Η σπάνια, σαν βγαλμένη από ταινία, ιστορία του νέου μεταγραφικού αποκτήματος της Newcastle United, Florent Indaleciο.
Θυμάμαι ήταν 2005, ήμουν μικρός, «άγουρος» ποδοσφαιρικά και κρατούσα ένα DVD στα χέρια (που έμελλε να είναι ο «ασπρόμαυρος» σπόρος που φυτεύτηκε μέσα μου). Έγραφε ένα μεγάλο «GOAL» στο εξώφυλλο, οπότε ήδη «κολυμπούσα» στον ενθουσιασμό. Πρωταγωνιστής της ταινίας ο Santiago Munez, ένας νεαρός Μεξικανός, παράνομος μετανάστης και βιοπαλαιστής της «τσιμεντούπολης» του Λος Άντζελες. Εργαζόμενος σε δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα, βοηθά παράλληλα τον πατέρα του στην κηπευτική του επιχείρηση, «ξετυλίγοντας» τον ποδοσφαιρικό του ταλέντο τα Σαββατοκύριακα με την φανέλα κάποιας τοπικής ομάδας.
Παιδί της εργατικής τάξης, με μεγάλα όνειρα που «αργοπέθαιναν» σε ένα περιορισμένο περιβάλλον, είδε την ζωή του ν’ αλλάζει ολοκληρωτικά, όταν και από «σπόντα» τον εντόπισε ένας παλαίμαχος παίχτης της Newcastle. Έκανε το σουρεαλιστικό, γι αυτόν, πολύωρο ταξίδι στην Αγγλία, δοκιμάστηκε από τον σύλλογο του Βορρά και έπεισε. Άρπαξε την ευκαιρία και έζησε το όνειρο. Δεκαπέντε χρόνια μετά, έκανε… «πρεμιέρα» ένα remake βασισμένο σε… αληθινά γεγονότα. Βασισμένο στη ζωή του Florent Indaleciο, του πιο πρόσφατου μεταγραφικού αποκτήματος της Newcastle United.
Παιδί του Σαιντ-Ετιέν, ο Florent είχε μια δύσβατη παιδική και εφηβική ζωή. Διαμορφώθηκε, κυρίως, από προσωπικά του λάθη, αλλά και από βάναυσα «χτυπήματα» της μοίρας. Ο Γάλλος είχε ταλέντο στο ποδόσφαιρο και αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τον «κολοσσό» του γαλλικού ποδοσφαίρου, την μεγάλη και τρομερή Saint-Étienne. Οι αρετές του εμφανέστατες, το ίδιο, όμως και οι αδυναμίες του. Ο Indaleciο ήταν ιδιαίτερο παιδί. Δύσκολο. Ήταν κακός μαθητής, με προβλήματα στην συγκέντρωση. Δεν μπορούσε να ελέγξει τον θυμό του, οι αποβολές «πέφτανε βροχή». Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς μεταφέρθηκε και στις Ακαδημίες της «Sainté». Οι προπονητές δεν τον ήθελαν στην ομάδα τους, έδινε το κακό παράδειγμα στους νεαρούς συμπαίχτες του.
Στα 15 του η Saint-Étienne ουσιαστικά θα τον αναγκάσει να πάρει μια πικρή απόφαση. Να περάσει την πόρτα της εξόδου. Μια, ίσως, χρυσή ευκαιρία είχε χαθεί. Ήταν μικρός και ανώριμος, δεν συνειδητοποιούσε τότε ότι βρέθηκε σ’ ένα προνομιούχο περιβάλλον, όπως θα δήλωνε πολλά χρόνια μετά. Και μετά, το χάος, το απόλυτο κενό. Και μέσα στην αβεβαιότητα του επόμενου βήματος, η «συνήθης ύποπτος» ζωή, τον χτύπησε ύπουλα.
Ο Florent Indaleciο διεγνώσθη με κακοήθη όγκο στο γόνατο. Ήταν μόλις 15 ετών και αντιμετώπιζε ίσα στα ίσα το «τέρας», που ονομάζεται καρκίνος. Η πρώτη μεγάλη νίκη, που θα κέρδιζε στο «γήπεδο» της πορείας του, θα ήταν εκεί. Ύστερα από μερικές επιτυχημένες εγχειρίσεις και αρκετό ψυχικό σθένος, ο κίνδυνος απομακρύνθηκε. Ο καρκίνος έφυγε ηττημένος. Αλλά ο Florent είχε αποκοπεί τελείως από την παντοτινή του αγάπη.
Δεν το έβαλε όμως κάτω. Μια νέα αρχή σηματοδοτούσε η υπογραφή συμβολαίου με μια μικρή ερασιτεχνική ποδοσφαιρική ομάδα, με έδρα ένα από τα προάστια της Λυών. Το 2018 η Hauts Lyonnais αγωνιζόταν στην Championnat National 3, την πέμπτη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ο 21χρονος τότε Indaleciο περιορίστηκε σε έξι εμφανίσεις με τον τοπικό σύλλογο. Περαιτέρω, τα λεφτά ήταν λίγα. Τέθηκε θέμα επιβίωσης και η μετανάστευση φαινότανε «μονόδρομος».
Και τότε συνέβη το πρώτο πολύωρο και υπερατλαντικό ταξίδι της ζωής του. Προορισμός η χώρα όπου «τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα». Στις ΗΠΑ, όμως, τα όνειρα του μείναν αποκαρδιωτικά στάσιμα. Η αναζήτηση για ένα εισόδημα και μια «πλατφόρμα» ν’ αναδείξει το ποδοσφαιρικό του ταλέντο έπεσε στο κενό. Η απελπισία, αλλά και ο τρόμος μπροστά στην επικείμενη ανεργία και την εξαθλίωση, τον οδήγησαν σε ένα ακόμα αεροπλάνο. Σ’ ένα ακόμα υπερατλαντικό ταξίδι, σε μια άλλη γωνιά της γης.
Το 2019, ο πρωταγωνιστής του, μέχρι τώρα, δράματος, θ’ αλλάξει ημισφαίριο. Στα «Down Under» ο Indaleciο είχε δοκιμές με κλαμπ της NPL1, δηλαδή της δεύτερης κατηγορίας του αυστραλιανού ποδοσφαίρου. Μία από αυτές τις ομάδες ήταν η Sydney Olympic, με έδρα το ηλιόλουστο Σίδνεϋ, αλλά κανένας σύλλογος, τελικά, δεν μπορούσε να του προσφέρει ένα συμβόλαιο. Κι αυτό επειδή όλοι είχαν ήδη γεμίσει τις δύο θέσεις ξένων παικτών στα ρόστερ τους.
Τα πράγματα, στη συνέχεια, πήραν μια άλλη, απρόσμενη τροπή, όταν και ο Florent Indalecio κατέληξε να προπονείται με την Fraser Park FC, στην τέταρτη κατηγορία της περιφέρειας της Νέας Νότιας Ουαλίας. Ο αδερφός του Alexis Wenzel, αρχηγού της Fraser Park έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο με τον Indalecio, ενημερώνοντας τον Αυστραλό ποδοσφαιριστή για το ποδοσφαιρικό υπόβαθρο του νεαρού Γάλλου, οδηγώντας σε δοκιμή και αισίως συμβόλαιο με το αυστραλιανό κλαμπ. Ο σύλλογος, όμως, ήταν μικροσκοπικός. Μπορεί να κρατούσε ζωντανό το «κυνήγι» μιας οποιασδήποτε ποδοσφαιρικής καριέρας, αλλά το «φάντασμα» του βιοπορισμού ήταν έτοιμο να τον «στοιχειώσει». Ο 21χρονος Γάλλος οικονομικός μετανάστης έβγαζε με το ζόρι 830 αυστραλιανά δολάρια τον μήνα, περίπου 500 ευρώ. Μια καθημερινή δουλειά έμοιαζε αναπόφευκτη. Μια οικοδομή στα προάστια του Σίδνεϋ προσλάμβανε αλλοδαπούς. Υπήρχε μια κενή θέση χτίστη. Το πρωί στα τούβλα, το βράδυ στο χορτάρι. Αυτή ήταν η νέα του πραγματικότητα.
«Ποτέ δεν μίλησα σωστά αγγλικά. Με το ζόρι ήξερα τα “γεια, πώς είσαι, ευχαριστώ”. Και έμαθα αγγλικά στην οικοδομή, με το αφεντικό μου και τους άλλους εργάτες. Απλώς ακολούθησα τα υπόλοιπα παιδιά, παρακολουθούσα πως δουλεύουν, πως φτιάχνουν τσιμέντο, πως χειρίζονται τα τούβλα. Όλοι με βοήθησαν. Κανείς στο Σίδνεϋ δεν ήθελε να εργαστεί στις οικοδομές, γιατί είναι μια από τις πιο δύσκολες χειρωνακτικές δουλειές. Ήταν επίπονο. Ήμουν χάλια. Το σώμα μου ήταν μονίμως κουρασμένο».
Κι ενώ μάζευε μερικά ματς στα πόδια του, ως επιθετικός μέσος, τα πράγματα πήραν άλλη μια δραματική στροφή στη ζωή του Florent. Ο νέος παγκόσμιος ιός, η νέα παγκόσμια απειλή, που μας «συστήθηκε» στις αρχές του 2020, έβαλε «στον πάγο» το ποδόσφαιρο στην Αυστραλία. Αυτή την φορά, όμως, ο Γάλλος θα είχε «άγιο».
Στα εφηβικά χρόνια του Σαιντ-Ετιέν, ο Indalecio είχε αποκτήσει έναν πολύ καλό φίλο. Έναν φίλο, όπου η πορεία του έμοιαζε αξιοζήλευτη. Ζούσε το όνειρο του, βρισκόταν σε μια άλλη, τόσο μακρινή πραγματικότητα. Ο Allan Saint-Maximin αγωνίζεται από το καλοκαίρι του 2019 στη Newcastle United. Την περασμένη σεζόν οι «Geordies» ένιωσαν ότι ο Γάλλος χαφ ξεπλήρωσε και με το παραπάνω τα 18 εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν για την απόκτηση του από την γαλλική Nice. Εκρηκτικότητα, ταχύτητα, φαντασία, δημιουργία φάσεων και σκοράρισμα τον έκαναν σε λιγότερο από έναν χρόνο ένα από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα στις εξέδρες του St. Jame’s Park.
Στα 15 του, ο Saint-Maximin συνυπήρξε στις ακαδημίες της Saint-Étienne με τον Indalecio. Από τότε, μια γερή φιλία καλά κρατεί και η δύναμη της αποδείχθηκε σε μια περίοδο μεγάλης ανάγκης. Ο ποδοσφαιριστής της Newcastle πληροφορήθηκε για την δύσκολη φάση που περνούσε ο «Αυστραλός», πλέον, παιδικός φίλος του και του πρότεινε να ξαναμπεί σ’ ένα αεροπλάνο. Αυτή την φορά με προορισμό την Αγγλία και το Νιούκασλ. Ο Florent δεν είχε τίποτα να χάσει, ειδικά στο άκουσμα ενός πιθανού «σπρωξίματος» στα καλοκαιρινά δοκιμαστικά του συλλόγου της Premier League.
Κι έτσι έγινε. Τον Αύγουστο ο 23χρονος πλέον Γάλλος επιθετικός μέσος και οικοδόμος θα προσγειωνόταν στην βορειοανατολική Αγγλία. Οι προπονήσεις με την U23 ομάδα της Newcastle δεν άργησαν να ξεκινήσουν. Ο επιθετικός μέσος άρχισε να εντυπωσιάζει αργά και σταθερά.
Μέχρι που το ηλιόλουστο πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου, στο προπονητικό του Darsley Park, όλοι βιώσαν μια στιγμή ποδοσφαιρικής «μαγείας». Ο Indalecio θα εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μια σέντρα από τα δεξιά, καθώς θα σκοράρει με ένα εντυπωσιακό ψαλιδάκι. Το πανέμορφο του γκολ, έστω και σε προπόνηση, θα γίνει σύντομα viral σε social media και site της Αγγλίας και της Γαλλίας. Ήταν η «σπίθα» που επιζητούσε. Αυτός ο λίγος εντυπωσιασμός, που χρειαζόταν για να αντικρούσει κάθε αμφιβολία προπονητών και παραγόντων.
Following a successful trial, #NUFC have signed Florent Indalecio. The 23-year-old attacker will spend the season with Chris Hogg’s Under 23 side. pic.twitter.com/cuRlmgkPLG
— Newcastle Fans TV (@NewcastleFansTV) October 22, 2020
Τέλη Οκτώβρη 2020. Ο Florent στέκεται μπροστά στην απόλυτη δικαίωση. Μετά από τόσους αγώνες, με τους περισσότερους να γίνονται εκτός αγωνιστικού χώρου, κρατά την πιο «βαριά» πένα που κράτησε ποτέ. Είναι έτοιμος να υπογράψει μονοετές συμβόλαιο με έναν από τους πιο αξιοσέβαστους και ιστορικούς συλλόγους του «νησιού».
«Είπα στον Steve Bruce, όταν υπέγραψα το συμβόλαιό μου, ότι δεν υπέγραψα στη Newcastle για διασκέδαση, απλώς και μόνο επειδή θέλω να βάλω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, βγάζω τα χρήματά μου και δεν με νοιάζει τίποτα, όχι, όχι, όχι. Λατρεύω το ποδόσφαιρο, παίζω με πάθος. Εάν η Newcastle ήθελε να με αποκτήσει τζάμπα, θα έπαιζα τζάμπα. Δεν θα είχα πρόβλημα. Δεν θα το μετανιώσουν, γιατί ξέρω ότι θα βοηθήσω την ομάδα και θα προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό».
Πέρα από τη ζωή «κομμένη και ραμμένη» για σενάριο χολιγουντιανής ταινίας, η πορεία του Florent Indalecio είναι πηγή έμπνευσης. Είναι πηγή έμπνευσης για όλα εκείνα τα παιδιά, που έρχονται αντιμέτωπα με τραυματισμούς ικανούς να «πυρπολήσουν» όνειρα. Για τους «μαχητές» της επάρατης νόσου. Για τους μετανάστες της νέας εποχής, για τους βιοπαλαιστές, για τους χειρώνακτες, τους «ανειδίκευτους» εργάτες, εκείνους που «μας κλέβουν τις δουλειές». Αλλά αυτή η ιστορία είναι άξια και μια «μετενσάρκωση» του αγγλικού ποδοσφαίρου στην παραδοσιακή του μορφή. Μια περίπτωση βγαλμένη από τις ρίζες του, εκείνες που τρεφόντουσαν από την εργατική τάξη, ένα παράδειγμα ονείρων «πλασμένων» μέσα στην καθημερινή βιοπάλη, μια δικαίωση της λαϊκής «πέτσας» αυτού του αθλήματος, μια επανασύνδεση με τον λαϊκό κόσμο του ποδοσφαίρου και τους κοινούς ανθρώπους.
ΠΗΓΗ: eyap.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, newpost.gr
