Με μόνο τέσσερις (κρατήστε αυτό τον αριθμό), νέες ταινίες και ενα ντοκιμαντέρ, θα διανύσουμε το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου, στήν (ίσως) πιο φτωχή κινηματογραφική εβδομάδα της χρονιάς.
Το ενδιαφέρον αυτής της εβδομάδας μονοπωλεί το απόλυτο all star cast …του Orient Express, στο remake του διασημότερου μυθιστόρηματος της Agatha Christie. Το δικό του κοινό όμως έχει και η ταινία, του υποψήφιου για Οσκαρ ντοκιμαντέρ με το «I Am not Your Negro» Raul Peck, The Young Karl Marx, με φόντο το Παρίσι του 1844, εκεί όπου γεννιέται μια δυνατή φιλία αλλά και μία από τις πιο σημαντικές και επιδραστικές πολιτικές θεωρίες.
Την διαστροφική του επισκεψή μας ξανακάνει ο Jigsaw, στήν όγδοη συνέχεια του, ενω την ξενάγηση στα σοκάκια, τις αγορές, το λιμάνι και τις ταράτσες της Κωνσταντινούπολης μέσα από τις ιστορίες επτά γατών και των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή μαζί τους, μας προτρέπει το πρωτότυπο ντοκιμαντέρ Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης (Kedi). Βεβαίως ούτε αυτή την φορά θα μείνουν παραπονεμένοι οι μικροί μας φίλοι, με την ταινία Μια Χαρούμενη Οικογένεια, ενα animation για μια συνηθισμένη οικογένεια που μετατρέπεται σε παρέα αστείων τεράτων.
Ας δούμε όμως αναλυτικά τις νέες ταινίες, αυτής της εβδομάδας:
Murder On The Orient Express
Υπόθεση: Μία ιστορία που ξεκινάει ως ένα πολυτελές ταξίδι με τρένο στην Ευρώπη, εξελίσσεται γρήγορα σε ένα από τα πιο κομψά, αγωνιώδη και συναρπαστικά μυστήρια που έχουν ειπωθεί ποτέ. Από τη συγγραφέα των best-sellers, Agatha Christie, το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» αφηγείται την ιστορία δεκατριών άγνωστων ανθρώπων που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε ένα τρένο, όπου όλοι είναι ύποπτοι. Ένας άντρας πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στον χρόνο, πριν προλάβει ο δολοφόνος να χτυπήσει ξανά.
Άποψη: Δείτε την αναλυτική κριτική της ταινίας εδω
Saw: Legacy (Jigsaw)
Υπόθεση: Μετά από μια σειρά φόνων που φέρουν την σφραγίδα του δολοφόνου Jigsaw, η αστυνομία αρχίζει να κυνηγάει το φάντασμα ενός άνδρα, νεκρού για πάνω από μια δεκαετία, εμπλεκόμενοι σε ένα νέο παιχνίδι που είναι μόνο στην αρχή. Έχει επιστρέψει ο Τζον Κράμερ από τους νεκρούς για να θυμίσει στον κόσμο πως πρέπει να είναι ευγνώμονες για το δώρο της ζωής; Ή είναι μια παγίδα που έχει στήσει ένας άλλος δολοφόνος με τη δική του ατζέντα;
Άποψη: Ένα από τα πιο επιτυχημένα και κερδοφόρα horror franchises όλων των εποχών επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη, πηγαίνοντας τα διεστραμμένα σενάρια δολοφονιών, σήμα κατατεθέν του Jigsaw, στο επόμενο στάδιο.
8η ταινία, λοιπόν, του διάσημου franchise που έκανε όλο τον κόσμο που είδε το 1ο και καλύτερο, να αναρωτηθεί όπως κι εγώ άπειρες φορές, αν οι σεναριογράφοι στέκουν καλά στα μυαλά τους, παίρνουν ψυχοφάρμακα ή γενικά έχουν ένα ιδαίτερο βεβαρημένο παρελθόν.
Πέρα όμως απο την πλάκα (?), οι ταινίες SAW όπως και να το κάνουμε, δεδομένου πως βγήκαν 7 κρατώντας όπως και να χει το ενδιαφέρον και την αγωνία σε όλες τις ταινίες, είναι σαν σύνολο “μικρά διαμαντάκια” . Οι ατάκες του έργου είναι πέρα για πέρα “μοναδικές”, το σενάριο έδειξε εντυπωσιακή συνοχή και οι χαρακτηριστικές σκηνές των ταινιών απλά πρωτοποριακές χαρίζοντας εγκεφαλικούς οργασμούς στους απανταχού (ναι υπάρχουν) φανατικούς οπαδούς.
Οι αδελφοί Spierig (Undead, Daybreakers) που υπογράφουν τη σκηνοθεσία, μένουν πιστοί στήν πετυχημένη κατεύθυνση των προηγούμενων ταινιών, βάζοντας όμως και στοιχεία αστυνομικού θρίλερ, τοποθετούν την ιστορία 10 χρόνια μετά τον θάνατο του John Kramer (Tobin Bell), ευρέως γνωστού με το παρατσούκλι “Jigsaw” και φροντίζουν απο πολύ γρήγορα να μας εισάγουν στο κρησφύγετο του δολοφόνου και σε (η αλήθεια είναι) επαναλαμβανόμενες σεκάνς ατελέσφορης βίας, με το αίμα να μην ρέει “τόσο άφθονο”, ενω και οι ευφάνταστες παγίδες των προηγούμενων ταινιών, εδω χάνουν λίγο την “αίγλη” τους. Ακόμα και έτσι όμως ο σκοπός του Jigsaw, που δεν είναι άλλος απο την “κάθαρση” και τον άτυπο εξαγνισμό των θυμάτων του …πετυχαίνει.
Αν και στο φινάλε το σενάριο προσπαθεί να κάνει τη διαφορά, οι δυο δημιουργοί φαίνεται πως μένουν γρήγορα απο καύσιμα, με την ταινία να κάνει κοιλιά πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα να μην προσφέρει τίποτα στα όσα ήδη έχουμε δει.
1,5/5
TheYoung Karl Marx
Υπόθεση: Ο 26χρονος Καρλ Μαρξ παίρνει το δρόμο της εξορίας με τη σύζυγό του, Τζένι. Στο Παρίσι του 1844, συναντούν τον νεαρό Φρίντριχ Ένγκελς, γιο εργοστασιάρχη, που έχει μελετήσει και βιώσει από κοντά τις απαρχές του προλεταριάτου στην Αγγλία. Ο κομψευόμενος Ένγκελς φέρνει στον Μαρξ το κομμάτι που του έλειπε για να σχηματίσει το νέο όραμά του για τον κόσμο. Μαζί, ενάντια στη λογοκρισία και τις αστυνομικές εφόδους, παρά τις εξεγέρσεις και τις πολιτικές αναταραχές, θα συμβάλουν καταλυτικά στη γέννηση του εργατικού κινήματος, το οποίο μέχρι τότε ήταν εν πολλοίς αυτοσχέδιο και ανοργάνωτο. Το κίνημα αυτό θα εξελιχθεί στην πιο πλήρη θεωρητική και πολιτική μεταμόρφωση του κόσμου από την Αναγέννηση κι έπειτα – χάρη σε δύο ιδιοφυείς, θρασείς, νεαρούς άνδρες από καλές οικογένειες.
Άποψη: Το παράδοξο δύο διανοούμενων, που είχαν γεννηθεί σε μια ζωή άνεσης αλλά αφιέρωσαν τη ζωή και τη σκέψη τους στην απελευθέρωση του προλεταριάτου από τα ταξικά του δεσμά, εξελίσσεται στην εξιστόρηση μιας φιλίας και τη γέννηση ιδεών, οι οποίες κατέληξαν να ανατρέψουν μοναρχίες και να εγκαταστήσουν μια νέα τάξη πραγμάτων.
O βετεράνος Raul Peck επιστρέφει με μια ακόμη ταινία με αιχμηρή πολιτική σκέψη και εύστοχα σχόλια για το πώς είναι η κοινωνία σήμερα – εξετάζοντας πώς ήταν η κοινωνία το 1840, όταν γεννήθηκε μία από τις πιο σημαντικές και επιδραστικές πολιτικές θεωρίες που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος.
Καθώς, όμως, και ο “δικός μας κόσμος” βιώνει μια σειρά από οικονομικές κρίσεις, το ενδιαφέρον για τον Karl Marx ξαναφουντώνει, όπως και η δημοτικότητά του. Τα τελευταία χρόνια, τα σπουδαιότερα περιοδικά του κόσμου έχουν βάλει τον Marx στο εξώφυλλό τους: Time, Newsweek, Forbes, Financial Times, ακόμη και το Der Spiegel. Πίσω στο 1999, μία δημοσκόπηση του BBC τον κατέταξε στην πρώτη θέση των μεγαλύτερων διανοούμενων του αιώνα. Το 2014, ο Γάλλος οικονομολόγος Thomas Piketty πούλησε 450.000 αντίτυπα -στις ΗΠΑ (!)- του «Καπιταλισμός στον 21ο αιώνα», μιας εκ νέου ανάλυσης των θεωριών του Karl Marx.
«Μην αμφιβάλλετε ποτέ ότι μία χούφτα έξυπνοι, αφοσιωμένοι πολίτες μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Μονάχα έτσι έχει αλλάξει ως τώρα». Η διάσημη οξυδερκής φράση της Μάργκαρετ Μιντ μοιάζει γραμμένη για τα φλογερά, επαναστατικά μυαλά του Karl Marx και του Friedrich Engels, που βρήκαν ο ένας στον άλλον τον ομοϊδεάτη που πάντα έψαχναν.
Η γνωριμία τους ήρθε σε μια εποχή που οι ιδέες μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο – και το έκαναν, όπως δεξιοτεχνικά καταγράφει ο Raul Peck, σε μια ταινία που μιλάει στο μεγαλύτερο δυνατό κοινό, χωρίς να στρεβλώνει την ιστορική αλήθεια. Στόχος του Peck (που πετυχαίνει), είναι στο να μην κάνει μια ακόμη ιστορική ταινία, αλλά να επικεντρωθεί στην αναπαράσταση μιας ατμόσφαιρας, της πυρετώδους πραγματικότητας μιας εποχής …την ταραγμένη Ευρώπη του 1840. Μια Ευρώπη γεμάτη εντάσεις, ευάλωτη στη λογοκρισία, στo μεταίχμιο λαϊκών επαναστάσεων χωρίς προηγούμενο, που κορυφώθηκαν, τουλάχιστον όσον αφορά την ταινία, με τη συγγραφή του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου».
Πριν φτάσουν καν τα τριάντα, ο Karl Marx και ο Friedrich Engels είχαν ήδη αρχίσει να αλλάζουν τον κόσμο – προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Όλα όσα θέλει να θίξει η ταινία βρίσκονται σε αυτό: η νιότη και η επανάσταση των ιδεών.
3/5
Οι Γάτες της Κωνσταντινούπολης (Kedi)
Η ταινία ακολουθεί 7 διαφορετικούς …γατο-χαρακτήρες στις περιπλανήσεις τους στα σοκάκια, τις αγορές, το λιμάνι, τις ταράτσες, στην Κωνσταντινούπολη και τον Βόσπορο. Μέσα από τις ιστορίες αυτών των εντελώς διαφορετικών 7 γατο-προσωπικοτήτων – αλλά και των διαφορετικών ανθρώπων που έρχονται σε επαφή μαζί τους- Οι Γατες της Κωνσταντινούπολης σκιαγραφούν ένα κοντινό, γεμάτο ζεστασιά πορτραίτο της Πόλης. Πρωταγωνιστουν: 1. Bengu – Η ερωμένη 2. Aslan Parcasi – Ο κυνηγός 3. Psikopat – Η ψυχοπαθής 4. Duman – Ο τζέντλεμαν 5. Deniz – Ο υπερ-κοινωνικός 6. Sari – Η καταφερτζού 7. Gamsiz – Ο «παίχτης».
Το ντοκιμαντέρ της Τουρκάλας Ceyda Torun ακολουθεί επτά μοναδικές, πανέξυπνες και ανεξάρτητες γάτες στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης.
Η καθεμία με τη δική της προσωπικότητα, μας “εξιστορούν” την καθημερινή τους περιπέτεια στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα εικόνες της τουρκικής κοινωνίας και κρυφές γωνιές της τουρκικής πρωτεύουσας.
Οι γάτες αυτού του ντοκιμαντέρ είναι μέλη της κοινότητας και μάλιστα λειτουργούν καταλυτικά, αφού προσφέρουν παρέα, απαλύνουν τους πόνους και δρουν ως εξισορροπητικοί παράγοντες.
Αν και είναι πολύ εύκολο με τέτοιες “πρωταγωνίστριες” να κερδίσουνν το ενδιαφέρον του θεατή, η Torun δεν μένει μόνο σε αυτό. Καταγράφει την καθημερινότητα της “Πόλης”, αλλά και το πόσο σημαντική μπορεί να είναι η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα.
Στην Κωνσταντινούπολη μάλιστα, όπως σημειώνουν οι συντελεστές του εγχειρήματος, οι γάτες αποτελούν καθρέφτη των ανθρώπων, επιτρέποντάς τους να στοχάζονται πάνω στις ζωές τους με μοναδικό τρόπο.
3/5
Ηappy Family
Με τις φωνές των ( στα ελληνικά): Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, Κατερίνα Γκίργκις, Στεφανία Φιλιάδη, Νικόλας Κατσάτσος, Κωνσταντίνος Κακανάς, Γιάννης Υφαντής, Χίλντα Ηλιοπούλου, Ιφιγένεια Στάικου, Γιώργος Σκουφής, Άννα Σταματίου, Δημήτρης Παπαδάτος
Παρά τον τίτλο τους, η οικογένεια των Γουίσμποουν μόνο ευτυχισμένη δεν είναι. Το βιβλιοπωλείο της μαμάς Έμα είναι γεμάτο χρέη, ο μπαμπάς Φρανκ δουλεύει ασταμάτητα, η Φαίη, η έφηβη κόρη δεν τα πηγαίνει καλά με τις σχολικές εξετάσεις και ο Μαξ, ο βενιαμίν της οικογένειας, είναι ένα πανέξυπνο αγόρι που είναι θύμα bulling στο σχολείο. Σε μια προσπάθεια να επανασυνδεθούν σαν οικογένεια, η μαμά Έμα οργανώνει μια βραδινή οικογενειακή έξοδο. Όμως τα σχέδια της θα γυρίσουν μπούμερανγκ, όταν μια κακιά μάγισσα θα τους καταραστεί, μεταμορφώνοντας τους σε τέρατα.
Παρ ‘ολο που η “Χαρούμενη Οικογένεια” είναι βασισμένη στο ομώνυμο best seller του βραβευμένου με Διεθνές Βραβείο Έμμυ Γερμανού σεναριογράφου και συγγραφέα Ντέιβιντ Σάφιερ, όπου στήν Γερμανία έχει πουλήσει περισσότερες από 500.000 αντίτυπα, ενώ ήδη έχει μεταφραστεί σε δεκαοχτώ γλώσσες και κυκλοφορεί σε πάνω από τριάντα χώρες, γίνεται μια ταινία καθόλου τρομακτική (αν αυτός ήταν ο σκοπός της), ελάχιστα αστεία και άκρως συντηρητική στις ιδέες της.
Η ταινία κυκλοφορεί μόνο μεταγλωττισμένη.
1,5/5
