Ένας συντάκτης δοξολογεί την τύχη του να περιτριγυρίζεται από καλούς ανθρώπους γύρω από το σπίτι.
Το ‘χε αναφέρει ο W.B.Yeats: «[…]μία ψυχή για όλους του κυρίους αυτής της πόλης που μισούν το γείτονα τους όπως τον εαυτό τους».
Εξ αρχής μετακομίσεως εν μέσω πανδημίας βέβαια όλοι περιπίπτουν στη μοίρα των γελαστών αγαλμάτων, σερνάμενοι επί στρεβλών πολτών κι αμπαλαρισμένων κομματιών του εαυτού τους που στέκουν στην νέα τους θύρα. Το στόμα κουράζεται, εξαντλείται να τεντώνεται και φτιάχνει ρυτίδες μειδιαμάτων, διαδικασία μίας αναγκαστικής παρθενικής υπενθύμισης της σημασίας της ορθής γειτονίας σε τόπο νέο.
Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr
