Ένα από τα ζητήματα που κανείς δεν θέλει να διαβάσει στις δημοσκοπήσεις δεν είναι το ζήτημα της πολυπόθητης αυτοδυναμίας αλλά της διαφαινόμενης ακυβερνησίας.
Σχεδόν άπαντες μένουν στην πρόθεση ψήφου και στην ψαλίδα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στην διασπορά ορισμένων «πασοκογενών» ψηφοφόρων που φεύγουν από τη ΝΔ και είναι άγνωστο προς τα πού μετακινούνται. Ουσιαστικά, αυτή η μελέτη των δημοσκοπήσεων κινείται προς λάθος κατεύθυνση.
Πρακτικά το πιο σημαντικό στοιχείο των τελευταίων ερευνών κοινής γνώμης είναι ότι απομακρύνεται αρκετά το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας για την 2η Κυριακή και ενισχύεται σημαντικά το σενάριο ακυβερνησίας ή και 3ης κάλπης.
Αν λάβουμε υπόψη μας ως δεδομένο ότι η ΝΔ και συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα προβεί τους επόμενους 9 μήνες μέχρι τις κάλπες σε κάποια αλλαγή του εκλογικού νόμου, τότε η αυτοδυναμία είναι άπιαστο όνειρο.
Με βάση τα παραπάνω, ενισχύονται τα σενάρια περί κυβερνήσεων συνεργασίας ή ειδικού σκοπού ή όπως αλλιώς θέλουμε να τα ονομάσουμε. Μπορεί η χώρα να ζήσει μια μακρά περίοδο ακυβερνησίας; Προφανώς και όχι.
Συνεπώς οι σημερινές διαβεβαιώσεις των κομμάτων ότι «εγώ δεν συνεργάζομαι» με κανέναν ή «συνεργάζομαι μόνο με αυτούς τους όρους», μετά τις κάλπες θα αναθεωρηθούν εκ των πραγμάτων προς άλλες κατευθύνσεις. Θα ήθελα να βάλω τίτλο «Καταστασιόν Απελπιστίκ», αλλά δεν τολμώ…
