Ο Γιάννης Πάλλας γράφει για την ήττα του Ολυμπιακού από την Αναντολού Εφές και τις αποφάσεις που οφείλει να πάρει ο Γιώργος Μπαρτζώκας
Ο Ολυμπιακός στην φετινή Euroleague, που διεξάγεται εν μέσω του δεύτερου και ισχυρότερου όπως δείχνει ως τώρα κύματος της πανδημίας του κορωνοϊού, έχει μεγάλες προσδοκίες. Αυτές ευλόγως καλλιεργήθηκαν με την απόκτηση του Κώστα Σλούκα, του τελευταίου (ηλικιακά) σπουδαίου γκαρντ που ανέδειξε το ελληνικό μπάσκετ.
Όμως, η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα οι «ερυθρόλευκοι» έχουν δείξει ότι είναι ευάλωτοι και οι δυο συνεχόμενες ήττες από την Μπάγερν στο Μόναχο και την Αναντολού Εφές στο στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» αποτελούν ένα «ηχηρό καμπανάκι» για την συνέχεια, μιας διαδρομής… αχαρτογράφητης, λόγω του Covid-19.
Οι «ερυθρόλευκοι» για ένα ακόμη παιχνίδι εμφάνισαν τις αδυναμίες τους στην ρακέτα, όπου νικήθηκαν κατά κράτος. Τα 23 ριμπάουντ έναντι των 31 της Τουρκικής ομάδας, αποτελούν ένα δείγμα της υπεροχής της Εφές, που στις δεύτερες επιθέσεις πήρε πόντους πολύτιμους για να φτάσει στη νίκη.
Η παρουσία του Σέιν Λάρκιν για πρώτη φορά σε παιχνίδι της Euroleague μετά την αποθεραπεία του προσέδωσε ξανά στην Τουρκική ομάδα το αίσθημα ασφάλειας που παρέχει η παρουσία του! Δεν χωρά αμφιβολία ότι αποτελεί τον πιο επιδραστικό επιθετικό της Euroleague, ο οποίος όποτε χρειάστηκε έκανε την… παρέμβαση του είτε με σουτ από την περιφέρεια, είτε διεισδύοντας στην ρακέτα.
Ο Αμερικανός γκαρντ παρότι προέρχονταν από τραυματισμό, έδειξε σαν έτοιμος από καιρό και όταν ο Βασίλιε Μίτσιτς χάθηκε (από την πίεση που του ασκήθηκε) στο δεύτερο ημίχρονο ήταν εκεί για να ολοκληρώσει την δουλειά. Γι’ αυτό άλλωστε πληρώνεται πολύ καλά…
Στον Ολυμπιακό, η βελτίωση μετά το πρώτο 10λεπτο ήταν εμφανής, αλλά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση των «ερυθρολεύκων» φανερώνουν ακόμη τον μη ξεκάθαρο ρόλο που έχουν οι παίκτες ειδικά στην περιφέρεια. Εκεί, ακόμη ο Γιώργος Μπαρτζώκας, φαίνεται να αναζητά τις ισορροπίες και γι’ αυτό επιχειρεί ένα μοίρασμα του χρόνου, για να μην υπάρχουν… δυσαρεστημένοι. Αλλά αυτό δεν φέρνει πάντα αποτέλεσμα. Θα πρέπει να επιλέξει με ποιους θα τελειώνει την δουλειά, για να πορευτεί, διαφορετικά, θα βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Λένε ότι «ο άνθρωπος βελτιώνεται καθώς ακολουθεί τον δρόμο του. Αν περιμένει να βελτιωθεί προτού πάρει μια απόφαση, δεν θα προχωρήσει ποτέ» και ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο του επιλέγοντας με ποιους θα κάνει την δουλειά του, κλείνοντας τα αυτιά στους δυσαρεστημένους, η εκείνους που αισθάνονται ότι ο χρόνος τους δεν είναι αρκετός.
Μόνο τότε θα πορευτεί αισθανόμενος ο ίδιος ότι κάνει αυτό που θέλει και όχι ότι επιτάσσει το… πρωτόκολλο.
Πάντως, στην αναμέτρηση με την Αναντολού Εφές αν έπρεπε κάποιοι να έχουν περισσότερο χρόνο, αυτοί ήταν ο Ζαν Σαρλ Λιβιό (έκανε τρομερή δουλειά στην δεύτερη περίοδο αλλά μετά δεν επιστρατεύτηκε ξανά) και ο Άαρον Χάρισον, ο οποίος αν μη τι άλλο έχει δείξει ότι μπορεί επιθετικά να την κάνει την δουλειά.
Προφανώς, ακόμη είμαστε στην αρχή της διαδρομής, όμως για να πετύχεις στο τέλος θα πρέπει να επιλέξεις τον τρόπο. Το ξέρει καλά ο Μπαρτζώκας, φτάνει να το υιοθετήσει στην συνέχεια, ώστε να μην απομακρυνθεί από τον στόχο…
