To διάσημο βερολινέζικο θέατρο έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών από τις 17 έως τις 24 Ιουνίου, φέρνοντάς μαζί του τρεις μεγάλες θεατρικές παραστάσεις, αλλά και ό,τι άλλο χρειάζεται κανείς για να βιώσει την εμπειρία της Φόλκσμπύνε στις πλήρεις διαστάσεις της: Ταινίες, εγκαταστάσεις, γερμανική μπίρα, πάρτι, συναυλίες, υπηρεσίες σιδερώματος και περφόρμανς.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος, ο απερχόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής της Φόλκσμπύνε, Φρανκ Κάστορφ, σκηνοθετεί τον «Παίκτη» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, χρησιμοποιώντας την τεχνική της ζωντανής κινηματογράφησης (19-20/6), ενώ ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Ρενέ Πόλες παρουσιάζει μία ξεκαρδιστική παράσταση που θέτει επί τάπητος μείζονα φιλοσοφικά ζητήματα περί κατοικίας, με τον ευφάνταστο τίτλο «Σ’ αγαπώ, αλλά επέλεξα την αποδραματοποίηση» (17-18/6). Ο Χέρμπερτ Φριτς, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες που ανέδειξε ποτέ η Φόλκσμπύνε, σκηνοθετεί το «Μουρμουρητό», βασισμένο στη νουβέλα του Ντίτερ Ροτ. Σε αυτήν την παράσταση, οι δεκατέσσερις ηθοποιοί του θιάσου παίζουν, μουρμουρίζοντας μία μόνο λέξη: «Murmel Murmel» (23-24/6).
Ωστόσο, όποια ημέρα κι αν επιλέξουν οι θεατές, μπορούν να έρθουν από νωρίς στην Πειραιώς 260, όχι μόνο για να παρακολουθήσουν μία από τις «κανονικές» παραστάσεις του θιάσου, αλλά για να συμμετέχουν και στις παράλληλες δράσεις, που έχουν ελεύθερη είσοδο. Τρία από τα διάσημα βαγόνια της Φόλκσμπύνε, με τα οποία ταξίδευαν οι καλλιτέχνες για να παρουσιάσουν τις παραστάσεις τους σε απομονωμένες περιοχές και γειτονιές, θα είναι στημένα στον προαύλιο χώρο της Πειραιώς 260, φιλοξενώντας αυτές τις δράσεις. Επίσης, το αφιέρωμα θα πλαισιωθεί από ένα workshop στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και από συζητήσεις με τους συντελεστές των παραστάσεων.
Σε ένα θέατρο με ιστορία από το 1890, το 1992, η καλλιτεχνική διεύθυνση της Φόλκσμπύνε ανατέθηκε από την πολιτική ηγεσία του Βερολίνου στον ήδη καταξιωμένο αλλά και αβανγκάρντ σκηνοθέτη Φρανκ Κάστορφ, με την εξής προειδοποίηση «είτε θα κάνεις τη Φόλκσμπύνε διάσημη μέσα στα τρια επόμενα χρόνια, είτε το θέατρο θα κλείσει».
Ο Κάστορφ πέτυχε τον στόχο του, για την ακρίβεια η Φόλκσμπύνε είναι σήμερα ένα από τα πιο διάσημα θέατρα στον κόσμο. Στον απόηχο της γερμανικής επανένωσης, η Φόλκσμπύνε γρήγορα εδραιώθηκε ως ένας σημαντικός θεσμός του Βερολίνου, επηρεάζοντας τον θεατρικό κόσμο τόσο στη Γερμανία, όσο και διεθνώς. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η έκφραση «κάν’ το όπως η Φόλκσμπύνε» ήταν διαδεδομένη ανάμεσα στους ανερχόμενους Γερμανούς σκηνοθέτες.
Στο πέρασμα των χρόνων, έμπειροι και νέοι σκηνοθέτες έχουν ανεβάσει παραστάσεις που έχουν γίνει ορόσημα για το εγχώριο και το διεθνές κοινό και έχουν ταξιδέψει σε περιοδείες σε ολόκληρο τον κόσμο. Εκτός από τον Κάστορφ, σκηνοθέτες όπως ο Christoph Marthaler, ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Ρενέ Πόλες και ο κινηματογραφιστής Christoph Schlingensief έφτιαξαν τη βάση τους στη Φόλκσμπύνε και διαμόρφωσαν τη σκηνοθετική ματιά τους μέσα από τη συνεχή και πολυετή δουλειά τους στο βερολινέζικο θέατρο.
