της, να συμμερίζεται και ο σύντροφός της.
Η Παουλίνα όμως σε πείσμα όλων ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι.
Άποψη: Εστιάζοντας σ’ ένα πρόσωπο και σ’ ένα αληθινά τραυματικό γεγονός που βιώνει, ο αργεντίνος σκηνοθέτης με ενα έξυπνο αφηγηματικό στύλ, παίζοντας με τον χρόνο (με συνεχή φλας-μπάκ), ξεδιπλώνει το κουβάρι που οδηγεί την Παουλίνα στίς αποφάσεις της, σχετικά με το δίκαιο, δίνοντας έτσι στόν θεατή το πορτραίτο ενός πολύπλοκου, αντιφατικού προσώπου που συγκρούεται με τον αληθινό κόσμο, δηλαδή τη ζωή και τις περιπλοκές της, που κάνει τις επιλογές του και πληρώνει το τίμημα γι’ αυτές. Εκπληκτική στήν ερμηνεία της η Dolores Fonzi (Paulina)
3/5
Έρχεται τη νύχτα, (It comes at night)
Υπόθεση: Μια αφύσικη απειλή τρομοκρατεί τον κόσμο, κι ένας άντρας με την οικογένεια του έχουν βρει την ασφάλεια σε ένα απομονωμένο σπίτι.
Η ηρεμία τους θα δοκιμαστεί όταν φτάσει στο σπίτι μια απεγνωσμένη νεαρή οικογένεια που αναζητά καταφύγιο.
Άποψη: Διαβάστε αναλυτικά την κριτική της ταινίας εδω
Αυτή η Γη Είναι Δική Μας, (Chez Nous/ This is our land)
Υπόθεση: Η Πωλίν, μια αυτοαπασχολούμενη νοσοκόμα σε μια περιφέρεια ορυχείων στη Βόρεια Γαλλία, μεγαλώνει μόνη τα δύο της παιδιά της φροντίζει τον πατέρα της, έναν πρώην σιδηρουργό. Αφοσιωμένη και γενναιόδωρη όπως είναι, οι ασθενείς της την αγαπούν και υπολογίζουν σε αυτή. Όμως, ένα ανερχόμενο εθνικιστικό κόμμα, σε αναζήτηση σεβασμού, θα εκμεταλλευτεί τη δημοφιλία της, τοποθετώντας την υποψήφιά του στις τοπικές εκλογές.
Άποψη: Στην ταινία του, ο Λούκα Μπελβό περιγράφει όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά στη Γαλλία, όπου η ακροδεξιά έχει γίνει κοινός τόπος κι όπου οι άνθρωποι γλιστρούν από τη μοναξιά στην παραίτηση, από την παραίτηση στον φόβο και από τον φόβο στο μίσος. Η ταινία είχε δημιουργήσει μεγάλο σάλο στήν Γαλλία, προκαλώντας την οργή των οπαδών της Λεπέν, καθώς προβλήθηκε δυο μήνες πρίν τις προεδρικές εκλογές.
Οι Πρώην, (Les Ex)
Υπόθεση: Αν το Παρίσι είναι η πόλη του έρωτα, τότε σίγουρα είναι γεμάτο από…πρώην! Έξι χωρισμένα ζευγάρια κάνουν έναν απολογισμό των σχέσεων που διαλύθηκαν – τους ενώνει μια πραγματική δυσκολία να τις ξεχάσουν, για λόγους αγάπης, μίσους ή και λόγους πρακτικούς! Ο Greg, ένας νεαρός οδηγός ταξί, κουβαλά σε όλες τις διαδρομές του το σαλιάρη σκύλο της πρώην κοπέλας του. Η Julie προσπαθεί να παντρευτεί, αλλά ο παπάς που θα την ενώσει με τα δεσμά του γάμου είναι κάποιος που δεν μπορεί να ξεχάσει. Ο ψυχίατρος Antoine προσπαθεί να συνεννοηθεί με την πρώην σύζυγό του και μαμά των δίδυμων κοριτσιών του, και παράλληλα να ξεκινήσει κάτι καινούριο με μια ραδιοφωνική παραγωγό που έχει απελπιστεί από τον έρωτα. Είτε τους αγαπάμε, είτε τους μισούμε, είναι δύσκολο να ξεχάσουμε τους πρώην μας.
Επιστροφή στη Βουργουνδία, (Ce Qui Nous Lie)
Υπόθεση: Ο Jean είναι 30ετών και έχει περάσει την τελευταία δεκαετία της ζωής του ταξιδεύοντας στον κόσμο και κόβοντας κάθε δεσμό με την οικογένεια του και την Βουργουνδία, τον τόπο των παιδικών του χρόνων. Τώρα πλέον έχει εγκατασταθεί το εξωτερικό μέχρι που τον καλούν πίσω στην πατρίδα του για να αποχαιρετίσει τον ετοιμοθάνατο πατέρα του. Είναι τέλος του καλοκαιριού και η επερχόμενη συγκομιδή του κρασιού δίνει την ευκαιρία στον Jean να έρθει πάλι κοντά με την αδερφή του Juliette και τον αδερφό του Jérémie ώστε να αποφασίσουν από κοινού για το μέλλον του οικογενειακού αμπελώνα. Κατά την διάρκεια ενός έτους, και ακολουθώντας τον ρυθμό των εποχών και της διαδικασίας παραγωγής κρασιού, τα τρία αδέρφια αργά και σταθερά ξαναχτίζουν την σχέση τους, και συνδέονται μεταξύ τους από το γνήσιο και ζωντανό πάθος τους για την τέχνη του κρασιού. Όλοι μαζί παρά τις αντιξοότητες θα προσπαθήσουν να σώσουν τους αμπελώνες και τα κελάρια 3 γενεών, ώστε να μην περάσουν σε ξένα χέρια.
Μία τρυφερή ιστορία για την αγάπη και το καλό κρασί που περνάει από γενιά σε γενιά και γίνεται τρόπος ζωής.
Ο νεκρός, (The dead man)
Υπόθεση: Ο Γουίλιαμ Μπλέικ ταξιδεύει στα δυτικά σύνορα της Αμερικής στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Χαμένος και τραυματισμένος, θα γνωρίσει έναν παράξενο Ινδιάνο που έχει το όνομα «Κανένας», ο οποίος πιστεύει ότι ο Μπλέικ είναι ένας νεκρός Άγγλος ποιητής με το ίδιο όνομα. Οδηγημένος από τις καταστάσεις, ο Μπλέικ θα γίνει ένας παρίας, ένας δολοφόνος και σταδιακά θα αποξενωθεί από τον ίδιο του τον εαυτό…
Ο Jim Jarmush είναι, κατά γενική ομολογία, από τους λίγους σκεπτόμενους Αμερικάνους δημιουργούς. Είτε σου αρέσουν οι ταινίες του, είτε όχι, πάντα καταφέρνει να σε αναστατώνει. Ακόμα και με τις τελευταίες του ταινίες, οι οποίες δείχνουν μιαν ιδεολογική και αισθητική κούραση, καταφέρνει να σου δώσει «δουλειά για το σπίτι» (Home work, όπως λέμε στα… ελληνικά)! Αφορμή για συζήτηση με τους φίλους ή και με τον εαυτό σου! (Ποτέ δε βλάπτει και μια τέτοια συζήτηση).
«Ο Νεκρός» γυρίστηκε το 1995 (επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών 1996) και είναι το πιο σοβαρό, το πιο συμπυκνωμένο κινηματογραφικό σχόλιο που έχουμε δει, για την Αμερική του 19ου αιώνα! Με την οικονομία ενός ποιητή και με την ποιότητα ενός καλαίσθητου ζωγράφου, χωρίς κραυγές, με χιούμορ και με πίκρα, με κριτική, αλλά και με ύμνους για όσα καταγράφει, γεμίζει την οθόνη με νοήματα και συναισθήματα. Αν ο θεατής κουράσει κάπως τον εαυτό του, το ελάχιστο σε σύγκριση με την κούραση του δημιουργού, και παρακολουθήσει με σοβαρότητα και με διάθεση να εμβαθύνει στην ταινία, θα γευτεί τους πολύ πλούσιους και, γιατί όχι, διδακτικούς χυμούς της. Κάθε σκηνή, κάθε πλάνο είναι και ένα σχόλιο, μια κατάθεση, για το «στήσιμο» της Αμερικής. Και ο θεατής μαθαίνει…
Στο Πέρασμα του Χρόνου, (Kings of the Road)
Το διαχρονικό αυτό πλέον road movie, αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας του Βιμ Βέντερς «ταινιών δρόμου» , (μαζί με το «Alice in the Cities» και το «Wrong Move») και βάζει στο κέντρο της ιστορίας του την ανδρική φιλία και τη μοναξιά στη μεταπολεμική Γερμανία.
Ο Βέντερς ξεκίνησε αυτή την ταινία, χωρίς σενάριο.
Η προεργασία που είχε κάνει ήταν η επιλογή της διαδρομής: όλες οι μικρές πόλεις κατά μήκος του Τείχους, οι οποίες εξακολουθούσαν να διαθέτουν κινηματογράφο, σε εκείνη την εποχή, της μαζικής κινηματογραφικής εξαφάνισης.
Το παλιό φορτηγάκι με τις μηχανές προβολής ταινιών, θα αποτελέσει μια μεταφορά ολόκληρης της κινηματογραφικής ιστορίας. Ως προς αυτό, δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η ταινία είναι αφιερωμένη στον Φριτς Λανγκ.
