Βαθμολόγησε το άρθρο
[Total: 0 Average: 0/5]
Το 1984, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Νταιάνα Πρινς έρχεται σε σύγκρουση με δύο τρομερούς εχθρούς – τον επιχειρηματία των media Max Lord και τη Cheetah, μια φίλη που έγινε εχθρός, ενώ ξαναβρίσκει το ερωτικό της ενδιαφέρον στον Στίβ Τρέβορ.
Η πρώτη ταινία Wonder Woman αναμφίβολα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και μια εντυπωσιακή κινηματογραφική προσπάθεια που αποτέλεσε μια από τις πιο ωραίες στο είδος της, οπότε ήταν ένας ακόμα λόγος να έχουμε υψηλές απαιτήσεις από το sequel.
Στο τελείωμα μιας πολύ περίεργης χρονιάς η ταινία Wonder Woman 1984 δυστυχώς δεν καλύπτει αυτά που θα θέλαμε, καθώς τα λάθη της είναι πολλά και η διαχείριση μερικών στοιχείων της δεν είναι η κατάλληλη.
Σίγουρα περιμένεις πως θα δεις μια ταινία που θα έχει συγκεκριμένη πλοκή και θα εστιάσει κυρίως σε δράση και τα… παρελκόμενα, ωστόσο το πρώτο μεγάλο πρόβλημα είναι ένα από τα ατού που είχε αρχικά. Τα 150 λεπτά που διαρκεί, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια χορταστική προσπάθεια, αλλά αποδεικνύονται “βραχνάς” με τα όσα παρακολουθούμε.
Μετά το δυνατό ξεκίνημα με την καλύτερη σκηνή για την ταινία Wonder Woman 1984, όπου βλέπουμε την Diana σε μικρή ηλικία σε αγώνες και ένα διδακτικό μήνυμα, έρχεται μια ακόμα ωραία στο mall (κλείσιμο ματιού στον Christopher Reeves). Kαι κάπου εκεί, που λες πως η ταινία μπαίνει δυναμικά και με σκοπό να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε η πρώτη (εννοώντας καθαρά σε ρυθμό, ένταση αλλά και ψυχαγωγικό βαθμό), τα πράγματα… σκουραίνουν.
Ο Pedro Pascal εμφανίζεται ως ο κεντρικός villain Max Lord και μόνο αυτές είναι οι σκηνές που πραγματικά σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον (καθώς είναι απολαυστικός). Αυτό με την έννοια πως η Gal Gadot μέχρι τη 1,5 ώρα (ίσως και λίγο παραπάνω) έχει μόνο απειροελάχιστες σκηνές ως Wonder Woman, η… ξεκούδουνη εμφάνιση του Chris Pine ουσιαστικά ποτέ δεν πείθει τον θεατή, ενώ και ο χαρακτήρας της Kristen Wiig δεν έχει την ανάπτυξη που χρειάζεται.
Αν και είναι φανερό πως θα γίνει με την γνώριμη… συνταγή, παρόλα αυτά η ταινία προσπαθεί (όσο γίνεται) να περιορίσει κάποια κλισέ καταφέρνει να… ξεχειλώσει την όλη ιδέα, με μια σωρεία λαθών στο όλο εγχείρημα.
Ο ρυθμός για την ταινία Wonder Woman 1984 είναι προβληματικός (μπορεί να είμαστε και… light), καθώς προσπαθεί σε 2,5 ώρες να χωρέσει τους δυο villain, τους κεντρικούς χαρακτήρες, την πλοκή αλλά και να προσφέρει δράση και τελικά δεν καταφέρνει τίποτε από αυτά.
Όσο περνάει η ώρα, βλέπεις πως κάτι δεν πάει καλά. Όλα γίνονται βιαστικά, έστω και για το συγκεκριμένο είδος δεν μπορείς να πεις πως σε κάνουν οι εξελίξεις να… πεταχτείς από την καρέκλα σου, ενώ παράλληλα οι ηθοποιοί ως επί το πλείστον χαραμίζονται.
Η (πάντα εξαιρετική) Patty Jenkins εδώ δείχνει μπερδεμένη στη διαχείριση των καταστάσεων και δεν ξέρουμε αν η τεράστια επιτυχία της πρώτης ανέβασε τόσο πολύ τον πήχη, αλλά και μεμονωμένα να τη δεις, τα λάθη είναι αμέτρητα. Και το σημαντικότερο είναι πως ενώ μειώνει κάπως τον χρόνο της πρωταγωνίστριας, για να εξηγήσει κάποια κομμάτια των villain ή του Steve Trevor, το αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά είναι… καταστροφικό.
Νιώθεις μετά το ημίωρο, πως όλα γίνονται βιαστικά σαν να υπάρχει κάποια πίεση στον χρόνο και πρέπει να εξελιχθούν πιο γρήγορα μερικά γεγονότα ώστε να χωρέσουν στα 150 λεπτά, προσπερνώντας σημαντικές επεξηγήσεις αλλά και πιο σημαντικές σκηνές.
Ενώ ο χαρακτήρας του πολύ καλού Pedro Pascal είναι ό,τι καλύτερο έχει να δώσει η ταινία, ούτε αυτός μετά από ένα σημείο και μετά έχει την ανάπτυξη που θα θέλαμε, καθώς τα όσα γίνονται (δεν θα κάνουμε spoiler) σε κάνουν να απορείς με μερικές καταστάσεις της ταινίας. Ο ίδιος ο ηθοποιός (σε εξαιρετικό φεγγάρι μετά και την δεύτερη σεζόν του Mandalorian) τα δίνει όλα με μια καρικατουρίστικη και διασκεδαστική εμφάνιση, ωστόσο δεν μπορεί να το υπηρετήσει μέχρι τέλος, λόγω της έλλειψης σεναριακών ευρημάτων και των κενών στην πλοκή. Και κυρίως το φινάλε που δεν δικαιολογείται αυτό που γίνεται βάση της εικόνας που είχαμε μέχρι τότε.
Η παρουσία του Chris Pine θα μπορούσε να αλλάξει πολλά, ειδικά με την ενδιαφέρουσα προσέγγιση που ουσιαστικά αντιστρέφει τον ρόλο του σε σχέση με την Gal Gadot. Εδώ ο Steve Trevor δεν είναι σε ρόλο καθοδηγητή, όπως στην πρώτη ταινία, μιας και δεν γνωρίζει την εποχή. Και αυτός ο χαρακτήρας ωστόσο από ένα σημείο και μετά (παρά την υπέροχη σκηνή που υπάρχει και θα καταλάβετε ποια είναι), αφήνεται στο… έλεος του.
Αυτό γιατί η ταινία Wonder Woman 1984 έχει το πρόβλημα πως ότι ξεκινάει και θέλει να κάνει τον θεατή να δεθεί μαζί με κάποιον χαρακτήρα κυρίως, τα παρατάει λίγο μετά τα μισά ή βιάζεται να φτάσει στην κορύφωση χωρίς προηγουμένως να έχουν γίνει τα απαραίτητα βήματα.
Το ίδιο και με την Kristen Wiig που είχε και ακόμα μεγαλύτερο potential από τον αντίστοιχο του Pascal, ωστόσο καταλήγει να γίνεται αδιάφορος και αχταρμάς ως προς την ανάπτυξη του, με αποκορύφωμα την δυστυχώς κακοσχεδιασμένη μάχη με την Wonder Woman, που είναι φανερό γιατί έγινε τη νύχτα.
Ενώ δε τη λες και κακή, η ταινία Wonder Woman 1984 μοιάζει σαν μια που μας δίνει σκηνές από τα γυρίσματα της και λες δεν μπορεί θα έχει και κάτι άλλο εδώ και σε πολλά σημεία είναι εμφανές πως κάτι λείπει όχι μόνο σε σενάριο αλλά και περιεχόμενο. Σαν να τις λείπουν σκηνές, ενώ έχουν μπει άλλες που δεν χρειάζονταν και δεν προσφέρουν τίποτα στην πλοκή.
Για να συνοψίσουμε η ταινία Wonder Woman 1984 είναι μια τεράστια απογοήτευση, η μεγαλύτερη της χρονιάς, σε πάρα πολλά επίπεδα και είναι κρίμα εκτός από fans της DC που είμαστε και ως προς την πρώτη που ήταν υπέροχη. Παίρνει την κάτω βόλτα πολύ γρήγορα σε σεναριακό επίπεδο, η δράση αναλογικά είναι ελάχιστη, τα εφέ επίσης απογοητεύουν και γενικότερα δεν καταφέρνει να προσφέρει κάτι αξιομνημόνευτο ούτε στους θεατές, ούτε στο είδος.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: ★★☆☆☆
– Ακόμα, μπορείτε να δείτε:
0
Λεπτά
Wonder Woman 1984 Trailer
Cineramen
