Στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον Ανδρέα Θεοδώρου έδωσε συνέντευξη η Βάσια Τριφύλλη. Η ηθοποιός μίλησε για την κατάθλιψη, την ψυχανάλυση και μια δύσκολη στιγμή κατά την οποία κλήθηκε να ανέβει στη σκηνή και να παίξει.
- Γιατί χαρακτηρίσατε «δύσκολο» τον Σταμάτη Φασουλή;
Τον γνώρισα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, αλλά δεν θα ήθελα να μιλήσω για τον Σταμάτη Φασουλή.
- Πώς καταφέρνετε ακόμη και στις δύσκολες στιγμές να μην χάνετε την αισιοδοξία σας;
Είναι η άμυνα του οργανισμού μου. Με έχουν μπολιάσει καλά οι δικοί μου. Και στα χειρότερά μου θα πω κάτι και θα γελάσω πρώτη. Δεν περιμένω να γελάσουν οι άλλοι μαζί μου, γελάω εγώ μαζί μου.
- Δεν έχετε πιάσει ποτέ τον εαυτό σας σε κατάθλιψη;
Πιστεύω ότι είμαι σε μια συνεχόμενη κατάθλιψη, ασχέτως αν δεν το φωνάζω και δεν το διατυμπανίζω.
- Ψυχανάλυση κάνατε ποτέ;
Όχι. Αλλά με έψαχνα κιόλας, δεν με άφηνα ήσυχη. Δεν είμαι από εκείνους που ξυπνάνε το πρωί και λένε «είμαι η ομορφότερη, η πιο ταλαντούχα, δεν με νοιάζει τίποτα».
- Η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σας που κληθήκατε να ανεβείτε στο σανίδι ποια ήταν;
Όταν πεθαίνει άνθρωπος δικός μου και είμαι υποχρεωμένη να κάνω τον άλλον να γελάσει. Εκεί λίγο αυτόν που γελάει τον μισώ (γέλια).
- Οπότε όταν χάσατε τους γονείς σας….
Ναι, τα αδέρφια μου, τους γονείς μου.
